Οι μπόμπες που πέφτουν σε καθημερινή βάση σ’ αυτήν τη στενή λωρίδα γης, είναι περισσότερες κι από το χαλάζι και δεν κάνουν διάκριση σε τίποτα.

Ισοπεδώνουν τα πάντα, είτε είναι αυτά σπίτια με οικογένειες μέσα ή νοσοκομεία γεμάτα ασθενείς και τα μετατρέπουν σε στάχτες κι αποκαΐδια.

Τα διεθνή ΜΜΕ εκλιπαρούν να σταματήσει αυτή η αιματοχυσία λέγοντας πως, κάθε είκοσι λεπτά σκοτώνεται κι από ένα παιδί, ενώ οι νεκροί πολίτες στο σύνολό τους ξεπερνούν κατά πολύ τις δέκα χιλιάδες κόσμο.

Όσο για τους ακρωτηριασμένους, τους ανάπηρους κι αυτούς που πεθαίνουν από διάφορες αρρώστιες, λόγω έλλειψης φαρμάκων, δεν έχουν μετρημό.

Οι θήτες, που διαπράττουν αυτά τα εγκλήματα σήμερα, ήταν οι ίδιοι κάποτε θύματα και δεν έμαθαν τίποτα από ολοκαυτώματα κι αυτό είναι το τραγικό της όλης υπόθεσης.  

Και για να μην μιλάμε αόριστα αυτοί οι «κύριοι» έχουν, βέβαια, ονοματεπώνυμο, αλλά κανείς δεν τους ενοχλεί, γιατί θεωρούνται ο περιούσιος λαός επί γης.

Επικαλούνται το δικαίωμα της αυτοάμυνας για τους ίδιους, αλλά παραβλέπουν πως δυόμισι εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σαν τα ποντίκια σε μια στενή λωρίδα γης και αγωνίζονται απεγνωσμένα ν’ αποκτήσουν τη δική τους πατρίδα.     

Γι’ αυτήν τους την προσπάθεια οι Παλαιστίνιοι χαρακτηρίζονται «τρομοκράτες» και καταδιώκονται μισό αιώνα τώρα ανηλεώς, χωρίς να έχουν ούτε στον ήλιο μοίρα!

Δημήτρης Ν. Μπουσούνης: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.