Του Βασίλη Ρ. Φλώρου*
Αρχίζω με τρεις διαπιστώσεις:
1. Το θηρίο ήταν πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι νομίζαμε. Μας έφαγε το αριστερό μας χέρι. Καταφέραμε βέβαια να το βγάλουμε από την σπηλιά του να το δουν και οι άλλοι.
2. Το θηρίο μας εγκλώβισε και μας διέψευσε τις μεγάλες προσδοκίες. Μας αφαίρεσε τον πεντάμηνο έρωτα με την ελευθερία, και μας προσγείωσε στο γάμο με την ανιαρή πραγματικότητα των αγορών.
3. Όταν το θηρίο επιτίθεται ο γενναίος αντιλαμβάνεται το κίνδυνο και υποχωρεί όταν πρέπει. Ο ανόητος δεν αντιλαμβάνεται τίποτα και δεν υποχωρεί ποτέ…
Θα μπορούσε να γράφει κάποιος αρκετά για τον καινούριο Οιδίποδα – Τύραννο (ευρωπαϊκό κατεστημένο) που έβγαλε «τα δημοκρατικά μάτια του» με τα ίδια του τα χέρια.
Θα μπορούσε να συστήσει κάποιος ψυχοθεραπεία και ντους με παγωμένο νερό σε στελέχη των ευρωπαϊκών θεσμών, όταν καταλαμβάνονται από το μανιακό ντελίριο του νεοφιλελευθερισμού.
Θα μπορούσε ο καθένας μας να πει πολλά για τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών, γιατί η συμφωνία – μνημόνιο είναι προφανές ότι δεν είναι «σπουδαίο κατόρθωμα» για μια αριστερή κυβέρνηση. Δεν είναι όμως ούτε «μεγάλη ήττα».
• Είναι βέβαιο ότι έγιναν λάθη, άστοχες εκτιμήσεις, παραβλέψεις, κλπ.
• Είναι βέβαιο ότι το δημοψήφισμα σωστά έγινε. Δημιούργησε ένα ψυχικό δυναμικό. Μια αναμέτρηση του καθενός μας με τον εαυτό του και λειτούργησε ως μοχλός πίεσης ώστε να «ξεβρακωθεί» το εσωτερικό και εξωτερικό κατεστημένο.
• Είναι βέβαιο ότι ο Βαρουφάκης «ανέλαβε» τη θέση του αποδιοπομπαίου Τράγου. Λες και εκείνος φταίει για όλα τα δεινά. Αν δεν ήταν αυτός η Μέρκελ θα έτρωγε Καλαματιανό παστέλι και ο Σόιμπλε θα μας έδινε απλόχερα ευρωπαϊκό παντεσπάνι.
• Είναι βέβαιο ότι κάποιοι από την αντιπολίτευση έχουν τώρα «τσουτσουρέψει» λέγοντας πως «εμείς τα λέγαμε ο Τσίπρας σας κορόιδεψε». Μόνο που αυτοί έχουν δοκιμαστεί και αποδείχτηκαν συνειδητά ηττημένοι γιατί δεν έδωσαν καμία ουσιαστική μάχη. Η διαφθορά (για κάποιους από αυτούς) έχει κατακλύσει την ψυχή τους. Έχουν ξεχάσει ότι το βράδυ κοιμούνται με το διάβολο και γι’ αυτό το πρωί ξυπνάνε δαιμονισμένοι. Αυτοί δεν σώζονται με τίποτα ούτε με εξορκισμό. Έχουν κάψει τις φλάντζες της ηθικής.
• Είναι βέβαιο ότι συναισθηματικά είμαστε σχεδόν όλοι στην «Λαφαζανική πεδιάδα» των Θερμοπυλών έτοιμοι ν’ αντιμετωπίσουμε τον Πέρση.
• Είναι βέβαιο ότι λογικά θα πρέπει ν’ οχυρωθούμε στις «Τσιπρικές οροσειρές» των Δερβενακίων με την ελπίδα να κερδίσουμε τον πόλεμο.
