Τρίτη, 15 Αυγούστου 2023 11:15

ΑΚΡΑΙΑ ΝΕΩΤΕΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ: Οι «τρελοί», οι «καθαροί» και οι… πονηροί

ΑΚΡΑΙΑ ΝΕΩΤΕΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ: Οι «τρελοί», οι «καθαροί» και οι… πονηροί

Από τον Ακίνδυνο Αναλυτάκο

 

Φούντωσε κι αυτές τις ημέρες ο λόγος για τους «τρελούς» που χρειάζεται η χώρα για να πάει μπροστά ή να καθαρίσει από την απόλυτη σήψη που την διαφεντεύει – ό,τι προτιμάτε. Και πάλι λόγος για τους «τρελούς», που στην πραγματικότητα θα βάλουν τη ζωή τους σε κίνδυνο – αυτό υπονοείται – για να τα βάλουν με τους μεγάλους διεφθαρμένους που όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα τους βρεις. Όπως τότε στις πρώτες ημέρες της «κρίσης», που υπήρχε η κρυφή ελπίδα πως έφτασε ο κόμπος στο χτένι, βρήκαμε πάτο και τέλος πάντων «θα τους διώξουμε με τα ελικόπτερα» και επιτέλους διακόσια χρόνια μετά, η χώρα θα ανασάνει. Αγνή,  πατριωτική και προς έπαινο η δήλωση να λες ότι η χώρα χρειάζεται «τρελούς» για να πάει μπροστά; Όχι και τόσο….

 

Υπάρχει πιο δόλιος τρόπος να νομιμοποιήσεις τον παραλογισμό, όταν το λογικό το ονομάζεις «τρέλα;». Τρελοί είναι οι διεφθαρμένοι, οι διαπλεκόμενοι και οι «ακάθαρτοι» (σε αντιδιαστολή με το «καθαροί»). Για την ακρίβεια, αν δεν είναι ψυχικά άρρωστοι, χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης, είναι πνευματικά ασταθείς και ημιμαθείς, απλά πρέπει να βρεθεί ένας «τρελός» επιστήμονας να το διαβεβαιώσει και αυτοί σπανίζουν.

Τρέλα είναι αυτό που ζούμε και λογικός είναι όποιος μπορεί να το καταλάβει. Και οι λογικοί σπανίζουν, ή φεύγουν, ή σιωπούν, ή «χάνονται». Έτσι απλά.

Όμως η κουβέντα για το «απέραντο φρενοκομείο» που ζούμε, είναι λογικό να αποσιωπάται σε μια κοινωνία… τρελών.

Άρα η χώρα χρειάζεται κάποιους, ναι, όχι για να πάει μπροστά ούτε για να «καθαρίσει», αλλά πρώτα απ’ όλα για να γίνει χώρα, γιατί ούτε αυτό δεν νοιώθει ο πολίτης.

Μας βολεύει, όμως αυτοί οι κάποιοι να ονομάζονται «τρελοί», ώστε να θεωρείται λογικό αυτό που ζούμε, κι αυτό το βόλεμα είναι ντροπή όταν διατυπώνεται από υπεύθυνους και κομβικούς συμπολίτες μας.

Όμως τί ποιο φυσικό να λέμε το «λογικό» τελικά «τρέλα», όταν η αγαπημένη μας περιγραφή του λαού μας είναι το ανέκδοτο με την «κατσίκα του γείτονα»; Μιλάμε για αυτούς που θα μας «ξελασπώσουν» τάχα, ενώ στην πραγματικότητα μιλάμε για αυτούς που ευχόμαστε να μην βρεθούν ποτέ, γιατί θα μπορούσαμε να είμαστε κι εμείς στη θέση τους αλλά δεν μπορούμε. Επειδή είμαστε ήδη… τρελοί….