Δεν γινόταν άλλωστε να μην επιστρέψει στην Αθωνική Πολιτεία, αφού τον είχε καλέσει ο αδελφός του και μοναχός Σάξιμος. 

Μπορεί να είχαν να συναντηθούν 20 χρόνια αλλά η επικοινωνία μεταξύ τους δεν είχε ποτέ σταματήσει, ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες. 

Η πρόσκληση του Σάξιμου είχε γίνει ύστερα από τη συνάντηση του Βλαδίμηρου με τον Μπράνα Γουηβερέα, που ήταν εκείνος που πρότεινε στον Βλαδίμηρο να αναζητήσει τον αδελφό του. 

Η συνάντηση του Αμπραβελενάκου με τον Γουηβερέα είχε πάει πολύ καλά, αφού ο Γουηβερέας, που δεν ρώτησε τίποτα για τη Μάνη και τους εκεί συγγενείς του, δήλωσε πως δεν ήξερε τίποτα αλλά και να ήξερε δεν θα μιλούσε. 

Και ενώ δεν μιλούσε άνοιξε το στόμα του και άρχισε να “κελαηδάει” για τον Φορμπλόμοφ, τη σχέση του με τη Φωτεινή Μανεστράκου αλλά και για τη γνωριμία του με τον Πολκ στην Αθήνα, για να καταλήξει στα βιβλία του Γιαννουλέα, που τα είχε διαβάσει όλα, όπως είπε, ιδιαίτερα την “Δηλητηριάστρια της Μάνης” και είχε παρακολουθήσει μάλιστα τη δίκη της, εκεί στο 1965, ως ανταποκριτής ξένου Τύπου.

Ο Αμπραβελενάκος τον άφησε να μιλήσει χωρίς να τον διακόψει και ύστερα άρχισε να του κάνει ερωτήσεις, στις οποίες όμως ο Γουηβέρεας δεν απαντούσε, επαναλαμβάνοντας στερεότυπτα πως ότι ήταν να πει το είπε, γυρίζοντας τη συζήτηση στην Αίγινα και όσους και όσες εκεί γνώριζε. 

Έστειλε μάλιστα χαιρετίσματα στη Νέδουσα Γουηβέριου.

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-