Σημειώνει: «Οι αγώνες τέχνης μαζί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν μια ιδέα του Πιερ ντε Κουμπερτέν (επηρεασμένη από την αρχαιοελληνική παράδοση των αγώνων) που έγινε πραγματικότητα από το 1912 μέχρι και το 1948 και έπειτα εγκαταλείφτηκε.
Έως τότε ο αθλητισμός και η τέχνη ήταν αλληλένδετα στοιχεία. Ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφοι, μουσικοί, γλύπτες διεκδικούσαν μετάλλια στους αντίστοιχους αγώνες τέχνης και είχαν την ευκαιρία να αποδείξουν τα ταλέντα τους. Εκατοντάδες έργα τέχνης δημιουργήθηκαν και χιλιάδες πολίτες επισκέφτηκαν μουσεία και πολιτιστικούς χώρους για να τα θαυμάσουν.
Ο Δισκοβόλος, του Κωνσταντίνου Δημητριάδη που αντίγραφό του βρίσκεται απέναντι από το Παναθηναϊκό Στάδιο στην Αθήνα, είναι ένα τέτοιο έργο.
Ελπίζω Ενώσεις Καλλιτεχνών, Λογοτεχνών και Πολιτιστικών Φορέων, Πανεπιστημιακά Ιδρύματα αλλά και πολίτες που πιθανόν συμφωνούν με την πρόταση, να ευαισθητοποιηθούν και να πιέσουν με τον τρόπο τους προς αυτή την κατεύθυνση, ώστε να καταφέρουμε την επαναφορά των Αγώνων Τέχνης στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αρκεί να είναι Αγώνες Τεχνών για τον Πολίτη και όχι για τα μεγάλα μουσεία και τις εταιρείες
Η Καλλιτεχνική Ολυμπιάδα, είναι αναγκαία σε μια εποχή που οι πόλεμοι και η βαρβαρότητα απειλούν επικίνδυνα τον κόσμο, που η πραγματική τέχνη υποχωρεί, που οι συγγραφείς και οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν δύσκολες προκλήσεις, υπενθυμίζοντας πως οι τέχνες και τα γράμματα επεκτείνουν την Ειρήνη το Ανθρωπισμό και τον Πολιτισμό».
