Ο σύμβουλος της παράταξης του Μανώλη Μάκαρη, Χρήστος Αναστασόπουλος, ζήτησε μια εξήγηση για το γεγονός ότι τόσο η περιφερειακή αγορά όσο και η δημοτική αγορά δεν μεταφέρονται από το βόρειο πάρκινγκ και από το διάδρομο της αγοράς αντίστοιχα στο εσωτερικό του κτιρίου. Ξεκάθαρη εξήγηση δεν δόθηκε παρά μόνο αναφέρθηκε ότι δεν θέλουν οι παραγωγοί και οι έμποροι να πάνε στο εσωτερικό της αγοράς.
Ο νέος κανονισμός προβλέπει την αύξηση του μηνιαίου τέλους για κάθε θέση παραγωγού στην περιφερειακή αγορά στα 55 ευρώ από τα 43 ευρώ και για κάθε θέση έμπορου στα 105 ευρώ από 91,5 ευρώ.
Μάλιστα ο πρόεδρος της Αγοράς, Τάσος Αγγελής, είπε ότι σύμφωνα με την οικονομοτεχνική μελέτη που συντάχθηκε το τέλος για τους παραγωγούς θα έπρεπε να προσδιοριστεί στα 58 με 59 ευρώ και για τους εμπόρους στα 120 ευρώ.
Ο Τάσος Αγγελής εξήγησε ότι το τέλος αυξάνεται προκειμένου το 25% να αποδίδεται στην Περιφέρεια, όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία. Ο πρόεδρος της Αγοράς σημείωσε ακόμη ότι η Περιφέρεια ζητάει να της αποδοθούν τα τέλη και των προηγούμενων χρόνων ωστόσο είπε ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει γιατί στον κανονισμό δεν προβλεπόταν η είσπραξη και απόδοση αυτού του ποσοστού.
Σε ό,τι αφορά το δημοσίευμα της “Le Figaro” ο Δήμος Καλαμάτας σημειώνει ότι ο τίτλος του είναι «Η αγορά της Καλαμάτας, η αγροτική ψυχή της Πελοποννήσου» και στο κείμενο αναφέρεται: «Από τη Γαλλία μέχρι την Κροατία, την Ισπανία, το Βέλγιο, την Ιταλία και την Ελλάδα, επιλέξαμε έξι από τις πιο όμορφες αγορές στην Ευρώπη, των οποίων η ιστορία συγχωνεύεται με αυτήν της ίδιας της πόλης τους. Αγορές που είναι χωνευτήρι πολιτισμών και χαρούμενων συναντήσεων».
Ο Γάλλος δημοσιογράφος επισημαίνει ότι «η Μεσσηνία είναι από τις πιο εύφορες περιοχές της Ελλάδας κι αυτό αποδεικνύεται και από τους πάγκους που αναπτύσσονται κάθε Τετάρτη και Σάββατο στην δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Πελοποννήσου». Θεωρεί «τελετουργικό των διακοπών» τις εικόνες που συγκεντρώνει από τις ευρωπαϊκές αγορές. «Στις πλατείες των οικισμών, στις αποβάθρες, υπαίθριες ή κλειστές, οι παραδοσιακές αγορές είναι ένα δημοφιλές σημείο συνάντησης όπου ο καθένας έρχεται σύμφωνα με τις συνήθειές του, για τα τοπικά προϊόντα, τους τεχνίτες, αλλά και την ατμόσφαιρα. Με τη ζεστή φωνή του, ο παραγωγός της αγοράς καμαρώνει τον πάγκο του, ντόπιοι, κάτοικοι της περιοχής, άνδρες και γυναίκες μ’ ένα καλάθι κάτω από το μπράτσο, άλλοι τραβώντας ένα κάρο…”.
