Τα θέλω τους πολλά και μπορούνε περισσότερα. Τα γράφουν στα πανό, σε πλακάτ, σε πολλές γλώσσες, γιατί η εργατιά είναι σ’ όλη τη γη και ίδια τα θέλω τους, και ξέρουν ότι ο πλούτος που παράγουν είναι δικός τους και θα τον πάρουν με ό,τι τίμημα χρειαστεί.
ΑΥΡΙΟ είναι μια νέα μέρα. ΦΤΑΝΕΙ: Τα φουγάρα έμειναν χωρίς καπνό στα εργοστάσια, η μεγάλη πόρτα στο έμπα που έκλεινε μέσα τους εργάτες, να δουλεύουν τόσο όσο να συναγωνίζονται τις μηχανές στην απόδοση και ταχύτητα, δεν άνοιξε σήμερα. Η περιφρούρηση για τους ΚΙΟΤΗΔΕΣ - ΔΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ - ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΥΣ στα αφεντικά από τους νέους στην ηλικία καθοριστική. Είναι αποφασισμένοι να μην περάσει την πύλη κανείς εργαζόμενος. Το πετυχαίνουν.
Όλοι στην ΑΠΕΡΓΙΑ. Οι υφάντρες έχουν τινάξει από πάνω τους το χνούδι, μόνο από τα πνευμόνια τους δεν μπορούν να το βγάλουν, το μαρτυρά και το καταγγέλλει. Οι μάστοροι κρέμασαν τις μουτζουρωμένες ποδιές στο καρφί πίσω από την πόρτα του συνεργείου ή σκέπαζαν μ’ αυτές τις μηχανές τους και τους τόρνους και τα καλούπια. Οι οικοδόμοι σταματούν τα ρυθμικά τσακ-τσακ στις σκαλωσιές και άλλοι έβαλαν όρθια στη σειρά τα πηλοφόρια με το μυστρί. Θυμίζουν σαν άδεια πιάτα από φαΐ!
Βγήκαν από τα λαγούμια οι σκαφτιάδες, έβαλαν το χέρι τους για την αντηλιά γιατί δεν την έχουν συνηθίσει, αχάραγα μπαίνουν στην κοιλιά της γης, λες κι έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να την ξεκοιλιάζουν και σε σκοτάδι πάλι ξαναβγαίνουν. Μια ζωή έτσι κι αλλιώς χαμένη στα σκοτάδια.
Κλείσαν τα βιβλία οι Δάσκαλοι και οι μαθητάδες, μόνο που οι μαθητάδες κρατάνε σφιχτά στις χούφτες τους μικρά χαρτάκια με γραμμένα πάνω τους τα όνειρά τους.
Και οι ξωμάχοι της γης μαζί με τους εργάτες, γιατί το γέννημα της γης ποτέ δεν μπόρεσαν να το χορτάσουν οι εργάτες, στο δρόμο μέχρι το πιάτο τους το έχουν αρπάξει τα όρνια της κερδοφορίας.
Συμμαχία μεγάλη λέξη και πάντα πετυχαίνει, πάντα κερδίζει.
Αποβραδίς οι άλλοι στην ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ, τα αφεντικά, χάνουν τον ύπνο τους, θορυβήθηκαν, ξαμολήσαν τα τσιράκια τους με τη γλώσσα κρεμασμένη ως τα σκέλια τους, ίδια λαγωνικά, περπατούν ξυστά στους τοίχους στα σκοτάδια, γιατί μονο στα σκοτάδια μπορούν και πάντα οσμίζονται τον αέρα, στήνουν αυτί, δεν μπορούν να ακούσουν, να μάθουν τίποτα. Μονολογούν, κάτι ετοιμάζουν όμως η εργατιά δεν λυγίζει ό,τι και να βρει μπροστά της, δεν κλονίζονται της ΓΗΣ οι ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ. Πορεύονται ενωμένοι μπροστά, κλείνουν τους δρόμους και τα περάσματα αποφασισμένοι, όλοι περιφρουρούν τη μεγάλη πορεία με την ορμή της ΝΙΟΤΗΣ τους οι νέοι. Ρίχνουν τα συνθήματα, μια φωνή τα δίκια τους.
Οι αυριανοί εργάτες θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι από τα δεσμά της φτώχειας, της ανεργίας, της αμορφωσιάς. Οι καπνισμένοι από τους αγώνες, οι δοκιμασμένοι κρατούν ψηλά τις γροθιές τους, σημάδι δύναμης και θέλησης.
Και γυναίκες που αρνούνται να φέρουν τους αυριανούς σκλάβους των αφεντικών.
ΠΑΝΟ - ΠΛΑΚΑΤ - ΣΗΜΑΙΕΣ - ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ, επαναστατικές ώρες, ολόλαμπρη μέρα και ο ήλιος να ζεσταίνει τις καρδιές τους.
ΑΥΡΙΟ θα είναι μια καινούργια ΜΕΡΑ. ΚΑΛΥΤΕΡΗ!
ΤΑΞΙΚΟΣ Ο ΕΧΘΡΟΣ. ΤΑΞΙΚΟΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ
- Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΠΡΟΕΛΑΥΝΕΙ. Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΝΙΚΑ = ΜΠΡΕΧΤ-
Η ΙΚΑΡΙΩΤΙΣΣΑ
