Το Σαββατοκύριακο (13/14 Ιούλη 2019) ο Όμιλος Φίλων της Νέδας, βασικά ο Διονύσης Αθανασόπουλος και ο Ντίνος Καράμπελας, με την υποστήριξη της Ροζέτας, του Λάμπρου, της Χριστίνας και άλλων, οργάνωσαν για 27η φορά την εξερεύνηση της Νέδας.
Εμείς το διήμερο το ξεκινήσαμε το πρωί του Σαββάτου από το Ψάρι και το σπίτι του Διονύση. Μας έκανε μια ξενάγηση σε μερικά αρχοντικά σπίτια του χωριού και μετά συναντηθήκαμε με τους υπόλοιπους συνοδοιπόρους στην πλατεία του χωριού. Εκεί ανεβήκαμε σε αγροτικά αυτοκίνητα με προορισμό την Παναγίτσα στο Κακαλέτρι. Από εκεί ξεκίνησε και φέτος η εξερεύνηση της Νέδας, παρέα με νέο κόσμο που είχε έρθει από την Αθήνα, φίλοι της οικογένειας του Ντίνου και με παιδιά από το Ψάρι. Είμασταν μια ήσυχη και καλή ομάδα. Ήταν από τις φορές που οι εξερευνητές ήρθαν να ζήσουν την εμπειρία, να αφεθούν στην ομορφιά, την ιστορία, τη δροσιά της Νέδας και όχι να δοκιμάσουν διάφορα μηχανήματα τεχνολογίας, κάμερες που μπαίνουν στο κεφάλι και τέτοια περίεργα πράγματα…
Η περιήγηση στη Νέδα είναι μια εμπειρία που αν δεν τη ζήσεις δεν μπορείς να την αισθανθείς ακόμη και αν γράψει γι’ αυτή ο καλύτερος λογοτέχνης. Αποφεύγουμε λοιπόν να γράψουμε για την αίσθηση που αφήνει το κρύο νερό της Νέδας όταν βρέχει το σώμα σου, για το χορό των πεζοπόρων πάνω στους βράχους, για το πέρασμα μέσα από την πυκνή βλάστηση, που σε πολλές περιπτώσεις είναι “παγιδευμένη” και με πυκνούς ιστούς αραχνών, για τις πανέμορφες πεταλούδες του ποταμού, για τα μυλαύλακα και τους μύλους που συναντάς στη διαδρομή, για τα σημεία που σχηματίζονται λίμνες, καταρράκτες ή για άλλα σημεία που έχουν δημιουργηθεί πολύ μικρές ακτούλες με άμμο, για τους μεγάλους βράχους από τους οποίους μπορείς να κάνεις βουτιά στα αναζωογονητικά νερά της Νέδας. Αν δεν βρεθεί κανείς σε αυτά τα σημεία δεν μπορεί να νοιώσει τι αξέχαστη εμπειρία σου αφήνουν.
Στου "Καραμαχίλη" ή τα "Σχοινιά"
Οι πιο μαγευτικές στιγμές ωστόσο είναι στο σημείο της διανυκτέρευσης, ένα μέρος κάτω από το χωριό Κούβελα και κάτω από το Μαυροματέικο πετρογέφυρο. Εκεί οι πεζοπόροι ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους, ξεκουράζονται, χαλαρώνουν, απολαμβάνουν το τοπίο συνοδεία της μουσικής που συνθέτει το κελάρυσμα του νερού. Και όταν βραδιάσει ο κόσμος γύρω από μια μικρή φωτιά σχηματίζει μια υπέροχη παρέα. Μόνο που φέτος αργά τη νύχτα μας έπιασε βροχή και καταιγίδα. Όμως και πάλι η αίσθηση ήταν ωραία. Είδαμε και μια άλλη πλευρά της ομορφιάς της φύσης.
Και το πρωί, αφού δεν θα ήταν και το ασφαλέστερο πράγμα που θα μπορούσαμε να κάνουμε το να ξαναμπούμε στο ποτάμι, συνεχίσαμε με πορεία στο βουνό μέχρι το Κούβελα. Οι Κουβελαίοι χάρηκαν που μας είδαν. Τους ακούσαμε μάλιστα να συζητούν μεταξύ τους ότι κάτι πρέπει να κάνουν να αξιοποιήσουν τη Νέδα που περνάει κάτω από το χωριό τους, το χωριό του αρχηγού των Ντρέδων μέχρι να τον δολοφονήσουν Γιαννάκη Μέλλιου. “Δηλαδή στα Πλατάνια είναι πιο έξυπνοι;” τους ακούσαμε να λένε.
Παλιό αγροτόσπιτο στο γεφύρι του Σύρριζου. Ο δρόμος έχει κλείσει εδώ και τέσσερα χρόνια λόγω κατολίσθησης του βουνού
Είναι αλήθεια, τα χωριά της περιοχής δεν έχουν εκμεταλλευτεί τη Νέδα. Όλα τα χωριά, από τη Νέδα, το Κακαλέτρι, το Στάσιμο, το Σύριζο, το Κούβελα, αλλά και τα υπόλοιπα μπορούν να γεμίζουν κόσμο τα καλοκαίρια αν γίνουν στη Νέδα κάποιες απαραίτητες, ήπιες παρεμβάσεις, αλλά και κάποιες επενδύσεις στα ίδια τα χωριά.
Ο Ευθύμης, ο Διονύσης και ο Διονύσης, τη στιγμή της καταιγίδας στην κατασκήνωση στο Κουβελαίικο πετρογέφυρο
Πρότασή μας προς τα χωριά αυτά, τους Συλλόγους των χωριών, είναι να ενώσουν τις φωνές τους, τις δυνάμεις τους και να διεκδικήσουν από την κυβέρνηση, από την Περιφέρεια, από τους Δήμους να στηρίξουν την περιοχή ώστε ένα τέτοιο μέρος να μπορεί να το επισκέπτεται κόσμος και να ερωτεύεται με τη φύση. Το έχει ανάγκη ο πλανήτης μας, το έχουμε ανάγκη όλοι μας να στραφούμε στη φύση…
Σταύρος Μαρτίνος
