Οι πολιτικές πεποιθήσεις που μπορεί ο καθένας από εμάς να έχει, σίγουρα καθορίζουν την στάση και την δράση του στο κοινωνικό πεδίο.
Υπάρχουν άραγε όρια στο πόσο απροκάλυπτα θα «βαπτίσεις» πολιτικά ή ακόμα και κομματικά, έναν κοινωνικό φορέα, που υποτίθεται ότι είναι πέρα από κομματικές γραμμές, παρ’ όλο που σίγουρα τον αφορούν τα αποτελέσματα των πολιτικών που εφαρμόζονται; Έτσι πίστευα…
Δυσάρεστα με εξέπληξε ένα δελτίο τύπου – ψήφισμα που εξέδωσε η Ένωση Συλλόγων Γονέων του Δήμου Καλαμάτας, στου οποίου το Δ.Σ. συμμετείχα μέχρι πρόσφατα. Εκφράζει την εναντίωση της Ένωσης στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης, για τη μεταφορά των ταμειακών διαθέσιμων δήμων, περιφερειών κλπ. Να σημειωθεί για το τυπικό, ότι τελικά η πρόταση κατατέθηκε στη Βουλή, έγινε ακρόαση φορέων και στη συνέχεια συζητήθηκε και ψηφίστηκε από την πλειοψηφία, διαδικασία που ίσως όφειλε να ακολουθηθεί από την αρχή.
Ίσως να κατανοώ τις όποιες επιφυλάξεις μπορεί να είχαν τα μέλη του Δ.Σ κι εξέφρασαν τις συγκεκριμένες αντιρρήσεις, παρ’ όλο που είναι σαφές ότι ούτε για δήμευση πρόκειται, ούτε αφορά σε ποσά που καλύπτουν τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες πληρωμών των δήμων. Αυτό που δεν κατανοώ, είναι η απόλυτα και κραυγαλέα κομματική σφραγίδα που δόθηκε -εμμέσως πλην σαφέστατα- σε αυτήν την ανακοίνωση. Ένα άκρως επιθετικό κείμενο προς συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους και φυσικά προς την κυβέρνηση, με μια γλώσσα που παραπέμπει μονοσήμαντα σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο.
Ο ρόλος της Ένωσης δεν είναι να προάγει συγκεκριμένες ιδεολογικές προσεγγίσεις της πραγματικότητας, αλλά να εργάζεται και κυρίως να συνεργάζεται, για το καλύτερο αποτέλεσμα που αφορά την μαθητική κοινότητα. Πέρα από κομματικές οδηγίες. Εννοείται ότι θέλουμε τα Δημόσια σχολεία να πληρούν τις καλύτερες προϋποθέσεις για τους μαθητές. Ποιος το αρνείται αυτό; Στην ανακοίνωση, σίγουρα τίθενται κρίσιμα ζητήματα που αντιμετωπίζει η παιδεία και τα δημόσια σχολεία, και που πρέπει να λυθούν, χωρίς αμφιβολία. Εκεί λοιπόν είναι που η Ένωση πρέπει να συνεργαστεί και να προσφέρει ό,τι καλύτερο μπορεί για την λύση των συγκεκριμένων προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε με συγκεκριμένες, υλοποιήσιμες θέσεις και προτάσεις.
Κατά την “θητεία” μου ως Γενική Γραμματέας της Ένωσης μέχρι πρόσφατα, είδα και δυστυχώς βλέπω ακόμη, ότι κάποιοι συνεχίζουν να χρησιμοποιούν την Ένωση για επιδιώξεις άσχετες με το σκοπό της, το ρόλο της και το πεδίο που καλύπτει.
Στις δύσκολες και κρίσιμες στιγμές που βιώνουμε ως χώρα, ως λαός, ως μαθητές, ως γονείς, τώρα προστίθενται και τα συστηματικά καπελώματα συγκεκριμένων πολιτικών χώρων στην παραμικρή κοινωνική πρωτοβουλία, με τις γνωστές καταγγελτικές συνταγές παντός καιρού, που στο βάθος κρύβουν την πλήρη υποτίμηση για τα καθημερινά “μικρά” θέματα τα οποία καλούνται να διαχειριστούν συλλογικότητες όπως οι Σύλλογοι Γονέων.
Αν μη τι άλλο, ξεχωρίζουν εύκολα τα ερίφια από τους αμνούς. Ποιοι είναι ποιοι, το αφήνω να το κρίνει ο καθένας…
Είναι δυνατό να υπάρξει σύνθεση απόψεων σε έναν κοινωνικό χώρο, που δραστηριοποιούνται άνθρωποι με διαφορετική πολιτική προέλευση, όταν τα επιχειρήματα μιας συγκεκριμένης πλευράς, προϋποθέτουν ότι όλοι πρέπει να αποδέχονται ως δεδομένο, το σύνολο της ιδεολογίας και της πολιτικής της;
Μήπως σκοπός είναι απλώς να αποκλείονται εκ των προτέρων όλες οι άλλες οπτικές; Ας αναλογιστούμε…