...σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν χθες στο Εργατικό Κέντρο, κάλεσαν στην αγωνιστική συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί κάτω από το Δημαρχείο, στις επτά το απόγευμα.
Το κάλεσμα της Μαρίας Οικονομοπούλου έχει ως εξής: «Η 8η Μάρτη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το εργατικό κίνημα, με τους αγώνες των εργατριών και την ιστορία τους. Στις 8 Μάρτη 1857 οι εργαζόμενες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία και πραγματοποίησαν μεγάλη διαδήλωση διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας. Η 8 Μάρτη σαν επέτειος, φέρνει στη μνήμη τον αγώνα των εργατριών της Νέα Υόρκης. Αποτελεί μέρα τιμής για τους αγώνες αυτούς, απολογισμού της πάλης για την ισοτιμία των γυναικών της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων ως αναπόσπαστο τμήμα του εργατικού, λαϊκού κινήματος. Είναι ημέρα που το εργατικό και το γυναικείο κίνημα σχεδιάζουν τα επόμενα βήματα και τη συνέχεια της δράσης τους. Αυτό βάζει τη σφραγίδα του όχι μόνο στην επέτειο αλλά αναδεικνύει την ημέρα αυτή ως ιδιαίτερο σταθμό της πάλης του εργατικού, του γυναικείου και γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Δυστυχώς το αστικό κράτος κατάφερε να αλλοιώσει το νόημά της, τον αγωνιστικό και διεκδικητικό χαρακτήρα της επετείου. Να τη μετατρέψει από σύμβολο ταξικού λαϊκού αγώνα για όλα τα κοινωνικά δικαιώματα των γυναικών του λαού, την ίδια τη ζωή τους, σε μια ανούσια μέρα που οι γυναίκες γιορτάζουν και διασκεδάζουν μεταξύ τους. Η επιχείρηση διαστρέβλωσης δεν περιορίζεται μόνο στη συγκεκριμένη μέρα αλλά είναι μέρος της συνολικότερης προσπάθειας της αστικής τάξης και των πολιτικών της εκφραστών να δώσουν στην ισότητα, όπως λένε, νόημα και περιεχόμενο κομμένο και ραμμένο στα δικά τους μέτρα και συμφέροντα. Αυτό τελικά δεν θα περάσει».
Η Σταυρούλα Στραβάκου, που είναι γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στη ΔΕΥΑΚ, τόνισε από την πλευρά της για την Παγκόσμια Ημέρα της εργαζόμενης γυναίκας: «Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ οι αγώνες του παρελθόντος πρέπει να γίνουν φωτεινά παραδείγματα για τους αγώνες του σήμερα και τους αγώνες του μέλλοντος. Να παραδειγματιστούμε από τις εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας που το 1857 έδωσαν στη Νέα Υόρκη το δικό τους αγώνα για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, αξιοπρεπείς μισθούς, λιγότερες ώρες εργασίας.
Να εμπνευστούμε από τις χιλιάδες εργάτριες, αγρότισσες που έδωσαν το παρόν σε όλους τους αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος, σε όλες τις ιστορικές περιόδους της χώρας μας, θυσιάζοντας κάποιες ακόμη και τη ζωή τους.
Έτσι και σήμερα. Κανένας εφησυχασμός, καμία αναμονή. Να απαντήσουμε αποφασιστικά, μαχητικά, πρωτοπόρα στον ανειρήνευτο πόλεμο που μας έχον κηρύξει η κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τα κόμματα της πλουτοκρατίας για να ξεπεράσουν την κρίση τους οι καπιταλιστές όσο πιο ανώδυνα γίνεται, ισοπεδώνοντας κατακτήσεις και δικαιώματα.
Δεν υποτασσόμαστε στα εκβιαστικά διλήμματα, δε συμβιβαζόμαστε με τη φτώχεια στην οποία μας καταδικάζουν, δεν σκύβουμε το κεφάλι απέναντι στην τρομοκρατία και την καταστολή που έχουν εξαπολύσει εργοδοσία και συγκυβέρνηση.
Έχουμε χρέος απέναντι σε μας και στα παιδιά μας, να παλέψουμε για ένα μέλλον που θα τους εξασφαλίζει αξιοπρεπή ζωή. Δεν έχουμε το δικαίωμα να τους αφήσουμε κληρονομία τους μισθούς των 200 και 300 ευρώ, τη σύνταξη στα βαθιά γεράματα, την ανεργία και ανασφάλεια, την εργασιακή περιπλάνηση, την αβάσταχτη φοροληστεία και την αμορφωσιά, προκειμένου τα μονοπώλια να κερδοφορούν.
Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τα πράγματα, αρκεί να πιστέψουμε στη δύναμή μας.
Χρειάζεται να ξεμπερδέψουμε από αυτούς που σήμερα μας αφήνουν χωρίς δουλειά, χωρίς ρεύμα, χωρίς θέρμανση, χωρίς ψωμί στο τραπέζι, χωρίς γιατρούς και φάρμακα, χωρίς σχολεία για τα παιδιά μας, χωρίς προοπτική για τις νέες και τους νέους των λαϊκών οικογενειών».
Στ.Μ.
