Χωρίς να έχει ίχνος στεναχώριας ο Ρόι Μπέιτς έζησε 91 χρόνια και διασκέδασε με την ψυχή του κάνοντας και κατάληψη μιας πλωτής ναυτικής βάσης στη μέση του πουθενά, ανακηρύσσοντας το δικό του κρατίδιο.
Για να μη ξεφύγουμε όμως ας επανέλθουμε στα φλέγοντα της επικαιρότητας που μας περιβάλλει.
Η ενότητα της τρικομματικής κυβέρνησης κινδυνεύει περισσότερο από κάθε άλλη φορά λόγω των εργασιακών όπως ήδη ξέρετε, αλλά όχι μόνο γι’ αυτά.
Το πολιτικό κόστος που οι τρεις επωμίζονται είναι ήδη δυσβάσταχτο και μένει να δούμε για πόσο ακόμα θα είναι διαχειρίσιμο εκ μέρους τους.
Τους πολίτες βέβαια το πολιτικό κόστος ελάχιστα τους απασχολεί όταν το προσωπικό τους κόστος από τις συνέπειες της κρίσης είναι ήδη εκτός ελέγχου.
Κάποιους τους στεναχωρεί ωστόσο, αν κρίνω από κάτι φιλαράκια που παρεπιδημούν στις καφετέριες της κεντρικής καλαματιανής πλατείας, που νοιάζονται πολύ για το κόστος που επωμίζεται ο Μεσσήνιος πρωθυπουργός ως επικεφαλής της τρικομματικής κυβέρνησης.
Θεμιτό εκ μέρους τους για λόγους εντοπιότητας, αλλά να μην τρελαθούμε κιόλας φίλτατοι.
Το κόστος των κυβερνώντων είναι ελάχιστης σημασίας μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα που αφορά την καθημερινότητα των πολιτών που γίνεται ολοένα και δυσκολότερη.

***

Η υπόθεση Πόλκ πάλι στο προσκήνιο.
Δεν πρόκειται για μια ακόμη προσπάθεια αναψηλάφησης της δίκης του θύματος του Γρηγόρη Στακτόπουλου, εκεί που οι άλλες αναψηλαφήσεις απέτυχαν, αλλά για το νέο μυθιστόρημα της Σοφίας Νικολαΐδου με τον τίτλο «χορεύουν οι ελέφαντες» που αναδεικνύει με αιχμηρό και εύστοχο τρόπο τις ανθρώπινες και κοινωνικές πτυχές ενός μείζονος πολιτικού γεγονότος που οι επιπτώσεις του ακόμα δεν έχουν διερευνηθεί εξαντλητικά μέχρι σήμερα.
Το βιβλίο θα παρουσιαστεί στην Καλαμάτα στα τέλη Νοεμβρίου από τον Πολιτιστικό Αντίλογο, αλλά ως τότε θα τα ξαναπούμε.
Καλά να περνάμε έστω και με λίγα, σε πείσμα όσων θέλουν να μας τα στερήσουν.