Τα Special Olympics ως θεσμός ξεκίνησαν το 1968, από το όραμα της τότε εθελόντριας αγώνων Eunice Kennedy Shriver, όταν σε κάποιους αγώνες διαπίστωσε την άδικη συμπεριφορά σε άτομα που παρουσίαζαν νοητική υστέρηση. Με δική της πρωτοβουλία ξεκίνησε μια καλοκαιρινή κατασκήνωση για παιδιά με πρόβλημα που θα μπορούσαν να κάνουν διάφορες δραστηριότητες και σπορ. Αργότερα το όνειρό της για ίση μεταχείριση και τη συμμετοχή ατόμων με υστέρηση σε αγώνες έγινε πραγματικότητα το 1968 με τους πρώτους Special Olympics.
Πριν λίγες μέρες διεξήχθησαν στο Βερολίνο οι Παγκόσμιοι Special Olympics στους οποίους οι ελληνικές συμμετοχές απέσπασαν πολλές διακρίσεις. Ο Καλαματιανός Κωνσταντίνος Γεωργακάς κατάφερε να ξεχωρίσει στην ιππασία με τρία μετάλλια, χρυσό, αργυρό και χάλκινο.
Λίγα λόγια όμως γι αυτόν...
Γεννήθηκε στις 2/11/2007 και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Διαγνώσθηκε με το σπάνιο σύνδρομο Παραλλαγή DANDY WALLKER που προκαλεί νοητική υστέρηση. Ξεκίνησε την Ιππασία το Δεκέμβριο του 2019, που αρχικά έκανε θεραπευτική ιππασία και αμέσως μετά εντάχθηκε στην αγωνιστική ιππασία. Το ίδιο έτος έλαβε μέρος στους Πανελλήνιους αγώνες So Hellas στην Αθήνα και πήρε 2 μετάλλια (1 ασημένιο, 1 χάλκινο). Διέκοψε λόγω κορωνοιού για δύο χρόνια και επέστρεψε το Δεκέμβριο του 22 κερδίζοντας 1 χρυσό και 1 ασημένιο, ενώ επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Παγκόσμιους Special Olympics στο Βερολίνο.
Ζητήσαμε να συναντήσουμε τη μητέρα του Κωνσταντίνου, κα Χρυσοθέμη Αντωνακοπούλου, για να μιλήσουμε για το γιο της, για το πως είναι η ζωή για τους γονείς με ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό παιδί. Μας είπε: “Δεν θα πω ψέματα, στην αρχή είναι δύσκολο, δεν ξέρεις τι έχεις να αντιμετωπίσεις, χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Δεν τα παρατήσαμε όμως. Σηκωθήκαμε όρθιοι, πιαστήκαμε χέρι χέρι εμείς και ο μεγάλος μας γιος, ο Παναγιώτης και είπαμε ότι ο θεός που μας έδωσε αυτό το ιδιαίτερο και χαρισματικό παιδί κάτι ήξερε. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Έχει πάρει πολλή αγάπη ο μικρός μας γι’ αυτό τη δίνει απλόχερα. Ένας διαρκής αγώνας για να μπορέσεις να δώσεις όσα περισσότερα μπορείς για να γίνει όσο το δυνατό πιο λειτουργικό”.
Τη ρωτήσαμε ποιο μήνυμα περνά στη σύγχρονη κοινωνία και τους γονείς που μεγαλώνουν ένα παιδί όπως ο Κωνσταντίνος και μας απάντησε: “Να αποδεχθούν αυτά τα ξεχωριστά παιδιά καθώς το έχουν ανάγκη. Αν δεν το αποδεχθούν δεν θα μπορέσουν να τα βοηθήσουν ποτέ”.
Όσο για το τι θα επιθυμούσε να αλλάξει ή να προστεθεί στις δομές και γενικότερα για την καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής αυτών των παιδιών, μας είπε: «Δυστυχώς δεν υπάρχουν δομές στην Καλαμάτα, πχ δεν υπάρχει καμία δομή να δεχτεί το παιδί όταν έχει διακοπές από το σχολείο. Αποτέλεσμα ο ένας από τους δύο γονείς να μην έχει δικαίωμα στην εργασία. Ακόμη και στη Δημόσια εκπαίδευση το σύστημα υπολειτουργεί». Τέλος της ζητήσαμε να μας πει πως θα χαρακτήριζε τον Κωνσταντίνο ως παιδί: «Ο Κωνσταντίνος είναι η χαρά μας, η αγάπη μας, η παρηγοριά μας, η ελπίδα μας, η ζωή μας ολόκληρη. Είναι έξυπνος, ευγενικός, κοινωνικός, αγωνιστής».
