Και τούτο, διότι η απόφαση του ΣτΕ αναφέρει ότι η επικουρική ασφάλιση πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως και η κύρια, δηλαδή ως υποχρέωση του κράτους, με βάση παλαιότερη απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ ότι μπορεί να εξυπηρετείται μόνο μέσω ΝΠΔΔ. Αυτό εμποδίζει οποιαδήποτε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης.
Παρ’όλα αυτά, είναι ήδη εκφρασμένη η κυβερνητική βούληση, για την είσοδο ιδιωτικών εταιρειών στην Κοινωνική (ιδιαίτερα στην επικουρική) Ασφάλιση, ενώ υπάρχει και ο κίνδυνος, η Κυβέρνηση να βάλει χέρι ακόμα και στα αυτοδιοίκητα επικουρικά Ταμεία σε διάφορους κλάδους (τρόφιμα, φάρμακο, πετρέλαιο, ασφαλιστικές εταιρείες), όπου η απουσία του κράτους από τη Διοίκησή τους λειτούργησε στο να διασωθούν οι επικουρικές συντάξεις και να γίνουν βιώσιμες.
Η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης αλά Πινοσέτ, θα επιβάλλει ένα σκληρό σύστημα ατομικών λογαριασμών ασφάλισης, εξαφανίζοντας έτσι εντελώς τον αναδιανεμητικό της χαρακτήρα.
Πέραν αυτού όμως, η ιδιωτικοποιημένη επικουρική σύνταξη, που θα γίνεται με κερδοσκοπικούς όρους (ασφαλιστικές εταιρείες) θα εξαρτάται από τις αποδόσεις που θα έχουν στις κεφαλαιαγορές οι «επενδύσεις» τους και δεν θα παρέχουν καμία εγγύηση ως προς το ύψος των συντάξεων.
Τέλος, εάν συνυπολογιστεί η μείωση κατά 5% των ασφαλιστικών εισφορών Κύριας Ασφάλισης που έχει εξαγγείλει η Κυβέρνηση, είναι «ηλίου φαεινότερον» ότι θα υπάρξει δραστική μείωση των εσόδων του ΕΦΚΑ (μείωση δηλαδή κατά 25% επί του σημερινού ύψους των εισφορών) και κατά συνέπεια η εθνική σύνταξη των 384 Ευρώ θα μειωθεί δραστικά και με μαθηματική ακρίβεια: στην ουσία θα αποτελεί προνοιακό βοήθημα!
Κι ενώ το Ασφαλιστικό ιδιωτικοποιείται μέσα σε μια αγορά εργασίας που έχει ακόμα δραματικά ποσοστά ανεργίας και βασιλεύει η φθηνή εργασία της ευέλικτης εργασίας, ταυτόχρονα ψηφίζεται το «Πολυνομοσχέδιο» που σφαγιάζει τις κλαδικές συμβάσεις και τον ΟΜΕΔ, και τα συνδικάτα είναι σα να μην υπάρχουν.
Η ΓΣΕΕ δυστυχώς παραμένει εγκλωβισμένη σε μια εγκληματική «αγρανάπαυση».
Αυτή είναι μια κατάσταση που φαίνεται ότι βολεύει πολλούς, και όχι μόνο τους «εκτός των τειχών» (Κυβέρνηση, Εργοδότες- ΣΕΒ, ΔΝΤ και θεσμούς) αλλά και διάφορες εντός των συνδικάτων δυνάμεις, που ουσιαστικά με την τακτική τους βοηθούν το μαύρο μέτωπο ΣΕΒ-Κυβέρνησης.
Όσο παρατείνεται αυτή η «εκκρεμότητα» τόσο τρίβουν τα χέρια τους εργοδότες και Κυβέρνηση, περνώντας χωρίς αντιστάσεις ασφαλιστικά, εργασιακά και «αναπτυξιακά» νομοσχέδια.
ΚΑΝΕΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Γ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
