Δύσκολο είδος στην ποίηση το χαϊκού και με μακραίωνη παράδοση να το ακολουθεί και να αυξάνει τις απαιτήσεις για όσους τυχόν ασχοληθούν μαζί του. Με απαιτήσεις ωστόσο και μάλιστα ιδιαίτερα αυξημένες ασχολήθηκαν με το χαϊκού στην έκδοση αυτή η Φωτεινή και ο Γιώργος και το αποτέλεσμα που προέκυψε είναι εξαιρετικό από κάθε άποψη.

Λέξεις καλοζυγισμένες και στη σωστή θέση να συνθέτουν πυκνά νοήματα και απροκάλυπτη ευαισθησία που ντύνεται με μια αδιόρατη αύρα αναπόφευκτης μελαγχολίας, τόσο απαραίτητη ωστόσο στην καλύτερη κατανόηση της ατμόσφαιρας που ένα χαϊκού έχει. Άλλωστε και η πιο αισιόδοξη έκφανση της ζωής διαθέτει μια δόση μελαγχολίας, ιδιαίτερα όταν απέναντί της παραμένει πάντοτε η αδιαπραγμάτευτη μοναδική βεβαιότητα που είναι το καταλυτικό γεγονός του θανάτου.

Ποιήματα με πολλές απαιτήσεις τα χαϊκού, ευτύχησαν στην προκειμένη περίπτωση, χάρη στην οξυμένη γραφή της Φωτεινής Βασιλοπούλου και του Γιώργου Γάββαρη. Βιβλίο έκπληξη μπορώ να πω στην αρχή του 2018 που θεωρώ βέβαιο πως θα το προσέξει η κριτική των ειδημόνων όπως του αξίζει. Όσον αφορά εμένα επιφυλάσσομαι να επανέλθω σύντομα στις σελίδες του και να καταθέσω εκτενώς περαιτέρω σκέψεις και απόψεις.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΤΕΣ