...κομμουνιστές συνδικαλιστές στο Πέραμα δέχονται δολοφονική επίθεση με φονικά ρόπαλα και κατά τύχη δεν υπάρχουν νεκροί. Πιο πριν επιθέσεις σε Αιγύπτιους ψαράδες στην ιχθυόσκαλα.
Και πόσοι άλλοι μετανάστες, ταλαιπωρημένοι εργάτες ή μικροπωλητές έχουν δεχθεί επιθέσεις είτε μαθεύτηκαν είτε όχι; Έπρεπε να χυθεί αίμα για να βγουν στοιχεία στην επιφάνεια;
Είναι πράγματι εγκληματίες, ναζιστές, δολοφόνοι, παιδιά του συστήματος, γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού και φανατικοί υποστηρικτές του.
Σε αυτό το πλαίσιο δρα η Χρυσή Αυγή. Γνήσιος υπερασπιστής, έστω και με ακραία φρασεολογία του συστήματος. Γιατί χτύπησαν στελέχη του Σωματείου Μετάλλου στο Πέραμα; Γιατί το Σωματείο διεκδικεί μεροκάματο, συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας ενώ οι εφοπλιστές απαιτούν εξοντωτικές συνθήκες δουλειάς με το μικρότερο κόστος για να αυξάνουν την κερδοφορία τους. Οι ίδιοι οι χρυσαυγίτες ιδρύουν δουλεμπορικά γραφεία για φτηνή εργασία, χάρισμα στα αφεντικά. Ασκούν εγκληματική δράση ασφαλώς, αλλά απέναντι στους εργάτες της Ζώνης και το ταξικό τους Σωματείο, όχι γενικώς και αορίστως.
Γιατί βρίζουν και φωνάζουν στο κοινοβούλιο, γιατί παραλίγο να χειροδικήσουν κιόλας; Για να ζητούν με τις επερωτήσεις τους φοροαπαλλαγές και προνόμια για τους εφοπλιστές και το μεγάλο κεφάλαιο. Είναι τυχαίο που σε σειρά ζητημάτων ταυτίζονται απόλυτα με το Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων;
Είναι λοιπόν ή δεν είναι μαντρόσκυλα του συστήματος, της εργοδοσίας και του κράτους της;
Οι δήθεν αντισυστημικοί χρυσαυγίτες δεν έχουν να επιδείξουν ούτε μία κινητοποίηση ούτε έναν τσαμπουκά ενάντια σε εργοδότη που χρωστάει δεδουλευμένα, που τσακίζει συμβάσεις ή απολύει. Στήριξαν απόλυτα το Μάνεση της Ελληνικής Χαλυβουργίας στο Βόλο όταν οι εργάτες στην Αθήνα έκαναν ένα χρόνο σχεδόν απεργία.
Η αντιμνημονιακή της ρητορεία στοχεύει στο ψάρεμα ψήφων αλλά δεν πρέπει να ξεγελάει τον εργαζόμενο λαό. Είναι η προβιά που κρύβει το λύκο, το γάντι που σκεπάζει το χέρι του φονιά στο Κερατσίνι.
Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής έχει γίνει σχεδόν από όλους, τουλάχιστον από όλα τα κόμματα. Έχουν όμως όλοι την ίδια αφετηρία, το ίδιο περιεχόμενο στην καταδίκη τους;
Όσοι στηρίζουν το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, την αστική τάξη, μπορούν άραγε να ταυτιστούν στο όχι απέναντι στους φασίστες με αυτούς που πολεμούν το σύστημα; Αφού το ίδιο το σύστημα που υπερασπίζονται γεννά τους φασίστες…
Ας θυμηθούμε τα εξής: Άνθισε ή δεν άνθισε στο έδαφος των πλατειών η Χρυσή Αυγή στο δήθεν αυθόρμητο αγώνα που είχε συνθήματά του «Αλήτες, κλέφτες πολιτικοί», «να καεί, να καεί, ….. η Βουλή», «Οι 300 στο Γουδή» κ.λπ δήθεν επαναστατικά; Αυτά τα συνθήματα έδιναν δικαίωμα στο φασίστα Μιχαλολιάκο να υψώνει το χέρι σε ναζιστικό χαιρετισμό λέγοντας ότι αυτά τα χέρια είναι καθαρά. Κι ας είναι χέρια βουτηγμένα στο αίμα.