• Είναι βέβαιο ότι το πέρασμα από το ευρώ στην δραχμή (στην συγκεκριμένη στιγμή) θα σήμαινε κάθοδο της Περσεφόνης στον Άδη και παραμονής της εκεί για χρόνια.
• Είναι βέβαιο ότι με τις νεοφιλελεύθερες παστωμένες σαρδέλες που μας σερβίρει η σημερινή ηγετική ομάδα – Κόζα Νόστρα – της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα διψάσουμε περισσότερο για δικαιοσύνη και αλήθεια. Το «γαμώτο» θα μεγαλώσει πιο πολύ μέσα μας.
Ξεπερνώντας το μετα-τραυματικό στάδιο, να κάνουμε την αναγκαία αυτοκριτική και έπειτα τις νέες αναγκαίες πολιτικές προτάσεις. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει.
Τι πρέπει τώρα λοιπόν να γίνει:
1. Η υλοποίηση ενός Σχεδίου. Μπορεί να χάθηκε μια μάχη αλλά θ’ ακολουθήσουν άλλες. Η Ευρώπη αλλάζει. Η συμφωνία έστω και αν υπογραφεί δεν θα είναι η ίδια συμφωνία σε πέντε μήνες, σε ένα χρόνο, σε τρία χρόνια. Θα έχουν αλλάξει οι όροι, οι συσχετισμοί, πιστεύω προς το καλύτερο.
2. Γρήγορα να πραγματοποιηθούν ουσιαστικές δράσεις στο εσωτερικό της χώρας, όπως η αντιμετώπιση του συστήματος της διαπλοκής των μεγαλοκαναλαρχών, των τραπεζιτών, των μεγαλοφειλετών του Δημοσίου και κάθε μεγάλου ή μικρού που ανήκει στην οικογένεια «Δον Κορλεόνε».
3. Ανοίγματα και ανάθεση σε νευραλγικά πόστα αξιόλογων στελεχών, που έχουν την δύναμη όχι μόνο ν’ αντισταθούν στον παλιό τρόπο σκέψης, αλλά να εφαρμόσουν νέες ηθικές τάσεις στον πολιτικό βίο.
4. Προσπάθεια αντιστάθμισης των επώδυνων μέτρων ώστε να έχουν λιγότερες συνέπειες για τα αδύναμα λαϊκά στρώματα.
5. Ενωτική πορεία. Η διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ένα ακόμα πλήγμα στην αριστερή προσπάθεια διακυβέρνησης της χώρας. Όμως αν δεν υπάρξει ενότητα οι εκλογές είναι η μόνη λύση για ένα νέο ξεκίνημα.
Στηρίζω τον Τσίπρα, τον πιστεύω. Ακόμα δεν μ’ έχει απογοητεύσει. Η πραγματικότητα μας απογοήτευσε όχι αυτός. Δεν ξέρω τι θα λέω μετά από τρία – τέσσερα χρόνια για τον ίδιο. Ίσως μέχρι τότε να με απογοητεύσει.
Ίσως τότε να μην είναι αναγκαίος για την χώρα. Τώρα είναι.
Τον στηρίζω γιατί έτσι πιστεύω ότι στηρίζω τη πατρίδα μου, τους συμπολίτες μου, τους ανθρώπους που αγαπώ, τον εαυτό μου.
Τελειώνω με τη φράση του καθηγητή Στίβενς Χοκινγκς:
«Την επόμενη φορά που θα σου παραπονεθεί κάποιος για ένα μεγάλο λάθος που έγινε, απάντησέ του ότι μπορεί να είναι για καλό. Διότι χωρίς ατέλειες και λάθη ούτε εγώ, ούτε εσύ θα είχαμε γεννηθεί.»
*Σκηνοθέτης – Συγγραφέας
bfloros.gr
Υ.Γ. Λόγω τελευταίων εξελίξεων
Την αντικειμενική αλήθεια δεν μπορεί να την κατέχει κανένας από καμμιά πλευρά. Την αντικειμενική προσπάθεια για ενότητα μπορεί να την κατέχουν όλοι από κάθε πλευρά.
