Σάββατο, 02 Μαρτίου 2013 19:16

Το βιβλίο "Ιστορία της Εμπορικής Σχολής Καλαμάτας"

Το βιβλίο "Ιστορία της Εμπορικής Σχολής Καλαμάτας"

Του Παύλου Δ. Γκρέκη*
Το βιβλίο «Ιστορία της Εμπορικής Σχολής Καλαμάτας» αναφέρεται στην λειτουργία της Εμπορικής Σχολής της πόλης μας. Συγγραφέας του είναι ο Παναγιώτης Γκλεγκλές, συνταξιούχος της Α.Τ.Ε. , γνωστός σε…

…όλη τη Μεσσηνία και όχι μόνο, αφού υπηρέτησε σε υποκαταστήματα του νομού αλλά και στην κεντρική διεύθυνση όπου διακρίθηκε για την ακεραιότητα και την εργατικότητά του. Απόφοιτος ο ίδιος της Εμπορικής Σχολής Καλαμάτας, εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια, συλλέγει και καταγράφει από συμμαθητές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και από τα αρχεία του κράτους, στοιχεία για την έκδοση αυτή, την επιμέλεια ανέλαβε η κόρη του. της οποίας Και πρέπει να παραδεχτώ πως έχω μια ιδιαίτερη σχέση όλους τους συντελεστές του.
Η Ιστορία της Εμπορικής Σχολής Καλαμάτας όπως είναι ο τίτλος του βιβλίου δεν σε προδιαθέτει για το περιεχόμενό του…
Εκεί που νομίζεις πως θα διαβάσεις ένα απλό χρονικό για μαθητές μαθήματα καθηγητές, βλέπεις να ξετυλίγεται μπροστά  στα μάτια σου η ιστορία της πόλης και των ανθρώπων της και να πλημμυρίζει το μυαλό από αναμνήσεις και χαμένες μα όχι ξεχασμένες εικόνες .
Η Εμπορική Σχολή Καλαμάτας ιδρύθηκε το 1919 υπό την αιγίδα του τότε Εμπορικού και Βιομηχανικού επιμελητηρίου. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο και μόνο να σκεφτεί κανείς πώς 100 χρόνια πριν, οι επαγγελματίες είχαν προβλέψει την αξία της εξειδίκευσης και της κατάρτισης, όπως εδώ και λίγα χρόνια παλεύει να εφαρμόσει η πολιτεία με οδηγίες της ευρωπαϊκής ένωσης θεωρώντας το αναγκαίο, και χαρακτηρίζοντάς το καινοτομία.
Η Εμπορική Σχολή που ιδρύθηκε στην πόλη της Καλαμάτας το 1919, δεκαπέντε χρόνια αφού είχε ηλεκτροδοτηθεί, σε μια εποχή που το λιμάνι παρουσίαζε συνεχώς αυξανόμενη κίνηση, με τον μεσσηνιακό κάμπο να προσφέρει όλες τις πρώτες ύλες που θα μπορούσε να χρειαστεί μια τοπική οικονομία για να ακμάσει. Ήταν το τρίπτυχο για την ενίσχυση και ανάπτυξη του οποίου πασχίζει σήμερα όλη η χώρα: Πρωτογενής τομέας, μεταποίηση, εξαγωγές
Μα τι μπορεί να κάνει μια κοινωνία με τα προϊόντα όσο ποιοτικά ή μοναδικά και να είναι, αν δεν έχει και το εξειδικευμένο προσωπικό να τα διαθέσει έξω από τα στενά της γεωγραφικά πλαίσια;
Αυτήν την ανάγκη για την εξεύρεση κατάλληλα εκπαιδευμένου προσωπικού ήρθαν οι φορείς της πόλης να καλύψουν με την πρωτοβουλία ίδρυσης μιας σχολής που θα εκπαίδευε νέους ανθρώπους για να μπορέσουν να ενταχτούν στο εργατικό δυναμικό.
Πρωτεργάτες της πρωτοβουλίας, το Εμπορικός Σύλλογος και το Επιμελητήριο, που εργάστηκαν για την δημιουργία της σχολής παίζοντας το ρόλο του σημερινού Κοινωνικού Εταίρου όχι μόνο κατ’ όνομα αλλά ουσιαστικά .
Πολύ λογικό, αφού τα μέλη αυτών των φορέων ήταν και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Εκείνοι είχαν ανάγκη από καταρτισμένους υπαλλήλους, εκείνοι ήθελαν να προοδέψει η νέα γενιά. Εκείνοι ήξεραν να δώσουν διέξοδο στους νέους, χωρίς αποκλεισμούς γιατί ήξεραν πως αυτή η διέξοδος θα σήμαινε πλούτο και ευημερία για τον τόπο. Ήξεραν επίσης πως, όταν θα ερχόταν η ώρα θα παρέδιδαν τη σκυτάλη σε καλά εκπαιδευμένα χέρια.
Και τα κατάφεραν. Με προσπάθεια τιτάνια αν αναλογιστεί κανείς τα μέσα εκείνης της εποχής κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα σχολείο που έδινε παράλληλα με τις προβλεπόμενες και τις εξειδικευμένες γνώσεις που ήταν απαραίτητες για να μπορέσει κανείς να καλύψει θέσεις στο εμπόριο και τη βιομηχανία, με μαθήματα όπως λογιστικά εμπορική αλληλογραφία, οικονομική ιστορία και αρκετά άλλα.
