“Η ποίηση είναι η αναζήτηση του ανεξήγητου”, έλεγε ο Στήβενς

Ενώ ο Καρυωτάκης επισήμαινε πως “η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε”

Από κοντά και ο Σεφέρης να επιμένει πως “η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα” 

Ξεχωριστής οξυδέρκειας η φράση του Αναγνωστάκη, “η ποίηση δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας” 

Εξίσου εύστροφη και η φράση του Εμπειρίκου, “η ποίησι είναι ανάπτυξι στίλβοντος ποδηλάτου” 

Ποδηλατώντας συνεχίζουμε και συναντάμε τον Μπλουμ, που επιμένει πως “η ποίηση αρχίζει με την επίγνωση εκ μέρους μας όχι της πτώσης αλλά του ότι πέφτουμε” 

Ενώ και ο Πλάτων επέμενε πως “η ποίηση είναι πράγμα ανάλαφρο, ιερό και φτερωτό” 

Τελειώνοντας στο παρόν σημείωμα αναφέρω τη φράση του Σέλεϊ, “οι ποιητές όλες των εποχών έλαβαν μέρος στη συγγραφή ενός Μεγάλου Ποιήματος αενάως εν εξελίξει”

Το Ποίημα αυτό συνεχίζεται να γράφεται όσο πορευόμαστε στη ζωή.