Ο Κωστής Ζαχαριάς ή Κωνσταντίνος-Ντίνος Ζαχαράκης γεννήθηκε το 1921 στην Αθήνα. Προσπάθησε να γίνει αεροπόρος αλλά στις εισαγωγικές εξετάσεις της Σχολής Ικάρων τον έκοψαν για “κοινωνικά φρονήματα” επειδή δεν γράφτηκε στη νεολαία Μεταξά.
Είχε τόσο μεγάλα όνειρα και σχέδια που η αποδεδειγμένα άδικη βαθμολογία του του στοίχισε τόσο πολύ που του άλλαξε άρδην την υπόλοιπη ζωή του τόσο από πλευράς επιδιώξεων όσο και από πλευράς προσφοράς.
Παρόλα αυτά στον πόλεμο του 1940 κατετάγη εθελοντής και πολέμησε με το 34ο Σύνταγμα Πεζικού στην πρώτη γραμμή επαφής με τον εχθρό.
Έχει δύο προαγωγές σε λοχία και επιλοχία και στις τελευταίες σκληρές μάχες στις 15 και 21 Απριλίου 1941 προτάθηκε από τον διοικητή του, Συνταγματάρχη Αλέξανδρο Τσιγγούνη, για το βαθμό του ανθυπολοχαγού. Και όταν έγινε πληρωμή των αξιωματικών του Συντάγματος έλαβε μισθό ανθυπολοχαγού.
Παρά την ολόπλευρη αντίσταση του έθνους στα χρόνια 1940-41, η Ελλάδα, ως γνωστόν, κατελήφθη από Βούλγαρους, Ιταλούς και Γερμανούς. Η συμπεριφορά των κατακτητών ήταν τόσο άδικη και σκληρή που, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε δεύτερο εθνικό συναγερμό και ο Κωστής Ζαχαριάς άφησε την τράπεζα που είχε διοριστεί “Αγροτική - υποκατάστημα Λιβαδειάς” και τη Σχολή της Ανωτάτης Εμπορικής, όπου φοιτούσε και τελείωσε αργότερα και πήγε με τους μαχητές του ΕΛΑΣ.
Εκεί ανέφερε απλά ότι επειδή είναι νέος έχει υποχρέωση να πολεμήσει τους Γερμανούς και τους άλλους συνεργάτες τους. Δεν ανέφερε ούτε για τον Μεταξά ούτε για την Αλβανία, μη επιδιώκοντας κανένα πόστο. Εκείνο που τον ένοιαζε ήταν να προσφέρει στην πατρίδα του για μια ακόμα φορά.
Μαχητής του ΕΛΑΣ, ανθυπολοχαγός της Σχολής Αξιωματικών 2ης και 4ης Σειράς, στο στρατιωτικό αντάρτικο απολυτήριο που πήρε μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας (12/2/1945), στο πίσω μέρος ήταν γραμμένη από τη διοίκησή του η λέξη “πρωτόβουλος” τρεις φορές.
Μετά τη λήξη του Εμφυλίου σχετίστηκε με τον Καπετάν Νικηφόρο - Δημήτρη Δημητρίου και δημιούργησαν το Σύνδεσμο Εθνικής Ενότητας και αγωνίστηκαν σε όλη την Ελλάδα για την ενότητα και τη συμφιλίωση.
Ο Κωστής Ζαχαριάς υπήρξε πολυγραφότατος και εξέδωσε παραπάνω από 25 βιβλία με θεματογραφία από την Αντίσταση κυρίως και τη νεότερη ιστορία, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει το βιβλίο του “Ντοκουμένο”, που απαντά λέξη προς λέξη στο βιβλίο του Ευάγγελου Αβέρωφ Τοσίτσα “Φωτιά και Τσεκούρι”.
Τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις ΔΡΟΜΩΝ.
Για τον εκλιπόντα μίλησαν στην κηδεία η Μαρία Ντουντούνη, ο Λευτέρης Κωνσταντινίδης εκ μέρους του συναγωνιστή του από την Κρήτη, Θανάση Παυλάκη, που δεν μπορούσε να έρθει στην κηδεία και ο Κώστας Ιωαννίδης-Βουβαλίδης, ενώ όλοι μαζί, οικογένεια, συγγενείς και φίλοι τον αποχαιρέτησαν τραγουδώντας πάνω από τον τάφο του τον Εθνικό Ύμνο.
Να σημειωθεί πως το βιβλίο του “Ντοκουμέντο”, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1987 είναι όντως ντοκουμέντο χάρη στην πλούσια επιχειρηματολογία που παραθέτει δίνοντας απαντήσεις στα όσα γράφει ο Αβέρωφ στο δικό του βιβλίο. Καίριος στις παρατηρήσεις του και με νηφαλιότητα ο Κωστής Ζαχαριάς δεν άφησε τίποτα αναπάντητο από τα όσα ο Αβέρωφ είχε αναφέρει στο εμπαθές πόνημά του, που ευθαρσώς αποκαλούσε ιστορική μελέτη. Και ασφαλώς δεν είναι τυχαία τελικά η εκδηλωθείσα δυσφορία του για τα όσα αποστομωτικά ο Κωστής Ζαχαριάς είχε γράψει για το βιβλίο του.
Πλήρης ημερών φεύγοντας ο Κωστής Ζαχαριάς άφησε πίσω του αγαθή μνήμη και ένα τρόπο ζωής παράδειγμα για όλους.
