Η Αναγόρευση του προέδρου του Σωματείου «ΔΙΑΖΩΜΑ», Σταύρου Μπένου ως Επίτιμου Διδάκτορα του Hellenic American University, από τον Πρόεδρο του H.A.U. Λεωνίδα Φοίβο Κόσκο
Η αναγόρευση έγινε το περασμένο Σάββατο, στο πλαίσιο της 9ης τελετής αποφοίτησης του πανεπιστημίου, όπου ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, Φοίβος Λεωνίδας Κόσκος ανέφερε στο εγκώμιό του για τον Σταύρο Μπένο μεταξύ άλλων τα εξής: «Η προσωπική σου ιστορία προσφέρει διαφορετικό αφήγημα. Μια φυσική καταστροφή, ο σεισμός, κινητοποίησε δημιουργικές δυνάμεις με επικεφαλής εσένα, δημιουργό και κοινωνικό ηγέτη. Υπήρξες ο πρωτεργάτης για την ανάπλαση και την ανανέωση του κοινωνικού και οικονομικού ιστού της Καλαμάτας. Δίδαξες με την δράση σου και το προσωπικό σου παράδειγμα τη σημασία του ανθρώπινου παράγοντα και του πολιτισμού για την παραγωγή ουσιώδους κοινωνικού ή οικονομικού αποτελέσματος.
Ανέδειξες την ομαδικότητα, τον παραγωγικό ρόλο της κοινωνίας των πολιτών, την ανάγκη γεφύρωσης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, την αποτελεσματικότητα ως μέτρο αξιολόγησης. Αρίστευσες.
Στο χάος της αρτηριοσκληρωτικής Ελληνικής δημόσιας διοίκησης, αντιπρότεινες ένα εκτεταμένο δίκτυο προσφοράς στον πολίτη. Αρίστευσες και πάλι.
Δύο φορές αριστούχος στον αγώνα, είχες την θέση σου στις προβεβλημένες θέσεις του κοίλου, την Προεδρία. Επέλεξες όμως να σπεύσεις στην ορχήστρα. Επέλεξες να εκτεθείς. Διεκδικείς τον ρόλο του από μηχανής ηγέτη. Εμπνέεις. Καλείς τους θεατές να λάβουν μέρος. Οδηγείς τους συνθιασώτες σου στην Διονυσιακή μέθη της δράσης και κατά διαστήματα στην κάθαρση που φέρει το ολοκληρωμένο έργο. Αριστεύεις και μαζί σου αριστεύει και το Διάζωμα.
Σταύρο Μπένο, τιμούμε σήμερα έναν άνδρα της πράξης, με τίτλο ακαδημαϊκό. Αντιφατικό; Καθόλου. Η πράξη σου είναι οραματική. Συσσωματώνει όνειρο και αποτέλεσμα. Η Πολιτεία σου έως σήμερα συνοψίζει όλα όσα το πανεπιστήμιό μας έχει την αποστολή να υπηρετεί. Την δημιουργία πολιτών του κόσμου «…έτοιμων να συνεισφέρουν στην προκοπή και την ευημερία των κοινωνιών όπου ζουν και δραστηριοποιούνται».
O Σταύρος Μπένος μαζί με την Joan M. Menard πρόεδρο του Board of Trustees του HAU και τον Πρόεδρο του HAU Λεωνίδα - Φοίβο Κόσκο
Ο Σταύρος Μπένος στην ομιλία του σημείωσε συγκινημένος: «Γεννήθηκα το 1947 στη συνοικία Αγίας Αννας στην ΚΑΛΑΜΑΤΑ μέσα στο άρωμα μιας ανθισμένης πορτοκαλιάς, μα και στην καρδιά του Εμφυλίου. Οι παιδικές μου μνήμες, η παιδική μου ψυχή, είναι γεμάτες με όμορφες εικόνες μα και με περιστατικά ακραίου διχασμού. Εκλέχθηκα Δήμαρχος ξαφνικά και αναπάντεχα το 1978 με μεγάλο πρόταγμα τη συμφιλίωση της όμορφης και ιστορικής Καλαμάτας. Αναζήτησα τη συνδρομή πνευματικών ανθρώπων στη διαμόρφωση ιδεών και προτάσεων για το μέλλον της πόλης. Δύο από τους σημαντικότερους διανοούμενους της χώρας, ο συνθέτης Μάνος Χατζηδάκης και ο πολεοδόμος Γρηγόρης Διαμαντόπουλος, αποδέχθηκαν με ενθουσιασμό την πρόσκλησή μου. Ένα ολιστικό πρόγραμμα πολιτιστικής και περιβαλλοντικής αναβάθμισης της πόλης άρχισε να ξετυλίγεται και να εφαρμόζεται βήμα – βήμα. Έτσι γεννήθηκε και συσσωρεύτηκε ένα μεγάλο και ανεκτίμητο πνευματικό κεφάλαιο που με βοήθησε να επουλώσω τις βαθιές πληγές του ιστορικού διχασμού της πόλης μου, μα και να την οδηγήσω στα σύγχρονα ρεύματα της πολεοδομικής της ανασυγκρότησης. Οδηγός μου πάντα η βαθιά πεποίθηση ότι «Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ».
Έτσι ήμουν βιωματικά και πνευματικά έτοιμος να αντιμετωπίσω τρεις κύκλους με «ΤΡΕΙΣ ΕΡΕΙΠΙΩΝΕΣ» που συνάντησα στη Δημόσια πορεία μου.
