Και έτσι τελικά είναι, αφού όταν η γυάλινη πόρτα ανοίγει, η ναζιάρα γάτα εισβάλει όλο χαρά στο χώρο και ξεχύνεται γυρεύοντας χάδια από τους παρευρισκόμενους. 

Την παρατηρεί και σκέφτεται μια άλλη “γάτα”, ονόματι Ζωή, που σουλατσάρει στο κοινοβούλιο. Αυτή βέβαια δεν αναζητά χάδια, απλώς νιαουρίζει συνέχεια για να την προσέξουν. Και θέλοντας και μη τελικά την προσέχουν, όσο και αν ενοχλούνται απ’ τα νιαουρίσματά της. Τους σώζει πάντως η αναισθησία τους, που σε κάθε περίπτωση είναι η καλύτερη άμυνα. 

Εν τω μεταξύ η γάτα που πήγε στην καφετέρια έφυγε άρον άρον και μη αποζητώντας πλέον χάδια γιατί δεν άντεχε την ενοχλητική πολυκοσμία. 

Θ.Π.