Με τις άκρες των δακτύλων σου, ψηλαφίζεις το τείχος στα τυφλά,

με τη φωτιά να σέρνεται πίσω σου,

σαν τη σκισμένη σου καφίγια.

Με τα άδεια μάτια σου, αναζητάς τη σκιά της σημαίας σου,

Biladi Biladi,

που καλύπτει τις σορούς των μαρτύρων σου.

Κρότος.

Κι ύστερα καπνός.

Κι ύστερα σκόνη.

Κι ύστερα ασφυξία.

Με τη χιτζάμπ σου σκουπίζεις τις στάχτες, μαζεύεις μια μια τις πέτρες,

Για να ενώσεις τα κομμάτια στη Χεβρώνα, p.i.e.c.e. και όχι p.e.a.c.e.

Με τα κουρέλια που κρέμονται απ' τα καμένα ρούχα σου,

στρώνεις τους δρόμους στη Γάζα,

να μην κοπούν τα ξυπόλυτα πόδια σου.

Στα ματωμένα χέρια σου,

σφίγγεις τις ψεύτικες χειραψίες και τις υπογραφές που ξεθωριάσανε.

Στο πλάι σου, η σφεντόνα που σου χάρισαν όταν ήσουν Έξι Ημερών,

για την ημέρα που θα γινόσουν είκοσι χρονών -

Ξεσηκωμός, Intifada.

Αστράφτεις. Πόσο μικροί μπροστά στο τανκ.

Κρότος.

Κι ύστερα λυγμοί.

Κι ύστερα μοιρολόγια.

Το Καράβι Βούλιαξε Στα Δάκρυά Σου

Alsafinat Ghariqat fi Dumueik.

Νίκη Κόκλα