Γιατί αυτά τα αιτήματα εξυπηρετούν κάποιους λίγους μεγαλοαγρότες και όχι όλους εμάς τους υπόλοιπους, που δεν μπορούμε να πληρώσουμε τον ΟΓΑ, δεν μπορούμε να πληρώσουμε είδη την εφορία, που είναι απλήρωτη η ΔΕΗ, που αν έχουμε ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο και ένα παιδί, ας εσοδεύουμε 2-3 η 4 χιλιάρικα, θα φορολογηθούμε για 12. Που δεν μπορούμε πλέον καλλιεργήσουμε και να ζήσουμε στα χωριά μας με αξιοπρέπεια.
Τι πάνε να ζητήσουν λοιπόν τη Δευτέρα όλοι αυτοί οι πρόθυμοι; Πως και με ποιον τρόπο θα πεταχτούν έξω από την αγροτική παραγωγή τα 2\3 των αγροτών; Γιατί το μητρώο αγροτών αυτό προϋποθέτει, έξω από τα δόντια. Ή το να πληρώνουμε το μισό από το εισόδημα μας σε ασφάλιστρα για να παίρνουμε 230 ευρώ σύνταξη απ’ τον αυτόνομο ΟΓΑ, που με ζήλο ‘’απαιτούν’’ από τον πρωθυπουργό;
Από όλα τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι στη μάχη επιβίωσης που δίνει στα μπλόκα η μικρομεσαία αγροτιά, αντίπαλός της δεν είναι μόνο η κυβέρνηση και τα κόμματα που ψήφησαν όλα αυτά τα μέτρα, αλλά και το «κίνημα των μεγαλοαγροτών», που επιχειρεί από μέσα να υπονομεύσει και να διασπάσει τον αγώνα της, να εκμεταλλευτεί και τις κινητοποιήσεις της, χωρίς να εγκαταλείπει το στόχο του, που δεν είναι άλλος από το να φύγουν από τη μέση οι μικρομεσαίοι και να μείνουν μόνο οι μεγάλοι.
Όμως, «έχουν γνώσιν οι φύλακες». Οι μικροί και μεσαίοι αγρότες που μετέχουν στα μπλόκα, όπου δυνάμεις αυτών των «σχημάτων» έχουν το «πάνω χέρι», πρέπει να διαφοροποιηθούν, να τις απομονώσουν και να συνταχθούν με τα αιτήματα που προβάλλει το μπλόκο της Νίκαιας και τα άλλα μπλόκα σ' όλη την Ελλάδα που συμπαρατάσσονται μαζί του.

*Αγρότης, Χανδρινού