Τρίτη, 04 Φεβρουαρίου 2025 23:21

Ω, τα «Ωνάσεια» σχολεία μαμά!... «Το καλύτερο σχολείο, είναι το σχολείο της γειτονιάς μας!»

Ω, τα «Ωνάσεια» σχολεία μαμά!... «Το καλύτερο σχολείο, είναι το σχολείο της γειτονιάς μας!»

Της Ευαγγελίας Παναγάκη

Το σχολείο, σε όλα τα μέρη της γης, είναι το πραγματικό κέντρο μιας γειτονιάς, μιας πόλης.

Όταν ανακαλύπτεις ότι μένεις στην ίδια περιοχή με κάποια/κάποιον δεν την/τον ρωτάς για την πλατεία, το κάστρο, την εκκλησία ή κάποιο άλλο τοπόσημο αλλά σε ποιο σχολείο πήγαινε. Με αυτόν τον τρόπο καταλαβαίνεις πολλά για εκείνη /εκείνον…Πού και πώς περίπου έζησε, μοιράζεστε κοινούς κώδικες που προέρχονται από κοινές εμπειρίες και βιώματα, ακόμα και αν σας χωρίζουν αρκετά χρόνια…

 

Είναι εκείνα τα καλύτερα μας χρόνια, τα σχολικά που χτίσαμε φιλίες για μια ζωή, που κοινωνικοποιηθήκαμε, που γελάσαμε μαζί, που διασκεδάσαμε στην εκδρομή μας, που μοιραστήκαμε το χαρτζιλίκι μας, που διαφωνήσαμε ή και καυγαδίσαμε για να τα ξαναβρούμε…

Και να που ξαφνικά  ένα ίδρυμα του εφοπλιστικού κεφαλαίου αποφασίζει να χρηματοδοτήσει με 160 εκατομμύρια ευρώ την προσεχή 12ετία, 22 σχολεία -11 γυμνάσια και 11 λύκεια…

Μπορεί ο οποιοσδήποτε/η οποιαδήποτε να αναρωτηθεί, πότε το εφοπλιστικό κεφάλαιο ενδιαφέρθηκε για την εκπαίδευση και πολύ περισσότερο για την μόρφωση των παιδιών αυτής της χώρας -πλην των δικών της- και μάλιστα για τα παιδιά με χαμηλό οικογενειακό εισόδημα; Γιατί τόση «πρεμούρα»; Μήπως το εφοπλιστικό κεφάλαιο βιάζεται να χτίσει καινούργια, αντισεισμικά σύγχρονα σχολεία; Να αντικαταστήσει την χαμένη τιμή του ΟΣΚ; Εκτός από την υγεία, τον πολιτισμό, το ίδρυμα Ωνάση θέλει να διεισδύσει και στην Παιδεία; Γιατί; Κι όμως…

Στις 29.01.2025 εγκρίθηκε από την ολομέλεια της βουλής η σύμβαση δωρεάς του ιδρύματος «Αλέξανδρος Ωνάσης» για τα «Δημόσια Ωνάσεια Σχολεία, ΔΗΜ.ΩΝ.Σ».

«Ναι», επί της αρχής, δήλωσαν Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ και Πλεύση Ελευθερίας, ενώ καταψήφισαν τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ αλλά και οι εκπρόσωποι του ιδρύματος, τόνισαν ότι αυτό θα συμβεί σε περιοχές της χώρας με κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα και στόχος είναι η αναβάθμιση των σχολείων και η παρέμβαση στις τοπικές κοινωνίες, όπως είναι το Μενίδι, το Πέραμα, ο Κολωνός, η Κυψέλη κ.ά (κάτι σαν «ξεβλάχεμα» ακούγεται, όπως έλεγε και ο κυρ -Πέτρος, θυμάστε εκείνον τον μεγαλοεκδότη που κήρυξε «πτώχευση» την περίοδο της κρίσης).

 Προκύπτει όμως ένα εύλογο ερώτημα για το ποιος ευθύνεται για την υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου, αν όχι η ίδια η κυβέρνηση και οι πολιτικές της. Όταν η κυβέρνηση δίνει μόνο 2,5% του κρατικού προϋπολογισμού για την Παιδεία, αφήνει τα σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς, ψυχολόγους, νοσηλευτές (το συμπεριληπτικό σχολείο της κενολογίας) και αδιαφορεί για τη σαθρή και επικίνδυνη κατάσταση των σχολικών υποδομών (γνωρίζουμε τι συμβαίνει και στην πόλη μας), τότε αναζητά χορηγούς, που φυσικά με το αζημίωτο θα επέμβουν σε αυτά που όφειλε η ίδια να παρέχει. Έτσι η κυβέρνηση, την ‘’δημόσια δωρεάν Παιδεία’’ τη συντηρεί με δωρεές ευεργετών…

Η κυβέρνηση όμως δεν πρέπει να ξεχνάει πως τα δημόσια δωρεάν σχολεία των γειτονιών μας, αποτελούν κατακτήσεις των αγώνων του λαού για να μορφωθούν τα παιδιά του και χτίστηκαν με βαριές φορολογίες που πλήρωσε ο ίδιος ο λαός.

