Στα μικρά παιδιά αρέσουν πολύ τα παραμύθια με τα γατάκια. Σκέφτομαι το παραμύθι με το γκρινιάρικο γατάκι, που δεν ήθελε να πάει στο πάρτι για τη γιορτή του γιου της κυρίας κότας. Όταν όμως είδε τα αδελφάκια του να φοράνε τα καλά τους για να πάνε στο πάρτι και να παίξουν το μετάνιωσε, ντύθηκε και αυτό, πήγε στη γιορτή, διασκέδασε και από τότε σταμάτησε να γκρινιάζει.
Να δεχτεί κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν συμπαθούν τα γατιά ή ακόμη και τα σιχαίνονται. Πώς να δεχτεί όμως τη δολοφονική πράξη του πετάγματος ενός ζώου στο πηγάδι των σκουπιδιών; Ο άνθρωπος αυτός δεν μετάνιωσε ούτε όταν έβλεπε τα παιδιά της πολυκατοικίας να φροντίζουν το γατάκι, να του φτιάχνουν σπιτάκι για να μένει;
Τον λυπάμαι γιατί δεν είναι άνθρωπος. Τον λυπάμαι γιατί ενώ εργαζόμενοι στην περιοχή τον είδαν να πετάει στο πηγάδι το σπιτάκι του γατιού και το γατί, έκανε τον ανήξερο.
Το γατάκι πάντως σώθηκε, η νέα γυναίκα είδε στο πηγάδι των σκουπιδιών το σπιτάκι του, υπέθεσε ότι θα είναι πεταμένο μέσα και αυτό, ο σύντροφός της το βρήκε και το σήκωσε από το κάδο, πιάνοντας τα χεράκια του με δύο μανιβέλες τέντας.
Η γυναίκα ήρθε σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, χωρίς να του αξίζει καθόλου. Να τον καταγγείλει στην Αστυνομία για τη δολοφονική του πράξη;
Από την άλλη, το θετικό της ιστορίας είναι ότι οι περισσότεροι γείτονες, όπως στους περισσότερούς μας συμβαίνει, αν και έδειχναν γενικά αδιάφοροι για ό,τι συμβαίνει έξω από την πόρτα του διαμερίσματός τους, τελικά φάνηκε ότι ούτε αδιάφοροι ούτε αναίσθητοι είναι.
Και τέλος να σημειώσουμε και τη χαρά που ένοιωσαν τα παιδιά της πολυκατοικίας όταν είδαν ή έμαθαν ότι το γατάκι είναι καλά. Έτσι θα μπορούν να διαβάζουν το παραμύθι με το γκρινιάρικο γατάκι και να λένε στο τέλος ότι έζησε αυτό καλά και εμείς καλύτερα, ξέροντας όμως ότι υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που όχι μόνο δεν θέλουν να περνούν καλά τα γατάκια αλλά τα πετούν ζωντανά στα πηγάδια για να ψηφίσουν μέσα στα σκουπίδια…
Στ.Μ.
