Αυτό το “Black and White” μου ήρθε στη σκέψη ακούγοντας τον μητροπολίτη να λέει μετά την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου το εξής:
“Όλοι αυτοί οι οποίοι δι ασήμαντον αφορμή αποτελούν τις Σειρήνες μιας παραφωνίας, προκειμένου να διαλύσουν και να αποδυναμώσουν αυτή την ενότητα, νομίζω ότι από όλους μας πρέπει να τεθούν στο περιθώριο. Η χώρα βρίσκεται σε μια πορεία ανάπτυξης και ευημερίας και η ενότητα αυτή είναι αναγκαία για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά και να δούμε το μέλλον με μεγαλύτερη και καλύτερη δυναμικότητα”.
“Ανάπτυξη και ευημερία” διαπιστώνει λοιπόν ο μητροπολίτης Μεσσηνίας.
Ας μην σχολιάσω την αναφορά για τις “Σειρήνες” που υπονομεύουν την ενότητα και οι οποίες πρέπει να τεθούν στο περιθώριο, η οποία έγινε από το πρόσωπο που έχει την ευθύνη να κηρύττει την αγάπη και τη συναλληλία.
Αντίθετα από τον μητροπολίτη, λίγες μέρες πιο πριν, ο αρμόδιος για την Πρόνοια αντιδήμαρχος, Σαράντος Μαρινάκης, μιλώντας στα εγκαίνια του Κέντρου Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων, είπε κάτι τελείως διαφορετικό:
“Προφανώς και έχουν καταλάβει όλοι και θεωρώ είναι κτήμα όλων μας, ότι το κορυφαίο θέμα αυτή τη στιγμή στην κοινωνία είναι η φτώχεια, η υλική αποστέρηση, η φτώχεια των παιδιών (...) Η οικονομική κρίση δεν ξεπεράστηκε, ίσα ίσα που τώρα δείχνει τα πραγματικά μεγέθη της”.
“Black and White” λοιπόν μεταξύ του μητροπολίτη και του αντιδήμαρχου Καλαμάτας ή αλλιώς “ευημερία και φτώχεια”.
Ένα άλλο “Black and White” μου ήρθε στο μυαλό παρακολουθώντας το Σάββατο τη μεγάλη εκδήλωση του Δήμου για το “Καλαμάτα 2030”, την πορεία της πόλης προς την κλιματική ουδετερότητα και την αλλαγή της νοοτροπίας, που ο δήμαρχος λέει ότι έχει γίνει.
Σε αυτή την εκδήλωση λοιπόν άκουσα τη γενική διευθύντρια του Δήμου, Παναγιώτα Κουράκλη, να μιλάει για το πως κατάφερε η Καλαμάτα, παρά την καταστροφή των σεισμών του ‘86, να βάλει τις βάσεις της ιστορικής της συνέχειας.
Είπε λοιπόν η κ. Κουράκλη ότι “η Καλαμάτα είχε τη μεγάλη τύχη λίγους μήνες πριν τους καταστροφικούς σεισμούς να έχει δύο πολύτιμα πράγματα στα χέρια της. Το ένα ήταν το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, που είχε ολοκληρωθεί τον Απρίλιο του ‘86 και το άλλο ο κατάλογος με όλα τα αξιόλογα κτίρια που είχαν σφραγίσει την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία της πόλης τις προηγούμενες δεκαετίες”.
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που η γενική διευθύντρια του Δήμου δεν ανέφερε κανένα όνομα, λες και το ΓΠΣ ή η διάσωση των αξιόλογων αρχιτεκτονικά κτιρίων να έγιναν μόνα τους.
Ούτε το όνομα του δημάρχου Σταύρου Μπένου ακούστηκε, ούτε το όνομα του πολεοδόμου Γρηγόρη Διαμαντόπουλου.
Λες και ήταν εύκολο πράγμα για τον Μπένο, τη δημοτική του ομάδα και τον Γρηγόρη Διαμαντόπουλο να περάσουν το ΓΠΣ. Τι εύκολο δηλαδή; Παραλίγο να τους λιντσάρουν, στην κυριολεξία.
Ούτε και τα αρχιτεκτονικά μνημεία της πόλης ήταν εύκολο να διασωθούν από την κατεδάφιση και να αποκτηθούν από το Δήμο, γιατί υπήρχαν Σειρήνες για διαφορετική χρήση των χρημάτων.
Πράγματα που η Παναγιώτα Κουράκλη τα γνωρίζει πάρα πολύ καλά, όμως ονόματα δεν ανέφερε.
Φίλη όμως, με την οποία μιλήσαμε μετά την εκδήλωση, μου είπε ότι μπορεί ο δήμαρχος, Θανάσης Βασιλόπουλος, να μην ήθελε να ακουστεί το όνομα Σταύρος Μπένος σε αυτή την εκδήλωση.
Και ο λόγος, συνέχισε η φίλη μου, είναι επειδή τις προάλλες ο Μπένος, επικεφαλής του Σωματείου “Διάζωμα” σήμερα, είπε για τη σημερινή Καλαμάτα ότι μοιάζει με τον “Τιτανικό”.
Ελπίζω αυτή η εικασία να μην έχει σχέση με την πραγματικότητα. Ο αντίπαλος του σημερινού δημάρχου είναι τα προβλήματα και όχι ο Σταύρος Μπένος, που έχει κάθε δικαίωμα να αγωνιά για το μέλλον της πόλης.
Και αν ο Θανάσης Βασιλόπουλος καταφέρει να ξεπεράσει τον Μπένο σε θητείες και σε χρόνια δημαρχοντίας, δεν σημαίνει ότι θα τον ξεπεράσει και σε έργο.
Γιατί έχουν περάσει σχεδόν 40 χρόνια από όταν έφυγε από τον Δήμο και ακόμη για εκείνον μιλούν οι περισσότεροι. Και οι εξαιρέσεις, όπως αυτή στην εκδήλωση για το “Καλαμάτα 2030”, απλά το επιβεβαιώνουν…
Και ένα τελευταίο: Ως Κυπαρίσσιος παραξενεύτηκα όταν ομιλήτρια ξεκίνησε την εισήγησή της για την Καλαμάτα με πρώτη φωτογραφία μία της Κυπαρισσίας, με το Κάστρο από ψηλά, την πόλη όπως απλώνεται μέχρι τη θάλασσα και το Ιόνιο. Βέβαια η Κυπαρισσία δεν είχε καμία σχέση με την εισήγηση, μου δόθηκε όμως η ευκαιρία να την ξαναθαυμάσω. Οι υπόλοιποι δεν ξέρω πόσο πρόσεχαν και αν κατάλαβαν ότι η εικόνα που είδαν ήταν της Κυπαρισσίας και όχι της Καλαμάτας…
Στ.Μ.