Μιλήσαμε και με την προπονήτρια Special Olympics θεραπευτικής ιππασίας και προπονήτρια του Κωνσταντίνου, Στεφάνια Σπυροπούλου, που μας είπε για την εμπειρία της με τα παιδιά: «Η συνεργασία έχει τις δυσκολίες της αλλά και τις ευχάριστες στιγμές. Πρέπει να βρεις τρόπους που θα κατανοήσουν αυτό που θες. Κάθε παιδί έχει τις ιδιαιτερότητες του, οπότε διαφέρει η αθλητική προσαρμοστικότητα κάθε φορά. Όταν όμως πετυχαίνει η προσπάθεια τους, η χαρά τους είναι μεγάλη και αυτή είναι από τις πιο ευχάριστες στιγμές. Επίσης στις προπονήσεις γελάμε».
«Τι κάνει ξεχωριστά τα παιδιά αυτά;» ήταν η επόμενη ερώτησή μας στην κ. Σπυροπούλου: «Ξεχωριστά τα κάνει ότι παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν η προσπάθεια που καταβάλλουν για να τα καταφέρουν είναι μοναδική. Επίσης η προσαρμοστικότητά τους στο κοινωνικό σύνολο είναι πολύ ευέλικτη σε αντίθεση με το κοινωνικό σύνολο».
Επίσης της ζητήσαμε να μας επισημάνει «τι προβλήματα υπάρχουν σε θέματα υποδομών;» και σημείωσε: «Συνήθως όταν σε ένα χώρο έχεις θεραπευτικά τμήματα, τον προσαρμόζεις ανάλογα. Λείπει ένας κλειστός στίβος γιατί όταν βρέχει ή έχει ζέστη ή κρύο οι συνθήκες είναι δύσκολες».
Συνεχίσαμε τη συνέντευξη ως εξής:
-Περιμένατε τη νίκη του Κωνσταντίνου; Πως θα τον περιγράφατε ως μαθητή σας;
«Περιμέναμε ότι θα κάναμε ό,τι το καλύτερο. Όμως δεν περίμενε ότι θα ανταπεξέλθει τόσο καλά στις δυσκολίες των αγώνων και θα έπαιρνε και το χρυσό μετάλλιο. Ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Είναι ένας έφηβος με δυσκολίες στη συμπεριφορά λόγω του συνδρόμου του. Παρόλα αυτά έχει αναπτύξει ένα δικό του κώδικα συμπεριφοράς που τον κάνει πάντα αγαπητό. Έχει δικό του τρόπο σκέψης, που είναι ανέλπιστα ευφυής. Εκεί που λες ότι θα δυσκολευτεί τα καταφέρνει. Είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό και νομίζω ότι αυτό είναι μόνο η αρχή. Σημαντικό ρόλο έχει παίξει το υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον».
-Ποιο μήνυμα στέλνει στην κοινωνία η προσπάθεια και η επιτυχία του Κωνσταντίνου;
«Η κοινωνία δεν πρέπει να φοβάται αυτά τα παιδιά, τους εφήβους, τους ενήλικες αλλά να τα αγκαλιάζει και να βοηθά να ενταχθούν σε αυτή. Η απόρριψη δεν είναι λύση, ίσα ίσα που διογκώνει τα προβλήματα. Η κοινωνικοποίησή και η ένταξη τους στον εργασιακό τομέα πρέπει να γίνει προτεραιότητα».
Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Όσον αφορά στον Κωνσταντίνο, αισθάνεται μεγάλη ικανοποίηση που όπως λέει χαρακτηριστικά «ΤΑΚΑΤΑΦΕΡΕ»!
Σαν παιδί είναι σκανδαλιάρης, παίζει με ηλεκτρονικά και βοηθά πολύ στις δουλειές του σπιτιού. Του αρέσει να του αναθέτεις αρμοδιότητες. Κάνει τα πάντα.
Στην εποχή των ινφλουένσερ και των εύκολων προτύπων ζωής, που πλασάρουν ένα ψεύτικο προφίλ, είναι τιμή μας να έχουμε ανάμεσα μας ένα Κωνσταντίνο. Ένα πλάσμα γεμάτο ζωή, αλήθεια και δύναμη ψυχής. Θα κλείσω με τα λόγια του ίδιου που είναι βάλσαμο και μάθημα ζωής σε όλους «ΑΝ ΣΟΥ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ...«ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ», πες του «ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ»...