Αξιοποίησε ή όχι τη ρητορεία διαφόρων περί κρίσης, ότι δηλαδή ευθύνονται τα λαμόγια οι πολιτικοί, τα golden boys και οι σπατάλες; Καλλιεργήθηκε ή όχι η αντίληψη ότι χρειάζονται κόμματα αποφασιστικά που θα καθαρίσουν την κατάσταση και θα βάλουν τάξη στα πράγματα; Σε σημείο που να επαινείται ο βουλευτής Κασιδιάρης που χαστούκισε τις δύο βουλευτίνες στην τηλεόραση…
Ενθαρρύνθηκαν ή όχι οι χρυσαυγίτες από την αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης που παρουσιάζει τους μετανάστες σαν αιτία της κακιάς μας τύχης ως Έλληνες; Άλλοθι λοιπόν στους χρυσαυγίτες για «εκκαθαρίσεις» μεταναστών με ρόπαλα, στιλέτα και άλλα φονικά εργαλεία.
Είναι ή δεν είναι βούτυρο στο ψωμί τους το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης που άνοιγε το δρόμο για την εξίσωση ναζισμού-κομμουνισμού;
Είναι ή δεν είναι βούτυρο στο ψωμί τους η θεωρία των δύο άκρων;
Φυσικά στην αθώωση της Χρυσής Αυγής στο λαό συμβάλλουν καθημερινά τα αστικά ΜΜΕ με δήθεν σοβαρές απόψεις από περισπούδαστους μεγαλοδημοσιογράφους.
Ο κ. Παπαδημητρίου της Καθημερινής μας μίλησε για μια σοβαρότερη Χρυσή Αυγή ως εν δυνάμει κυβερνητικό εταίρο. Ο Πρετεντέρης ταυτίζει τους χουλιγκανισμούς και τα μαχαιρώματα της Χρυσής αυγής με τις λαϊκές κινητοποιήσεις για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων.
Ο Τάσος Παππάς της Εφημερίδας των Συντακτών μας είπε για τη λαϊκότητα και την εμβέλεια του αντισυστημικού λόγου της Χρυσής Αυγής. Τα συσσίτια μόνο για Έλληνες με εφοπλιστική χρηματοδότηση είναι δείγμα λαϊκότητας και αντισυστημικής δράσης;
Την επομένη της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, ο Ευαγγελάτος φιλοξενούσε τον κασιδιάρη για να καταδικάσει λέει τη βία… Άκουσον άκουσον.
Δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία ότι μιλάμε για ένα στρατό στην υπηρεσία της αστικής τάξης, των μονοπωλίων, για ένα μάτσο εγκληματίες, φονιάδες. Πρέπει όλοι να βγάλουν συμπέρασμα. Δεν μπορεί να κρυφτεί η πραγματικότητα πίσω από συσσίτια και δήθεν αγαθοεργίες.
Πρέπει να πάρουν την απάντηση που τους αξίζει. Να μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί.
Υπάρχει ιστορική πείρα για αντίστοιχα φαινόμενα. Εμείς ξέρουμε σήμερα ποιο σύστημα τους γέννησε και θα τους γεννά, ξέρουμε πως αντιμετωπίστηκε ο φασισμός παλιότερα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Ξέρουμε ότι και ο Χίτλερ κοινοβουλευτικά ανέβηκε και μάλιστα με τη στήριξη μεγάλων επιχειρήσεων όπως η Siemens. Ήταν η καλύτερη επιλογή για το κεφάλαιο και το σύστημα του εκείνη την εποχή.
Έτσι και σήμερα αξιοποιείται η Χρυσή Αυγή.
Εργάτες και εργάτριες, νέοι και νέες θυμηθείτε πόσο νερό στο μύλο της Χρυσής Αυγής έριξαν όσοι εξίσωναν και εξισώνουν τον Χίτλερ και τον Στάλιν, το φασισμό με τον κομμουνισμό ή όπως λένε το μαύρο με τον κόκκινο φασισμό.
Μα είναι τουλάχιστον αφελές αλλά και επικίνδυνο να ταυτίζεις τους φασίστες του Χίτλερ με το Σοβιετικό λαό και τον επικεφαλής του, Ιωσήφ Στάλιν, που με 20 εκατομμύρια νεκρούς συνέτριψαν το Χίτλερ. Είναι η ίδια η θεωρία των δύο άκρων που αναπαράγεται σήμερα.
Σε ποιο βαθμό αθωώνουν τους χρυσαυγίτες αυτοί που μιλούσαν για εμφυλιοπολεμικό κλίμα στην Πηγάδα. Είναι ανιστόρητοι ή σκοπίμως συσκοτίζουν την αλήθεια. Το Σεπτέμβρη του ’44 η Ελλάδα ήταν σε γερμανική κατοχή. Στο Μελιγαλά τέτοια μάχη δόθηκε μεταξύ Ελλήνων πατριωτών ανταρτών και συνεργατών των Γερμανών Χιτών και ταγματασφαλιτών. Βεβαίως στα θύματα υπήρχαν και άφταιγοι αλλά άλλο το ένα και άλλο το άλλο.
