Οι φοιτητές επέλεξαν να διασκευάσουν το εμβληματικό αυτό έργο, που θα έλεγε κανείς ότι ξεχωρίζει από ό,τι συνήθως γνωρίζουμε ως τραγωδία, δίνοντας τα δικά τους αισθητικά και σκηνοθετικά στοιχεία. Όπως ενημερώθηκε το κοινό, οι φοιτητές σκηνοθέτησαν τους εαυτούς τους. Αυτό όμως δεν επηρέασε καθόλου την συνοχή του σκηνοθετικού αποτελέσματος. Κινήθηκαν στη σκηνή σε απόλυτο συντονισμό δίνοντας ένα δείγμα άριστης συνεργασίας συμφοιτητών που θέτουν στο επίκεντρο το αποτέλεσμα του έργου.
Η παράσταση είχε το περισσότερο βάρος της στην ερμηνεία και την δραματουργία, περιορίζοντας στο ελάχιστο τον ρόλο της ενδυμασίας και των αντικειμένων, που ήταν υφάσματα, άριστα αξιοποιημένα ώστε να μεταμορφώνονται ακόμη και σε ένα νεκρό σώμα. Έτσι, το κοινό είχε την ευκαιρία να βιώσει την δύναμη της δραματουργίας για ένα θέμα ελληνικό στην αγγλική γλώσσα και να δει ότι η δραματουργία αυτή μπορεί να επιλύσει τη διαφορά του ηχητικού μέρους που αφορά στη γλώσσα, κρατώντας την παράσταση με όλη την μυθολογική αρχαιοελληνική ουσία της.
Ενδιαφέρον επίσης είχε και η ηχητική επένδυση της παράστασης. Η ομάδα διάλεξε να συνοδεύσει ολόκληρη την παράσταση με ένα αφρικανικό τζέμπε, ένα κρουστό, δηλαδή, που ενέχει στον ήχο του τη δύναμη μιας μυθολογικής αφήγησης. Το κρουστό χρησιμοποιήθηκε με όλους τους τρόπους που θα μπορούσε κανείς, ίσως, να ανασύρει κρούσεις από αυτό. Με ένα διαρκές αλλά εξαιρετικά εναλλασσόμενο τριμερή ρυθμό, το έργο επενδύθηκε από μια σχεδόν συνεχόμενη αλλά πάντα προσαρμοσμένη ρυθμική υπόκρουση που έδινε παλμό και όταν χρειαζόταν συνόδευε τα χορικά μέρη. Έτσι και πάλι η απουσία ευθείας παραπομπής σε ρυθμούς και μελωδίες, σε ήχους που θα σχετίζονταν με κάποιο αρχαιοελληνικό στοιχείο, ήρθε να αντικατασταθεί με ένα σύγχρονο μέσο που καθόλου δεν στέρησε τα νοήματα και την δυναμική του διαχρονικού έργου.
Οι Βάκχες, που διαπραγματεύονται τη σχέση του θεϊκού, της μοίρας που ορίζει το θεϊκό σε συνδυασμό με την ανθρώπινη πίστη στο μεταφυσικό είναι πάντα επίκαιρες. Ιδιαίτερα στις μέρες μας που η ανθρωπότητα, παρ’ όλη την κορυφαία διαδικτυακή τεχνολογία που απολαμβάνει, πέφτει μέσα από αυτή και πάλι στους λαβυρίνθους και τις στρεβλώσεις παράδοξων πίστεων, προκαταλήψεων και αντικοινωνικών συμπεριφορών, σε πλάνες, δηλαδή, όμοιες με αυτές που συμβαίνουν στο έργο.
Η παράσταση παρουσιάζεται σήμερα, Δευτέρα στην Αρχαία Μεσσήνη, στο πλαίσιο του 11ου Διεθνούς Νεανικού Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος το οποίο συνεχίζεται ως τις 25/4.
Γ.Α.