Αυτή τη συνήθεια τα τελευταία χρόνια απέκτησαν και οι Ανδρειώτη και Χανδρειώτη, ιδιαίτερα από τότε που τα ξαναβρήκαν μεταξύ τους. 

Εγκώμια στη φιλοξενία έκαναν και αυτή τη φορά και μάλιστα με πρωτοφανή εγκαρδιότητα που δεν τη συνήθιζαν. 

Υπήρχε ωστόσο εξήγηση και αυτή αφορούσε τον ανταγωνισμό μεταξύ τους που πλέον είχε περάσει σε άλλο επίπεδο. 

Έναν ανταγωνισμό που σχετιζόταν με την εξάπλωσή τους στον τομέα του τουρισμού σε όλες του τις μορφές, ως επενδυτές, γιατί πλέον αυτόν τον ρόλο είχαν επιφυλάξει για λογαριασμό τους, από τη στιγμή που είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν.

Εξαίρεση αποτελούσε ο Καρλ και ο Κράους Φον Λίντερμπεργκ, που η ενασχόλησή τους με τον τουρισμό ήταν συνεχής, όπως και του Πότη Γουηβεράκου, αλλά βέβαια σε πολύ μικρότερο βαθμό, όμως πάντα με έντονο ενδιαφέρον για τα τουριστικά τεκταινόμενα, λόγω της κουτσομπολίστικης εκ μέρους του διάστασης που έδινε σ’ αυτά.

Στη γιορτή του Σαμψών ωστόσο είχε παρευρεθεί, θέλοντας να δει πως γινόταν για να επιχειρήσει να την κάνει αυτός καλύτερα στη Μάνη την επόμενη χρονιά. 

Το κλίμα ωστόσο της εκδήλωσης ήταν τόσο προκλητικά κεφάτο, που άγγιζε τα όρια της επιτήδευσης. 

Ο γράφων από τη μεριά του βρέθηκε στην εκδήλωση ύστερα από την επίμονη πρόσκληση του Ιάσωνα και του Σώζοντα Γουηβέριου, που αυτή η εκδήλωση πάντα τους διασκέδαζε απ’ όταν την είχαν πρωτοπαρακολοθήσει στην Καλαμάτα προσκεκλημένοι του αεικίνητου μετρ του τουριστικού γίγνεσθαι, θρυλικού Κλειδαρά Μεζεδολόγου,  παλαιώθεν γνώριμος του γράφοντος. 

Τώρα η απορία του γράφοντος εστιαζόταν στο ποια σχέση με τον τουρισμό είχαν οι Γουηβέριοι και από πότε. 

Γι’ αυτή την πλευρά τους, μετά από την εκδήλωση ο Ιάσων και ο Σώζων είχαν πολλά να πουν στον γράφοντα, που τελικά ίσως να εξηγούσαν πολλά για τους Γουηβέριους. 

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-