Ξεφυλλίζοντας στις σελίδες του, στο κεφάλαιο σχετικά με τα πρώτα χρόνια της σχολής, εντυπωσιάστηκα από δύο κυρίως πράγματα. Πρώτον, από το μέρος που αρχικά στεγάστηκε η Σχολή: Ήταν στον πρώτο όροφο Αριστομένους και πλατείας 23ης Μαρτίου ακριβώς απέναντι από ακριβώς αυτό το κτίριο, στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα. Έτσι, στέγασε το Επιμελητήριο τους μαθητές του, οι οποίοι ως επιχειρηματίες  αργότερα έγιναν οι ίδιοι μέλη του.
Και εδώ είναι το δεύτερο πράγμα που με εντυπωσίασε: Οι πρώτοι μαθητές, στους οποίους γίνεται ιδιαίτερη αναφορά, και έχει καταβληθεί ιδιαίτερη προσπάθεια συλλογής αρχειακού υλικού σχετικό με αυτούς. Διαβάζοντας τα ονόματα  αναγνώρισα σημαντικούς ανθρώπους της πόλης. Επαγγελματίες, βιοτέχνες, εξαγωγείς, έμπορους, αυτό που σήμερα λέμε ανώτατα στελέχη επιχειρήσεων που σήμερα όλοι τους θυμόμαστε σαν εκείνους που έπαιξαν ιδιαίτερο ρόλο στα τεκταινόμενα της εποχής , που αποτέλεσαν τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό, πάνω στον οποίο  ξετυλίχτηκε η εξέλιξη της Καλαμάτας.
Οι άνθρωποι εκείνοι, που πέρασαν αρχικά  το κατώφλι αυτού εδώ του κτιρίου ως μαθητές έγιναν μέλη του Επιμελητηρίου είχαν αργότερα, επαγγελματικές σχέσεις και συναλλαγές στον ίδιο χώρο. Δεν θα υπάρξει πιο τρανή απόδειξη, πως, η σχολή είχε επιτελέσει τον σκοπό της στο ακέραιο.: είχε εκπαιδεύσει αποτελεσματικά τους σπουδαστές για να αναλάβουν τις θέσεις γα τις οποίες προορίζονταν. Εξελίχτηκαν σε οικονομικούς παράγοντες της πόλης.
Συνεχίζοντας το διάβασμα, έβλεπα τις δεκαετίες να περνάνε μέσα από ονόματα και φωτογραφίες .
Και εδώ αξίζει τον κόπο να κάνω μια παρένθεση για να δώσω τα συγχαρητήριά μου τόσο για τη υπομονή και την επιμονή του γράφοντα  να συλλέξει έναν τέτοιον όγκο αρχειακού υλικού και μάλιστα από εποχές που η διατήρηση ενθυμίων δεν αποτελούσε προτεραιότητα κανενός, όσο και για την ποιότητα της ψηφιακής επεξεργασίας του υλικού αυτού, που καθιστά κάθε φωτογραφία ένα εισιτήριο στον κόσμο της νοσταλγίας.
Αναγνώρισα ονόματα και φυσιογνωμίες, ταξίδεψα στο παρελθόν, τότε που με λίγα ονειρευόμασταν πολλά και καταφέραμε αρκετά.
Τόσο οι μαθητές της Εμπορικής Σχολής όσο και εκείνοι της Νυχτερινής στους οποίους ανήκω κι εγώ δεν θα θυμηθούν απλά, θα συγκινηθούν …
Βέβαια το βιβλίο, δεν αποτελεί απλά μια ιστορική αναφορά σχολικών επιδόσεων. Με τον τρόπο του, ο συγγραφέας καταγράφει στιγμιότυπα της ζωής μιας πόλης στη διάρκεια του 20ου αιώνα. Αυτό και μόνο αν σκεφτούμε, θα κατανοήσουμε την ιδιαιτερότητά του αλλά και την αξία του.
Κύριοι, εύχομαι να το απολαύσετε όσο κι εγώ,  και να ταξιδέψετε με από τις σελίδες του σε έναν κόσμο περασμένο αλλά καθόλου ξεχασμένο.
Και κάτι τελευταίο. Ο κειμενογράφος του ηλεκτρονικού  υπολογιστή που δεν κάνει λάθος και δίνει τις πιο απίθανες πληροφορίες, μας είπε πως η λέξη Επιμελητήριο αναγράφεται 279 φορές σε σχέση με τη λειτουργία της Σχολής.
Αυτό και μόνο, δικαιολογεί την παρουσίασή του σε αυτό τον χώρο. Είναι εξάλλου και ένας δίκαιος τρόπος να αποτίσουμε τιμή στην Εμπορική Σχολή. Να  παρουσιάσουμε την ιστορία της στο χώρο που πρωτοξεκίνησε σαν ιδέα και κυρίως διότι έγινε πράξη, της οποίας το αποτέλεσμα μας επηρεάζει μέχρι και σήμερα.

*Απόφοιτος Νυχτερινής Εμπορικής Σχολής
Πρόεδρος Εμπορικού Τμήματος Επιμελητηρίου Μεσσηνίας.