Ενεδροχώρα λοιπόν η χώρα που μας έστησε ενέδρα, αλλά επιβιώνουμε χάριν της συγκυρίας και της καλής διάθεσης που προσπαθούμε να έχουμε.
Γουηβερία συν τοις άλλοις, γιατί Γουηβερία, που δεν είναι μόνο το νησί στο αφήγημά μου «η ανώνυμη κληρονομιά των Γουηβέριων» αλλά και μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα όπου ασφαλώς οι Γουηβέριοι έχουν τον δικό τους ρόλο, όπως θα φανεί και στη συνέχεια, όχι μόνο στην εξέλιξη του αφηγήματος, αλλά και σε αυτήν εδώ τη στήλη.
***
Και τώρα στα περαιτέρω που τρέχουν γύρω μας με ρυθμούς ιλιγγιώδεις, που μας προσπερνούν και μας κάνουν να απορούμε με την ταχύτητά τους.
Κι όσο απορούμε τόσο περισσότερο βυθιζόμαστε στους ρυθμούς μιας πραγματικότητας που μόνο εύκολη δεν είναι και τις περισσότερες φορές ούτε ευχάριστη.
Βαθαίνει το χάσμα της κοινωνίας και η περιβόητη κοινωνική συνοχή κρέμεται πλέον από μια κλωστή.
Πόσο θα αντέξει αυτή η κλωστή όταν το βάρος που κρατιέται απ’ αυτήν γίνεται δυσβάσταχτο;
Τα μέτρα ψηφίστηκαν και τώρα τρέμουμε την εφαρμογή τους και τις αλλαγές που θα φέρουν στην από πολύ καιρό δύσκολη ζωή μας.
Τελικά όπως αναμενόταν η λίστα Λαγκάρντ άλλαξε όψη στο δρόμο και τελικά κατέληξε εντελώς αναξιόπιστη παρά τις περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις.
Ξεχάστηκαν και τα όσα κατέθεσαν Παπακωνσταντίνου – Βενιζέλος ως «αρμόδιοι».
Για την πορεία του ΠΑΣΟΚ προς τα τάρταρα δε νομίζω ότι μπορούν πολλά να ειπωθούν αυτή τη στιγμή, παρά μόνο ότι το θέαμα που παρουσιάζει το πάλαι ποτέ ισχυρό κόμμα, είναι θλιβερό.
Στο βάθος του ορίζοντα πάντως η σκιά Παπανδρέου κινείται με άνεση και περιμένει.
Άλλωστε μην ξεχνάμε πως μπορεί ο Παπανδρέου να έφυγε ή να τον έφυγαν αν προτιμάτε, αλλά ο παπανδρεϊσμός είναι ακόμα εδώ και προφανώς θα είναι διάδοχος κατάσταση στον πομπώδη «βενιζελισμό» του Ευάγγελου.
Και μέσ’ την τούρλα του Σαββάτου, κατά το κοινώς λεγόμενον, έσκασε μύτη και ο Σημίτης με τον «εκτροχιασμό» του σε βιβλίο όπου βάλλει κατά Παπανδρέου και τον θεωρεί ανεπαρκή ως πρωθυπουργό, ξεχνώντας βέβαια να πει ότι ο ίδιος του έδωσε το «δαχτυλίδι» της διαδοχής στα πλαίσια κάποιας συμφωνίας τους βεβαίως.
Είναι να μη τους βαριέσαι με όλα αυτά που κάνουν οι πολιτικοί;
***
Σε συνέντευξη του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά στο Βήμα της Κυριακής διάβασα μεταξύ άλλων τα εξής:
«Λένε συχνά ότι η θρησκεία ήταν που έσωσε την Ελλάδα. Δεν νομίζω. Νομίζω ότι η θρησκεία σώθηκε επειδή σώθηκε η Ελλάδα. Νομίζω ότι η γλώσσα μας, που υπάρχει από τόσο παλιά, έστω και αν έχει κατά καιρούς αλλάξει, ενδεχομένως και ο ίδιος ο τόπος, να μας βοηθούν και να μας δίνουν κουράγιο».
Αυτά μεταξύ άλλων από τον Κώστα Γαβρά, έναν σημαντικό δημιουργό και σκεπτόμενο πολίτη του κόσμου, που ξεκίνησε την διαδρομή του στην τέχνη από την Αρκαδία, για να γίνει διεθνής και να παραμείνει για πάντα Έλληνας.
Η νέα ταινία του Γαβρά με τον τίτλο: «το κεφάλαιο» θα προβληθεί τέλη Ιανουαρίου του επόμενου χρόνου.
Και για να μην το ξεχάσω, στην ίδια συνέντευξη ο Γαβράς αναφέρεται και στην «κουμπαροδημοκρατία» εν Ελλάδι.
Από κουμπάρους άλλο τίποτα, κι από κουμπαριλίκια βέβαια.
Γι’ αυτό φτάσαμε στο σημερινό χάλι να παίζουμε τους «κουμπάρους» και τις κουμπάρες χωρίς να έχουμε κουμπαρά...
Η κρίση στην Ελλάδα δεν εμπόδισε τον Σήφη Ντερμιτάκη να την επισκέπτεται συχνά όλα αυτά τα χρόνια και να κάνει δουλειές και γνωριμίες και πάντα να περνάει καλά, αυτός ο γνήσιος Σμυρνιός από τα παράλια της Μικράς Ασίας.
Για την ιστορία του Ντερμιτάκη και τα Καλαματιανά του νταραβέρια σε άλλη μας συνάντηση.
Για σήμερα σταματώ εδώ για να μην κουράσω άλλο τα κρινοδάχτυλα του κουκλιού και αγαπησιάρας ύπαρξης που πληκτρολογεί τα κείμενά μου.
Εις τo επανιδείν φίλτατοι.
Υγιαίνετε και αισιοδοξείτε.
