Το θέμα είναι ότι και η ίδια η δημοτική αρχή, στις δημόσιες δηλώσεις των εκπροσώπων της, όπως του δημάρχου, Θανάση Βασιλόπουλου, υπογράμμιζε ότι η Λίντα Καπετανέα κράτησε ψηλά το Φεστιβάλ Χορού.
Το καλοκαίρι, πριν ξεκινήσει το επετειακό 30ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ο δήμαρχος δήλωνε ότι ο θεσμός αυτός «αποτελεί φωτεινό φάρο πολιτισμού, που διαμορφώνει το μέλλον του με αγάπη, πάθος και αποφασιστικότητα, σεβόμενο την ιστορία του», λόγια που δεν μπορεί να μην αντανακλούσαν και στην υπεύθυνη της διοργάνωσης, Λίντα Καπετανέα.
Τώρα όμως ο δήμαρχος θα πρέπει να εξηγήσει γιατί αποφάσισε να διακοπεί η συνεργασία με την καλλιτεχνική υπεύθυνη του Φεστιβάλ, ενώ μέχρι πρόσφατα όλα παρουσιάζονταν ως ωραία και καλά.
Για να είμαστε ακριβείς, η δημοτική αρχή τα παρουσίαζε έτσι και όχι όλοι.
Στο Διοικητικό Συμβούλιο της Φάρις εδώ και χρόνια ο Τάσος Πολυχρονόπουλος, που εκπροσωπεί την αντιπολίτευση, τα τελευταία χρόνια μαζί με τον Γιώργο Σωφρονά, επανειλημμένως είχε κάνει έκκληση να ανοίξει ένας διάλογος για το μέλλον του θεσμού, εκφράζοντας ανησυχία, κυρίως λόγω του έντονου ανταγωνισμού που υπάρχει πια από άλλους αντίστοιχους θεσμούς, νεότερους μεν αλλά οικονομικά πιο στιβαρούς και καλλιτεχνικά ίσως πιο σημαντικούς και ενδιαφέροντες.
Τον Τάσο Πολυχρονόπουλο κανείς δεν τον άκουσε, για να μην πούμε κιόλας ότι κάποιοι δεν δεχόντουσαν ότι το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας πιέζεται και ίσως δεν είναι πια στο άμεσο ενδιαφέρον τόσων πολλών ανθρώπων του πολιτισμού όσων στο παρελθόν.
Ο δήμαρχος έχει πει ότι θα μιλήσει, ίσως και αύριο στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, για το λόγο που αποφάσισε να αναζητηθεί ένα νέο πρόσωπο στο οποίο θα ανατεθεί η ευθύνη του Φεστιβάλ Χορού.
Μακάρι η αλλαγή να μην είναι μόνο σε επίπεδο προσώπου, αλλά να αλλάξει και η στάση της δημοτικής αρχής, που δεν καταδέχτηκε ποτέ να ακούσει αυτά που λέει και προτείνει η αντιπολίτευση, αν και ο νέος πρόεδρος της Φάρις, ο Σωτήρης Κριτσωτάκης, φαίνεται πως έχει μια άλλη νοοτροπία.
Πιο σημαντικό είναι να κουβεντιάσει το Διοικητικό Συμβούλιο της Φάρις και γιατί όχι ευρύτερα τα συλλογικά όργανα του Δήμου, για το που θέλουν να φτάσει το Φεστιβάλ Χορού, τι θέλουν να εκφράζει ο θεσμός και μετά να γίνει η επιλογή του προσώπου, στο οποίο θα ανατεθεί μια συγκεκριμένη ευθύνη και όχι απλά η διοργάνωση ενός Φεστιβάλ για να ακούγεται λίγο το όνομα της Καλαμάτας και του Δήμου και να απλώνεται μια εποχική λάμψη στην περιοχή και τους εκπροσώπους της.
Τέτοια κουβέντα στο Διοικητικό Συμβούλιο της Φάρις δεν έγινε ποτέ, το Συμβούλιο δεν είπε ποτέ στη Λίντα Καπετανέα τις ακριβώς θέλει από εκείνη, πέρα από ένα άρτιο και επιτυχημένο Φεστιβάλ.
Πρόσφατα η Βίκυ Μαραγκοπούλου, η δημιουργός του Φεστιβάλ από το τίποτα, σε συνέντευξή της στη Lifo και στην Αργυρώ Μποζώνη είπε για το πως ξεχώρισε διεθνώς το Φεστιβάλ της Καλαμάτας:
“Πίστευα ότι η μίμηση δεν ήταν κάτι καλό και ότι εμείς έπρεπε να βρούμε το DNA αυτού του συγκεκριμένου φεστιβάλ, τι είναι αυτό που αξίζει να δείξουμε, όχι αυτό που υποχρεωτικά θα ήθελε το κοινό. Πίστευα στη δύναμη της τέχνης, πως αν είναι κάτι καλό για το Παρίσι, θα είναι και για την Καλαμάτα. Ήθελα να αποκτήσει έναν σύγχρονο χαρακτήρα που να εκφράζει την εποχή μας, να αναζητά την εξέλιξη, την αλλαγή, τον πειραματισμό που έφεραν ο 20ός και ο 21ος αιώνας στον χορό, που μπορούσε πια να εκφράσει τα πάντα”.
Σήμερα το DNA του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ποιο είναι; Αύριο το DNA ποιο θα είναι;
Στ.Μ.
