Τρίτη, 20 Οκτωβρίου 2015 12:40

Ο τρενοτουρισμός και η τοπική μας μοναξιά

Ο τρενοτουρισμός και η τοπική μας μοναξιά

Του Δημήτρη Π. Κουτσούλη*
Υποδεχτήκαμε εικοσιεπτά Άγγλους τουρίστες σα να ήμασταν το τελευταίο ξερονήσι του Αιγαίου. Ευτυχώς που υπάρχει και ο ΜΕΣΚ με τις κυρίες του με Κ κεφαλαίο και έσωσε στο παρά ένα την κατάσταση. Κατά τα λοιπά το τρένο σφύριξε μετά από πολλά χρόνια έστω και για λίγο στην περιοχή μας αλλά η γύμνια μας φάνηκε παντού. Σαν το φτωχό συγγενή της Ευρώπης δε νοιαστήκαμε να πράξουμε τα αυτονόητα. Οι γραμμές ήταν απροετοίμαστες, το τρένο καθυστερούσε πάρα πολύ (καλούνταν γερανοί να σηκώσουν αυτοκίνητα από τις ράγες) και η εκδρομή λίγο έλλειψε να εξελιχθεί σε φιάσκο...

Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς μας γιατί ενώ ξοδεύτηκαν από το 2005 εκατομμύρια ευρώ για αναβάθμιση στο σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου τι έγινε στο τέλος; Γιατί ενώ σε όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη το τρένο αποτελεί το πρώτο μέσο μεταφοράς, στη χώρα μας δεν ισχύει αυτό; Oι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες γιατί ποτέ δεν απαίτησαν με σθένος την λειτουργία του; Προφανώς κάποιοι δε λογοδότησαν ποτέ και για τον τελικό προορισμό των χρημάτων όσο και για τη μη επαναλειτουργία του δικτύου. Και αν το κράτος μας αποδεικνύεται και σε αυτό τον τομέα ανίκανο να πράξει τα δέοντα ας το παραχωρήσει σε Ευρωπαϊκούς οργανισμούς σιδηροδρόμων.
Όσον αφορά τους τουρίστες έχω τη γνώμη πως τέτοιες εκδρομές καλό θα ήταν να τις οργανώνουμε από Μάιο έως Οκτώβριο. Κάθε εβδομάδα και ένα τρένο όχι με 27 αλλά με 127 τουρίστες να περνά από την περιοχή. Να παρέχουμε δωρεάν ξενάγηση και με λεωφορεία να γίνεται εκδρομή στη Νέδα, στο παραποτάμιο πάρκο στον Σελλά (όπου σε συνεργασία με συλλόγους να οργανώνεται μια έκθεση τοπικών γεύσεων και προϊόντων), στην Περιστεριά και το φαράγγι της, και επιστροφή στη Τριφυλιακή πρωτεύουσα με επίσκεψη σε κάστρο, άνω παλιά πόλη (καλντερίμια και ιστορικούς ναούς) και την παραλία. (Αν και εφόσον οργανώσουμε επιτέλους την παραλιακή ζώνη με τουριστικό περίπτερο, ποδηλατόδρομο, φωτισμό και χώρους πρασίνου και άθλησης γύρω από το λιμάνι). Παρουσίαση ενός τουλάχιστον πολιτιστικού δρώμενου, πχ μία συναυλία της φιλαρμονικής και επίσκεψη των τουριστών στο Εικαστικό Εργαστήρι του Δήμου και το λαογραφικό μουσείο. Θα ήταν όμορφο το τρένο να λειτουργεί τουλάχιστον τις Κυριακές σε διαδρομές έως Ζαχάρω και Καλαμάτα με 2-3 δρομολόγια διαφημίζοντας έτσι και το δάσος Αγιαννάκη - Ελαίας και τις παραλίες Καλού Νερού και Γιαννιτσοχωρίου αλλά και εξυπηρετώντας την επισκεψιμότητα στο μεγάλο παραδοσιακό παζάρι του Κοπανακίου. Είναι ευκαιρία να αναδείξουμε τους σιδηροδρομικούς σταθμούς με πρώτον αυτόν της Κυπαρισσίας, που αποτελεί αρχιτεκτονικό μνημείο για την πόλη, αλλά και τον περιβάλλοντα χώρο αυτού.
Δυστυχώς αντί να συμβαίνουν όλα αυτά και να προωθούμε τουριστικά την περιοχή μας, αρκούμαστε στην μίζερη επίδειξη του χειρότερου εαυτού μας. Θυμίζουμε νησιώτες που περιμένουν εναγωνίως έστω και λίγους τουρίστες με ένα καΐκι σα λύτρωση μέσα στην απομόνωσή τους. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να έχει πάντα συντροφιά η τοπική μας μοναξιά.
Το ζητούμενο όμως αγαπητοί μου δεν είναι αυτό. Θα μπορούσαμε να είμαστε πολύ μπροστά σε πολλούς τομείς σαν περιοχή. Τελικά μήπως δεν το επιδιώκουμε;

*Αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Τριφυλίας