1ος ΚΥΚΛΟΣ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
13-15 Σεπτεμβρίου το 1986 ο μεγάλος σεισμός της Καλαμάτας.
Μέσα στα συντρίμμια της πρώτης κιόλας νύχτας του σεισμού αναδυόταν μέσα μου η ΝΕΑ ΚΑΛΑΜΑΤΑ. Μέσα από τα ερείπια της πόλης τις πρώτες κιόλας ώρες μετά το σεισμό ξεπήδησαν μέσα μου και οι εικόνες της μελλοντικής πόλης. Εκπονήσαμε με το Γρηγόρη και το Γιώργο Γεννηματά ένα οραματικό και ολιστικό σχέδιο μετασεισμικής ανασυγκρότησης. Το σχέδιο αυτό είχε στο επίκεντρο τους πολίτες της πόλης και τις ανάγκες τους, οικονομικές – κοινωνικές – πολιτιστικές και στεγαστικές βεβαίως. Το μυστικό της επιτυχίας μια μόνο λέξη: «ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ». Έτσι, λοιπόν, μετακινήθηκε το επίκεντρο του σχεδίου ανασυγκρότησης «ΑΠΟ ΤΑ ΚΤΙΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ» και με όχημα τις συνέργειες η ΚΑΛΑΜΑΤΑ κέρδισε την πιο δύσκολη μάχη της σύγχρονης ιστορίας της.
2ος ΚΥΚΛΟΣ: Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ Κ.Ε.Π.
Το 1998, ως υφυπουργός Δημόσιας Διοίκησης, συναντήθηκα με το δεύτερο ερειπιώνα: τον ΕΡΕΙΠΙΩΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. Είναι οδυνηρή εμπειρία να είσαι καθημερινά αντιμέτωπος με ένα κράτος κατακερματισμένο, γεμάτο αλαζονεία – φυλακές και πελατειακά δίκτυα, εκτροφείο του σύγχρονου τέρατος της Δημόσιας ζωής. Του ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ. Το μέγα πρόβλημα του Ελληνικού κράτους είναι η λειτουργική του ασυνέχεια, η αυταρχική του συμπεριφορά που πολλές φορές συντρίβει την αξιοπρέπεια των πολιτών και καθηλώνει την οικονομία και την ανάπτυξη της χώρας.
Το μεγαλύτερο από όλα τα σύνθετα προβλήματα αυτής της παθογένειας είναι Η ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑ προς τους πολίτες και τον επιχειρηματικό κόσμο. Τα Κ.Ε.Π., ως προϊόν μακράς βασανιστικής, αλλά και λυτρωτικής βιωματικής και πνευματικής διεργασίας, απαντούν σε αυτό ακριβώς το πρόβλημα: Αποκαθιστούν την προσβασιμότητα, είναι με άλλα λόγια «Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ». Το πιο σοβαρό, όμως, είναι ότι ενοποιούν λειτουργικά το κράτος και από θραύσματα διάσπαρτων δομικών ερειπίων μεταβαίνουμε στη σύγχρονη εποχή της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.
3ος ΚΥΚΛΟΣ: ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ «ΔΙΑΖΩΜΑΤΟΣ»
Η τοποθέτησή μου από τον Πρωθυπουργό, κ. Σημίτη ως υπουργό Πολιτισμού το 1996 ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί στη Δημόσια Ζωή μου. Πολύ γρήγορα, όμως, συνειδητοποίησα ότι το μοντέλο διαχείρισης και προστασίας των μνημείων της χώρας ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ. Τα μνημεία μας είναι ΔΗΜΟΣΙΟ Κ΄ΟΧΙ ΚΡΑΤΙΚΟ ΑΓΑΘΟ. Εκεί, λοιπόν, γεννήθηκε μέσα μου η ανάγκη της δημιουργίας ενός κινήματος πολιτών για
την ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ. Το 2008 στο Μουσείο της Ακρόπολης ξεκίνησε το ταξίδι του το «ΔΙΑΖΩΜΑ» με τη φιλοδοξία την μετάβαση από την ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ στη ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ.
Ετσι, λοιπόν, σήμερα όλοι εμείς οι διαζωματικοί αντιμέτωποι με τον ΤΡΙΤΟ ΕΡΕΙΠΙΩΝΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ με όχημα τον πολιτισμό των συνεργειών προσπαθούμε να γίνουμε καταλύτης ανάμεσα στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με στόχο την προσβασιμότητα των μνημείων στην κοινωνία των πολιτών. Με τον τρόπο αυτό πασχίζουμε να φέρουμε τα μνημεία, μετά από υποδειγματική ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ στο ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.
ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ
Η μακρά διαδρομή μου στη δημόσια ζωή με δίδαξε ότι τα όρια του κράτους είναι πεπερασμένα. Την απεραντοσύνη τη συναντούμε μόνο στις ψυχές των ανθρώπων, στις συνέργειες και τον εθελοντισμό. Αρκεί να αισθανθούμε ότι ο καθένας από εμάς είναι μια ψηφίδα του ίδιου του κράτους. Θέλω να κλείσω με μια φράση, με μια σκέψη που με συγκλόνισε όταν ήμουν έφηβος. Ήταν το παρακάτω απόσπασμα που ακούστηκε κατά την ομιλία του αείμνηστου Τζον Φ. Κένεντι την 20η Γενάρη του 1961: «Αναρωτηθείτε όχι τί μπορεί η πατρίδα σας να κάνει για εσάς, αναρωτηθείτε τί μπορείτε εσείς να κάνετε για την πατρίδα σας».
