Στην πρότασή του ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης σημειώνει: «Τα μηνύματα που έρχονται για την έκβαση των εορτασμών της 28ης Οκτωβρίου προϊδεάζουν για τις επερχόμενες δικαιολογημένες αντιδράσεις. Η νέα λαίλαπα των μνημονιακών μέτρων που αναμένεται να αποσαθρώσουν ακόμη περισσότερο τις κοινωνικές δομές και τις εργασιακές σχέσεις θα οξύνουν την αρνητική κατάσταση. Όμως γιατί οι παρελάσεις γίνονται αλεξικέραυνα αντιδράσεων των οργισμένων συμπολιτών μας; Δεν είναι τυχαίο αλλά ούτε και κάποιο υποκινούμενο σχέδιο...
Η δήλωση του δημάρχου Άργους δίνει μια λύση για την αποφυγή εκδηλώσεων διαμαρτυρίας από μη χειροκροτητές των μέτρων δημάρχους: «Ζητώ να μην πατήσει κανένας πολιτικός στην παρέλαση γιατί διαφορετικά θα φύγει ο δήμαρχος από την εξέδρα».
Μια άλλη λύση για να γίνουν οι εκδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου, είναι η λύση "γιάλας" τύπου Θεσσαλονίκης. Η υιοθέτηση της οποίας δείχνει από μόνη της την έκταση του προβλήματος. Η λύση αυτή προβλέπει τη δημιουργία μιας μεγάλης έκτασης «νεκρής ζώνης» όπου οι επίσημοι θα είναι αποκλεισμένοι από τον κόσμο, ενώ οι πολίτες θα μπορούν να παρακολουθήσουν την παρέλαση από απόσταση.
Μια άλλη λύση είναι τύπου Αγρινίου. Οι εξέδρες να στηθούν κανονικά, με τις θέσεις των επισήμων, αλλά να γίνει όπως στην τελευταία παρέλαση όπου, ίσως μετά από συνεννόηση, δεν εμφανίστηκε κανείς εκπρόσωπος από τα πολιτικά κόμματα.
Εκτιμάμε ούτε αυτή η λύση πρόκειται να αποδειχθεί ικανή να διασφαλίσει το πνεύμα του εορτασμού.
Κατά τη γνώμη μας, οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν στους εθνικούς εορτασμούς είναι και αναγκαίες και κατεπείγουσες. Και δεν μιλάμε για το ακανθώδες θέμα του τρόπου συμμετοχής των μαθητών και σπουδαστών στις παρελάσεις, που σίγουρα διχάζει, αλλά για πράγματα του εορτασμού και των παρελάσεων, που μπορούν να βρουν ευρύτερη αποδοχή.
Οι εθνικοί εορτασμοί δεν είναι ανάγκη να πραγματοποιούνται με την παρουσία φυσικών προσώπων "των επισήμων", εκπροσώπων κυβέρνησης. Είναι δυνατόν οι εορτασμοί να γίνονται με συμβολική εκπροσώπηση στη θέση των επισήμων π.χ. των αναπήρων του πολέμου του 1940 ή εθνικών συμβόλων π.χ. Ελληνική σημαία ή αν υπάρχουν μπροστά από ιστορικά μνημεία εθνικών γεγονότων και συμβολισμών.
Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε με την "παλαιολιθική" αντίληψη της κατασκευής εξέδρας επισήμων που πολιτιστικά παραπέμπει στην εικόνα της εξέδρας στη ταινία “ΘΙΑΣΟΣ” του Αγγελόπουλου. Αν συνεχίσουμε μέσω φυσικών προσώπων να προσωποποιούμε την ιστορική συνείδηση του λαού μας στις εορταστικές επετείους, ουσιαστικά υποβαθμίζουμε τις έννοιες του έθνους στο επίπεδο της τρέχουσας πολιτικής που ασφαλώς και δεν είναι για όλους τους πολίτες το ίδιο δίκαιη.
Όταν βλέπεις στους "επισήμους" άτομα που δεν χαίρουν εκτίμησης από το μέσο όρο της τοπικής κοινωνίας και βουλευτές κομμάτων που δεν αποδέχονται τις στοιχειώδεις ανθρωπιστικές αξίες αντιστρέφεται ακόμα και αυτή καθεαυτή η επιδίωξη των εορτασμών, δηλ. να συνειδητοποιηθεί κάθε φορά μέσα από τον εορτασμό η συλλογική μνήμη, η συνεργασία των λαών απέναντι στο φασισμό, τους ισχυρούς κάθε εποχής και τελικά την εμπέδωση της εθνικής κυριαρχίας και συνείδησης».
