Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Νεκροταφείο Τραίνων»

Κυριακή, 06 Δεκεμβρίου 2020 08:47

Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Νεκροταφείο Τραίνων»

Αγαπητέ αρχισυντάκτη,
τη μεγαλύτερη ντροπή και αμηχανία στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «γνωρίζω την πόλη μου», την ένοιωθα με τα τραίνα. «Κυρία γιατί σπάνε τα τραίνα;» Τους εξηγούσα πως ίσως είναι «νύχτας καμώματα», αλλά και άγνοιας. «Κυρία, δεν τους είπε η κυρία τους για την αξία των τραίνων (όπως μας λέτε κι εσείς);». Τους εξηγούσα πως το σχολείο χρειάζεται όλη την κοινωνία στο πλάι του. «Κυρία, αφού έχει κάγκελα, πως τα σπάνε;». Και μια μέρα, το «τελειωτικό» χτύπημα: «Κυρία, σήμερα θα πάμε στο νεκροταφείο τραίνων»;

«Νεκροταφείο τραίνων», αγαπητέ αρχισυντάκτη. Τη λέξη που περιγράφει τα σαπισμένα τραίνα που λιώνουν, καθημερινά, χωρίς παράθυρα, φανάρια και… μέλλον, τη λέξη που δε μπορούσα να διανοηθώ έφεραν στη ζωή μου τα παιδιά. Ξέρω βέβαια πως ήθελαν να πουν «Μουσείο Τραίνων», επειδή είχαμε αναφέρει πως στο μουσείο μπορούν και «ξαναζούν» πράγματα που αλλιώς θα ήταν «πεθαμένα». Το είπαμε όταν συμμετείχαμε στη δράση μιας Πρωτοβουλίας Εκπαιδευτικών για τη διάδοση της Μουσειακής Εκπαίδευσης. Μια δράση καταπληκτική που ενθουσίασε τα παιδιά γιατί λειτουργήσαμε στη δομή μας το πρώτο μουσείο μας.

Ελπίζω τέτοια εκπαιδευτικά προγράμματα να γίνονται πιο συχνά, γιατί τα παιδιά τα απολαμβάνουν, αποκτούν εμπειρίες και γνώσεις ως «μικροί Μουσειολόγοι». Μοιράζονται ρόλους, κάποιος συλλέγει, κάποιος φροντίζει, κάποιος συντηρεί, κάποιος ερευνά και γράφει παρουσιάσεις, κάποιος ξεναγεί, όλοι μαζί φτιάχνουμε παιχνίδια με τα εκθέματα, καλούμε κόσμο και τα παρουσιάζουμε! Εμείς φτιάξαμε ένα «Μουσείο Χριστουγέννων»! Δε φαντάζεστε (ή ίσως φαντάζεστε) πόσα πράγματα μπορεί να είναι ένα «Μουσείο Χριστουγέννων». Και πόσο το απολαμβάνουν όλοι! Μπορώ να πω, όλο το χρόνο!

Κύριε αρχισυντάκτη, γιορτινές ημέρες, ίσως θα έπρεπε να μιλώ για ένα «Μουσείο Χριστουγέννων», και όχι για το «θλιβερό νεκροταφείο της πόλης μας». Το δίχως άλλο, εδώ και μέρες τιμάτε τις σκέψεις μιας «παραπαιδαγωγού». Δε θέλω, λοιπόν, να καταχραστώ το βήμα που μου δίνετε! Αλλά να, τώρα να πάτε να δείτε, γεμάτος ο τόπος κομμάτια τραίνων. Ίσως πάλι έτσι πρέπει να είναι, ίσως υπερβάλλω. Η θλίψη κύριε αρχισυντάκτη έρχεται με τη γνώση. Έτσι δεν είναι; Όποιος έχει δει ένα Μουσείο Τραίνων, όποιος ξέρει τί είναι ένα μουσείο, όπως καταλαβαίνει τί είχαμε και τί χάσαμε δεν θα θλίβεται; Απ’ την άλλη, τί πιο ξεχωριστό χριστουγεννιάτικο και γιορτινό από μια φωτισμένη, γιορτινή ατμομηχανή; Ποιά ονειρεμένα Χριστούγεννα δεν έχουν στην εικόνα τους ένα τραινάκι που σφυρίζει κάτω από το δέντρο; Και είναι και το άλλο. Να πάνε όλα καλά, θα ξαναβγούμε βόλτα με τα παιδιά στα τραίνα. Τί θα αντιμετωπίσουμε τότε;

Καλές Γιορτές!

Η παραπαιδαγωγός