Η διεκδίκησή τους απαιτείται από το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων σε όλες τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις τους- αρχής γενομένης επί των μνημονιακών χρόνων μέχρι σήμερα- διότι το κοινωνικό κράτος, με όλες τις τοτινές αδυναμίες του, σχεδόν κατεδαφίστηκε!
ΥΓΕΙΑ, Παιδεία, Ρεύμα, Νερό και Συγκοινωνίες δεν είναι εμπορεύματα, είναι δημόσια αγαθά.
Τα παραπάνω αιτήματα δηλώνουν από τη μια πλευρά την απαίτηση της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας και από την άλλη υπογραμμίζουν την υποβάθμιση, την απαξίωση με κάθε τρόπο αυτών των δημόσιων κοινωνικών αγαθών και την διείσδυση έως την πώληση τους στον ιδιωτικό τομέα αντί ‘πινακίου φακής’ από τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις. Η πώληση του ΟΣΕ απέδειξε με τον τραγικότερο τρόπο την ελεεινή λειτουργία του «επιτελικού» νεοφιλελεύθερου κράτους των «αρίστων».
Η παροχή των υπηρεσιών Υγείας είναι κοινωνικό - δημόσιο αγαθό, το πολυτιμότερο για κάθε άνθρωπο, ιδιαίτερα των οικονομικά αδύναμων πολιτών κάθε κράτους δικαίου. Το ζήτημα της υγείας είναι πολυπαραγοντικό, δεν αρκεί ένα σημείωμα για να δώσει λύσεις.
Ας δούμε κάποιες, σημαντικές όμως, πλευρές της «νέας» κατάστασης στον τομέα της Δημόσιας Υγείας -τα χρόνια που διανύουμε- και πως την αντιλαμβάνονται, την βιώνουν οι ωφελούμενοι από τους λειτουργούς της δημόσιας υγείας.
Η νομοθέτηση της κατάργησης της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης καθώς και η δυνατότητα άσκησης ιδιωτικού έργου από τους γιατρούς του ΕΣΥ στον ιδιωτικό τομέα, ανατρέπει πλήρως μια από τις βασικές αρχές πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η δημιουργία του ΕΣΥ.
Αυτή η ανατροπή έρχεται ως συνέχεια της ίδρυσης των ιδιωτικών απογευματινών ιατρείων μέσα στα νοσοκομεία και αργότερα η «ίδρυση» των ιδιωτικών χειρουργείων όπου οι πολίτες πληρώνουν ακριβά τις υπηρεσίες. Δημοσιεύματα αποκαλύπτουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό γιατρών έχουν ζητήσει να ασκήσουν ιδιωτικό έργο κυρίως στις χειρουργικές ειδικότητες.
Σημαντικός είναι επίσης και ο αριθμός τόσο των γιατρών όσο και των εργαζομένων που στελεχώνουν τις υπηρεσίες απογευματινής λειτουργίας, προκειμένου να εξασφαλίσουν επιπρόσθετες αμοιβές, οι οποίες όμως προέρχονται από την οικονομική επιβάρυνση των πολιτών.
Όλα αυτά που συμβαίνουν διευρύνουν το χρόνο των γιατρών και υγειονομικών που παρέχουν υπηρεσίες σε αυτές τις δομές, την ίδια ώρα που οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που τους εκπροσωπούν μιλούν για εντατικοποίηση της εργασίας λόγω της καθημερινής λειτουργίας των νοσοκομείων. Ένα χρόνο μετά την ψήφιση των σχετικών διατάξεων, το ζήτημα της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης έχει ε ξ α φ α ν ι σ τ ε ί από τον δημόσιο διάλογο, ενώ οι συνδικαλιστικοί φορείς του χώρου της υγείας δίνουν την εντύπωση ότι θεωρούν αυτές τις ανατροπές δεδομένες και «αδιαπραγμάτευτες»!
Εμείς από την άλλη -οι ωφελούμενοι- θεωρούμε πως αυτή η τακτική πρέπει οπωσδήποτε να καταργηθεί και συμπαρατασσόμαστε με το αγωνιστικό τμήμα του υγειονομικού κινήματος που απαιτεί την κατάργηση των ιδιωτικών σχέσεων μέσα στα νοσοκομεία σε συνδυασμό με αξιοπρεπείς μισθούς για όλους τους λειτουργούς της Υγείας.
Μια εκδήλωση- συζήτηση, οργανωμένη από τα σωματεία, στο κοντινό μέλλον, για την Δημόσια Υγεία, και πώς την βιώνουν οι ωφελούμενοι και οι εργαζόμενοι σε αυτήν, θα έδινε τη δυνατότητα να «αποκαλυφθούν» όλα τα κύρια προβλήματα και ποιες λύσεις προτείνουν οι «από κάτω», δηλαδή η λαϊκή πλειοψηφία.
Βαγγέλης Μάινας,
Συνταξιούχος ΔΕΗ