Σε μια νύχτα -ως είθισται- η κυβέρνηση Μητσοτάκη χαρίζει αυτά τα σχολεία στο εφοπλιστικό κεφάλαιο και εμείς καλούμαστε να πιστέψουμε, ότι το εφοπλιστικό κεφάλαιο θέλει να ευεργετήσει τη δημόσια Παιδεία;

Στην ιστοσελίδα του ιδρύματος Ωνάση διαβάζουμε: «πρόκειται για ένα δίκτυο υφιστάμενων σχολείων, τα οποία με χρηματοδότηση του ιδρύματος Ωνάση θα μετατραπούν σε Δημόσια Ωνάσεια  Σχολεία ΔΗΜ.Ω.Σ, υπό την εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας Θρησκευμάτων και Αθλητισμού. {…} τα δημόσια Ωνάσεια έρχονται να πολλαπλασιάσουν τις εκπαιδευτικές ευκαιρίες, να ενισχύσουν τις τοπικές κοινωνίες, να αυξήσουν την ώσμωση μεταξύ δημόσιων σχολείων, Πανεπιστημίων και Ιδρυμάτων και να δώσουν το στίγμα της συνολικής αναβάθμισης στην εκπαίδευση που είναι ο στόχος του ΥΠΕΠΘΑ’’

Τα Ωνάσεια κάθε άλλο παρά δημόσια θα είναι. Στην ουσία αποτελούν ένα ακόμη βήμα στην ήδη υφιστάμενη πολιτική που ακολουθεί η Ν.Δ, πλήρως εναρμονισμένη με τις οδηγίες της Ε.Ε και του ΟΟΣΑ, που θέλουν την είσοδο ιδιωτών και επιχειρήσεων μέσα στα δημόσια σχολεία. Η πολιτική που εφάρμοσε την ίδρυση των ιδιωτικών ΑΕΙ, προχωράει σε δημιουργία επαγγελματικών Ακαδημιών σε σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα κλπ

Τα σχολεία αυτά δεν θα αποτελούν πια σχολεία της γειτονιάς, καθώς η εισαγωγή των μαθητών θα γίνεται με εξεταστική διαδικασία -όπως των Προτύπων- δηλαδή όποια οικογένεια μπορεί να πληρώσει και άλλα φροντιστήρια ίσως εξασφαλίσει μια θέση για το παιδί της.

Είναι προφανές ότι τα παιδιά των λαϊκών και φτωχών οικογενειών θα συναντούν όλο και περισσότερα εμπόδια προς την τριτοβάθμια. Τα παιδιά της γειτονιάς θα εξοστρακίζονται σε τριγύρω σχολεία της περιοχής, δεν ενδιαφέρει η απόσταση, αφού -κατά την κ. Δόμνα Μιχαηλίδου- το περπάτημα μερικών χιλιομέτρων είναι η καλύτερη άσκηση! Ούτε ενδιαφέρει πόσο μεγάλα τμήματα θα προκύπτουν, ενώ τα δημόσια σχολεία θα εξακολουθούν να υποβαθμίζονται από την κυβερνητική πολιτική.

Σχολεία δύο ή και περισσότερων ταχυτήτων, με ταξικά-οικονομικά κριτήρια και το ίδρυμα Ωνάση, στην εν λόγω περίπτωση, να αποφασίζει ποια παιδιά «αξίζουν» να φοιτούν σ΄ένα σχολείο με όλες τις παροχές και ποια παιδιά είναι για «πέταμα».

Φυσικά οι εκπαιδευτικοί θα επηρεαστούν αρνητικά, καθώς όσες και όσοι εργάζονται στα υποψήφια Ωνάσεια, θα απομακρυνθούν με συνοπτικές διαδικασίες από τις θέσεις τους για να επιλεγούν άλλοι/ες με κριτήρια της εκάστοτε διοίκησης. Άλλωστε πόσο… δημόσιο είναι ένα σχολείο όταν διοικείται από 9μελή επιτροπή, εκ των οποίων τα 4 μέλη ορίζονται από το ίδρυμα και μπορούν να παίζουν καθοριστικό ρόλο σε οποιαδήποτε απόφαση;

Τον κύριο λόγο για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα δεν θα το έχει το Υπουργείο αλλά το ίδρυμα Ωνάση, προσαρμόζοντας το ώστε να δημιουργεί έτοιμους εργαζόμενους στις ανάγκες της σύγχρονης αγοράς.

Και ο λαός πώς υποδέχεται την «κρυφή γοητεία» των Ωνασείων ;

Από την πρώτη στιγμή έχουν ξεσπάσει κινητοποιήσεις από τις οικογένειες, τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς των σχολείων που πλήττονται. Μαζικές καταλήψεις και συγκεντρώσεις έχουν πραγματοποιηθεί ενώ όλο και περισσότερα σχολεία και κόσμος των γειτονιών παίρνει μέρος εκφράζοντας την αλληλεγγύη του και την αντίδραση του απέναντι στη διάλυση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας.

Ο αγώνας για ένα 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά και όχι μόνο για τα βαθμολογικά «άριστα», είναι αναγκαίος από ποτέ και μπορεί να είναι νικηφόρος. Αγώνας για ένα σχολείο που αναδεικνύει την προσωπικότητα του κάθε παιδιού, που το εμψυχώνει, το στηρίζει, ένα σχολείο σύμφωνα με τις ανάγκες των παιδιών, με τις κατάλληλες υποδομές και παροχές, με μόνιμο και σταθερό προσωπικό. Ένα σχολείο δημοκρατίας και ελευθερίας, ένα σχολείο  που παρέχει ολόπλευρη και πολυδιάστατη γνώση και δημιουργία.

Ευαγγελία Παναγάκη