Η Αντιφασιστική Κίνηση Καλαμάτας σημειώνει για το πως διαμορφώνεται η κατάσταση ένα χρόνο μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής: “Ένας χρόνος συμπληρώνεται από τη τελεσίδικη καταδίκη του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής και κάνουμε έναν σύντομο απολογισμό:

- Τα ηγετικά στελέχη της Χ.Α. βρίσκονται στη φυλακή αλλά σιγά σιγά, από κάτω προς τα πάνω και εν κρυπτώ, αποφυλακίζονται ένας-ένας, σιωπηλά, με έωλες δικαιολογίες. Κυκλοφορούν ανάμεσα μας.

- Κάποιοι μάλιστα έχουν “τιμηθεί” και με δημόσια αξιώματα, όπως στην πόλη μας.

- Βλέπουμε στις μεγάλες πόλεις -αλλά και στην πόλη μας- να

συγκροτούνται μικρές, ακόμα, φασιστικές ομάδες νεαρών, οι οποίες

υποστηρίζονται και καθοδηγούνται τόσο εξωθεσμικά όσο και θεσμικά, δημιουργούν προκλήσεις μέχρι και συγκρούσεις.

- Πρόσφυγες επαναπροωθούνται παράνομα σε όλο το μήκος των συνόρων μας αλλά και από την ενδοχώρα, όπως δείχνει το πρόσφατο παράδειγμα των 25 Ιρακινών προσφύγων στο Βασιλίτσι, οι οποίοι, παρά το ότι τους είδε και τους περιέθαλψε όλο το χωριό, “εξηφανίσθησαν υπηρεσιακώς” και πρόσφατες δημοσιογραφικές πληροφορίες υποστηρίζουν ότι βρίσκονται ήδη στην Τουρκία.

- Ήδη, από την αρχή του χρόνου, θρηνούμε 11 δολοφονίες γυναικών από τους συντρόφους τους αλλά στα θεσμικά κέντρα ακόμα κάνουν φιλολογικές συζητήσεις για το αν ο όρος “γυναικοκτονία” είναι δόκιμος.

- Ένα σημαντικό αισιόδοξο μήνυμα έρχεται από τον εργασιακό χώρο, όπου, παρά το ασφυκτικό και αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο που δημιουργήθηκε με αφορμή την πανδημία, ο νικηφόρος αγώνας των ταχυμεταφορέων της e-food έδειξε τον δρόμο.

- Η άθλια και ατελέσφορη διαχείριση της πανδημίας, η απροκάλυπτη

χρησιμοποίησή της για την ένταση της καταστολής και την προσπάθεια εμπέδωσης από την κοινωνία της χουντικής προέλευσης λογικής "αποφασίζομε και διατάσσομε για το καλό σας" δημιουργεί πόλωση και διχασμό στην κοινωνία, σπρώχνοντας μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού στην αγκαλιά του ανορθολογισμού και επομένως του φασισμού, μεταφέροντας το κόστος της διαχείρισης στις πλάτες των πολιτών.

Αυτές οι διαπιστώσεις δείχνουν ότι ο φασισμός δεν καταργείται με

δικαστικές αποφάσεις. Χρειάζεται αγώνας και πάλη διαρκείς. Όσο

εξακολουθεί να υπάρχει το καθεστώς καταπίεσης και εκμετάλλευσης που γεννά και θρέφει το φασισμό δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε.

Ο φασισμός δεν πεθαίνει μόνος του, πρέπει να τον τσακίσουμε σε κάθε οικογένεια, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη”.