Σύμφωνα με το πρόγραμμα του 30ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας οι σημερινές παραστάσεις έχουν ως θέμα:
19.07 | 19:00 | 62’
Μέγαρο Χορού Καλαμάτας / Black Box
JOSEF NADJ, “FULL MOON”
Το έργο Full Moon, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Χορού του Montpellier τον Ιούνιο του 2024, συγκεντρώνει επτά από τους οκτώ χορευτές της παράστασης Omma για να συνεχίσουν, να διευρύνουν και να εμβαθύνουν την έρευνα που ξεκίνησε με εκείνο το έργο. Και, αυτή τη φορά, ο Josef Nadj [Γιόζεφ Νατζ] βρίσκεται μαζί τους επί σκηνής.
Το φεγγάρι στον τίτλο είναι μία αναφορά στο σύμπαν και τον σχηματισμό του, στη διαδικασία δηλαδή που προαναγγέλλει και προετοιμάζει την εμφάνιση της ζωής. Συνδέεται με την ανανέωση και τη μεταμόρφωση. Ο κύκλος των 28 ημερών και οι τέσσερις σεληνιακές φάσεις αποδίδουν στο έργο έναν ξεχωριστό ρυθμό, μία δική του δομή σύνθεσης.
Η έρευνα του Nadj για τις καταβολές της μουσικής και την εξέλιξή της συμπληρώνεται από έναν άλλο τομέα που επιθυμεί να εξερευνήσει σε αυτή τη δημιουργία: τον κόσμο της μαύρης αμερικανικής jazz, από τις αρχικές της μορφές – τα blues και τα spirituals – και τις μεταλλάξεις της, μέχρι τις μέρες μας· ένα μουσικό είδος που έχει καταληφθεί από λευκές πληθυσμιακές ομάδες και του οποίου η χορευτική συνισταμένη έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Αποφάσισε να εισαγάγει τους χορευτές σε αυτή τη μουσική, σε αυτά τα ακούσματα που ήταν άγνωστα για εκείνους, αν και με κάποιον τρόπο έχουν τις ρίζες τους στην αφρικανική ήπειρο.
Μαζί με τους χορευτές, ξεκίνησε να αναλύει τις μορφολογικές ιδιαιτερότητες αυτών των ακουσμάτων, προσεγγίζοντας το πνεύμα και τη σκέψη τους και αναζητώντας ένα χορό που να τους αντιστοιχεί. Αποτέλεσμα αυτής της «συναρπαστικής εργασίας», το Full Moon προσφέρει έμμεσο φόρο τιμής σε μερικούς εξέχοντες εκπροσώπους αυτού του κινήματος: Charles Mingus, Cecil Taylor, Anthony Braxton και Art Ensemble of Chicago.
Το Full Moon χρησιμοποιεί επιπλέον ως εργαλείο τη μαριονέτα, η οποία, όπως και η μάσκα, διαπερνά όλο το έργο του Josef Nadj. Η μορφή αυτή επανήλθε επί της ουσίας κατά τη δημιουργία αυτού του έργου. Ο λόγος που τόσο η μαριονέτα όσο και η μάσκα επιστρέφουν εδώ είναι ότι και οι δύο αποτελούν κυρίαρχα σύμβολα του αφρικανικού πολιτισμού. Λειτουργώντας ως συνδετικοί κρίκοι μεταξύ του άψυχου και του έμψυχου, του κινητού και του ακίνητου, προβάλλουν μία άλλη διάσταση, ένα νόημα διαφορετικό από αυτό του «ζωντανού» σώματος, με το οποίο αντιδιαστέλλονται. Ωστόσο, για τον Josef Nadj, η μορφή αυτή αντιπροσωπεύει επίσης το καθεστώς μιας ζωής εγκλωβισμένης στη φόρμα, την οποία και ερμηνεύει ως πιθανή εκδοχή του δημιουργού, μιας δύναμης που προσπαθεί χωρίς αποτέλεσμα να αλληλεπιδράσει με τις δημιουργίες της. Υπ’ αυτή την έννοια, η παρουσία της μαριονέτας, του «ανθρώπου-κούκλας» δίπλα στους ζωντανούς, είναι μία υπενθύμιση πως καμία δημιουργία δεν είναι ποτέ τέλεια, και ότι επιβάλλεται να αποδεχτούμε την ατέλεια αυτή ως κανόνα του παιχνιδιού.
Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος – Υπηρεσία Συνεργασίας και Πολιτιστικής Δράσης της Πρεσβείας της Γαλλίας στην Ελλάδα.
19.07 | 21:00
Κεντρική Πλατεία Καλαμάτας
ΚΩΣΤΑΣ PHOENIX & CHAOTIC UNIVERSE
I USED TO WANT TO BE A SUPERHERO
Ένα αγόρι θέλει να γίνει σούπερ ήρωας. Βλέπει τον εαυτό του δυνατό και σίγουρο. Αισιόδοξο.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά σε ένα τοπίο όπου οι καλοί πολεμούν τους κακούς και νικάνε. Γιατί είναι οι καλοί… και οι καλοί πάντα καταλήγουν νικητές.
Ή και όχι.
Μεγαλώνει και ανακαλύπτει έναν κόσμο πολύ πιο σύνθετο. Οι καλοί είναι συνήθως αδύναμοι, οι κακοί κερδίζουν. Η ζωή τιμωρεί την ειλικρίνεια και επιβραβεύει τους ψεύτες.
Τα πάντα είναι γκρίζα και κρύα. Παντού επικρατεί η ανασφάλεια, ο φόβος, το μίσος. Οι άνθρωποι είναι καχύποπτοι, γεμάτοι αδιέξοδα και μόνοι.
Τελικά έπρεπε να μείνω παιδί ή έκανα καλά που «μεγάλωσα»;
Εγώ θέλω ακόμη να γίνω σούπερ ήρωας.
Η είσοδος στις παραστάσεις της Κεντρικής Πλατείας και τις παράλληλες εκδηλώσεις είναι ελεύθερη.
