Κυριακή, 28 Σεπτεμβρίου 2014 11:25

Πήγαμε στην έκθεση της Εύης Λιακέα

Πήγαμε στην έκθεση της Εύης Λιακέα

Της Μαρίας Νίκα
Σάββατο βράδυ και το φθινοπωρινό αεράκι που κατεβαίνει απ’ την Υπαπαντή δροσίζει το στενό της οδού Μπενάκη. Τα φώτα στους δρόμους και τα μαγαζιά του Ιστορικού Κέντρου έχουν μόλις ανάψει. Κόσμος πηγαινοέρχεται. Λίγο πιο πάνω αστράφτουν φλας. Ένα νιόπαντρο ζευγάρι βγάζει φωτογραφίες γάμου...

Πλησιάζω στο Καλλιτεχνικό Στέκι. Αναρτημένη δεξιά στην είσοδο η αφίσα της έκθεσης. «Το ποτάμι κυλάει». Ένα θέμα με το οποίο η Εύη Λιακέα καταπιάστηκε για τρία περίπου χρόνια. «Δεν το αποφάσισα, συνέβη. Ούτε το έκανα με σκοπό να το παρουσιάσω. Η έκθεση προέκυψε επειδή υπήρξαν φίλοι που ασχολούνται ουσιαστικά με αυτό και με βοήθησαν. Το ζητούμενο είναι η έκφραση» θα μου πει λίγο αργότερα.

Μπαίνω στην αίθουσα. Η μουσική του Άρβο Περτ - αγαπημένος της συνθέτης - πλημμυρίζει το χώρο. «Silentium» (Σιωπή) είναι ο τίτλος της σύνθεσης που ακούγεται και αποτελεί μέρος του εικαστικού έργου. Τα υπόλοιπα μέρη εικόνα και λόγος. Κολάζ και φωτογραφία που μοιάζει με ζωγραφική, ποίηση που προβάλλεται σε δύο οθόνες από λευκό ύφασμα. Ένα ποίημα μένει σταθερό σε όλη τη διάρκεια της έκθεσης, άλλα τέσσερα εναλλάσσονται. Δίπλα στο παράθυρο, στο τραπεζάκι με το λευκό τραπεζομάντηλο, ένα βιβλίο με χειρόγραφες εντυπώσεις επισκεπτών κι ένα κλαράκι γιασεμί.

Δασκάλα πιάνου με ένα πτυχίο ψυχολογίας επίσης, η Εύη Λιακέα πραγματοποιεί την πρώτη της ατομική εικαστική έκθεση. Ωστόσο δεν πρόκειται για χόμπι ή για μια ασχολία του ελεύθερου χρόνου. «Όχι, είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Είναι εξίσου σημαντικό. Ασχολούμαι κάθε μέρα, όχι περιστασιακά». Τη ρωτάω τι σημαίνει ο τίτλος. Η απάντησή της λιτή, όπως και το έργο της: «Το ποτάμι κυλάει… Είναι πώς το εισπράττει ο καθένας».

Δυο γυναίκες που μόλις έχουν περιηγηθεί την έκθεση, της δίνουν συγχαρητήρια και τη ρωτούν για διάφορα σημεία του έργου. «Αντιδράσεις από τον κόσμο; Υπάρχουν όλες. Υπάρχει ο άνθρωπος που θα έρθει και θα κοιτάξει τις εικόνες μόνο σαν εικόνες, κάποιος άλλος που θα συγκινηθεί… ».

Στην απορία μου πώς και δεν έχουν εκδοθεί τα ποιήματα που προβάλλονται στις οθόνες, απαντά: «Ήταν συνειδητή απόφαση, ήθελα να είναι μέρος του έργου, να φαίνονται για ένα βράδυ, για όποιον έρχεται στην έκθεση».


Πριν την αποχαιρετήσω της κάνω μια τελευταία ερώτηση: «Δύσκολοι καιροί για τέχνη;». Σκέφτεται λίγο και μου λέει: «Η τέχνη υπήρχε και υπάρχει σε όλες τις εποχές».

*Η έκθεση «Το ποτάμι κυλάει» παρουσιάζεται σήμερα, Κυριακή, για τελευταία μέρα στο Καλλιτεχνικό Στέκι Καλαμάτας 
Μπενάκη 5, Ιστορικό Κέντρο
Από 7.00 έως 11.00 το βράδυ

Ακολουθούν φωτογραφίες από την έκθεση