Βλέπω τους άστεγους του κόσμου σε σύναξη ψυχής, να πορεύονται με βήματα γοργά στης χλιδής τα πανδοχεία.

Για να περάσουν μια νύχτα ανθρώπινη, μ’ ένα ρόφημα ζεστό, γιατί ο ύπνος στην άκρη του δρόμου είναι μαρτύριο φρικτό.

Βλέπω την ένδεια παντού ν’ απλώνεται στη χώρα.

Τους νέους αιωρούμενους χωρίς παρόν και μέλλον, να μη φοράνε το χακί.

Την εξουσία ανήμπορη για να τα βγάλει πέρα και τις ψευτιές που αράδιασε, να γίνονται καπνός. 

Μέσα στο καταχείμωνο της ανέχειας και του εξαναγκασμού αργά ή γρήγορα η μπόρα θα ξεσπάσει.

Τότε, αλίμονο σ’ όσους εμπαίζουν τους λαούς και περιορίζουν τους Δημοκρατικούς θεσμούς!!!

 Δημήτρης Ν. Μπουσούνης: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.