Πόσο αβαντάρουν τους χρυσαυγίτες αυτοί που κρατούν ίσες αποστάσεις και καταδικάζουν τη βία από όπου και αν προέρχεται; Μήπως είναι άσκηση βίας να περιφρουρεί ο εργάτης την απεργία του; Μήπως είναι αναταραχή ένα εργατικό συλλαλητήριο; Όλα αυτά θα μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι με την εγκληματική δράση των ναζιστών;
Εργάτες και εργάτριες, συνάδελφοι θυμηθείτε: Μόνο ο οργανωμένος λαός μπορεί να αντιμετωπίσει τη Χρυσή Αυγή, να την απομονώσει, να την πετάξει έξω από τόπους δουλειάς, εργατογειτονιές, σχολεία. Έτσι και στο Κερατσίνι οι άμεσες λαϊκές αντιδράσεις, η άμεση λαϊκή κινητοποίηση τους έβαλε στα καβούκια τους.
Οι λαϊκές παραδόσεις της Ελλάδας και του ελληνικού λαού δεν έχουν καμία σχέση με τη βρώμα και τη δυσωδία του χρυσαυγίτικου βούρκου.
Σας θυμίζω τα λόγια που έγραψε στις 31 Οκτώβρη 1940 στο πρώτο γράμμα του προς τον Ελληνικό λαό ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης: Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Αυτά ήταν τα λόγια που φούντωσαν τον αγώνα, ένα μεγαλειώδη αγώνα που γράφτηκε με χρυσά γράμματα στις σελίδες της ιστορίας.
Ο οργανωμένος λαός, το μαζικό κίνημα μπορεί σήμερα να εξοντώσει το φασισμό και τους φασίστες. Με μια προϋπόθεση όμως: Να παλεύει ταυτόχρονα και την αιτία που τον γεννά, το ίδιο το σύστημα το σάπιο πια και παρασιτικό καπιταλισμό.
Κίνημα που δε στοχεύει στην ανατροπή του συστήματος είναι καταδικασμένο να αποτύχει, να φέρει απογοήτευση, δεν μπορεί ούτε τους φασίστες να αντιμετωπίσει.
Η αντιφασιστική πάλη δεν είναι υπόθεση μεμονωμένων κινήσεων ή δράσεων. Είναι πάλη που πρέπει να αγκαλιάσει το λαό συνολικά, την εργατιά πρώτα απ’ όλα, πάλη που πρέπει να εντάσσεται στη συνολική δράση του ταξικού κινήματος σε αντίστοιχα ταξική κατεύθυνση. Σε πλαίσιο δηλαδή υπεράσπισης των λαϊκών δικαιωμάτων και ορίζοντα αλλαγής εξουσίας και όχι κυβερνητικής εναλλαγής. Κίνημα που θα εκφράζει αληθινές, γνήσιες διαθέσεις από τα κάτω και όχι κατ’ επιταγή σοφών ηγεσιών χωρίς ηγεμονικά καπέλα. Η ανάγκη λαϊκής δράσης και ενάντια στο φασισμό πρέπει να καλλιεργηθεί και να ανθίσει σε κάθε τόπο δουλειάς, σε Σωματεία και Συνδικάτα μαζί με τη δράση για το μεροκάματο και τα λαϊκά δικαιώματα, δεν αποσυνδέεται από την αναγκαιότητα αλλαγής της τάξης που θα βρίσκεται στην εξουσία, δεν αποσυνδέεται από την ανάγκη συνολικής ανασύνταξης του εργατικού κινήματος μακριά από τις λογικές που καλλιέργησαν χρόνια τώρα οι ηγέτες του κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Αυτό το κίνημα θα κόψει τη χαρά και το χαμόγελο στον κόσμο της διαπλοκής και ότι το κίνημα που θα καλλιεργεί στο λαό την πεποίθηση της εύκολης λύσης ή της κυβερνητικής εναλλαγής στα πλαίσια του καπιταλισμού. Γιατί τότε θα λέμε καπιταλισμός και ξερό ψωμί όπως γράφει σε χτεσινό άρθρο του γνωστός δημοσιογράφος.
Προχωράμε δυναμικά, αποφασιστικά με όπλο την πείρα του λαϊκού κινήματος, έχοντας στο νου μας τα λόγια του ποιητή, «το φασισμό καλά κατάλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον».

*Το κείμενο είναι η ομιλία που έκανε ο Γιάννης Γαλανόπουλος χθες, Δευτέρα, στην πλατεία 23ης Μάρτη, όπου πραγματοποιήθηκε η αντιφασιστική συγκέντρωση.
Ο Γιάννης Γαλανόπουλος είναι γιατρός, μέλος της διοίκησης του Σωματείου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Καλαμάτας, το οποίο πρόσκειται στο ΠΑΜΕ.