Όπως σημειώνει η Τομεακή Επιτροπή του ΚΚΕ, «στο ντοκιμαντέρ παρουσιάζονται εκτενείς αφηγήσεις της ίδιας της σ. Πότας Κακκαβά, από τη ζωή και τη δράση της στις εξορίες και στις φυλακές.

Λίγα λόγια για το έργο: Τούτο το ντοκιμαντέρ είναι καρπός μιας πολύχρονης συλλογής υλικού - συνεντεύξεων από γυναίκες - αφανείς ήρωες των αγώνων του λαού μας κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Αναφέρεται στην ιστορική περίοδο που απλώνεται από την Απελευθέρωση και τις 33 μέρες του Δεκέμβρη έως την περίοδο της Λευκής Τρομοκρατίας, την εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και τα επόμενα δύσκολα χρόνια της σκληρής παρανομίας, των διώξεων και των φυλακίσεων. Αναδεικνύει την έντονη συμμετοχή των γυναικών στους αγώνες αυτής της περιόδου στην πόλη και στα βουνά, στις φυλακές και τις εξορίες. 18 γυναίκες θυμούνται και εξιστορούν... Καταθέτουν τη δική τους μαρτυρία φωτίζοντας το «όλον». Δίνουν το νήμα στον θεατή για να προσεγγίσει και μέσα από το μεγάλο πανί τα χρόνια εκείνα που οι γυναίκες πέρασαν από την αφάνεια στο προσκήνιο της Ιστορίας συνδεόμενες με τα πιο υψηλά ιδανικά και την πρωτοπόρα θεωρία μας.

Στο ντοκιμαντέρ παρεμβαίνουν οι ιστορικοί Γιώργος Μαργαρίτης, Προκόπης Παπαστράτης, Τασούλα Βερβενιώτη και Λη Σαράφη.

Στο δεύτερο μέρος πιάνουμε το νήμα από τις μέρες μετά την Απελευθέρωση. Ακολουθεί ο Δεκέμβρης του '44, η λευκή τρομοκρατία και περνάμε στον Εμφύλιο.

Ακόμα, το ντοκιμαντέρ καταπιάνεται και με τα επόμενα χρόνια. Παρανομία, διώξεις, φυλακίσεις, παράνομη δουλειά... Αξίζει να αναφερθούμε στην ΠΕΟΠΕΦ (Πανελλήνια Ενωση Οικογενειών Πολιτικών Εξορίστων - Φυλακισμένων), που την αποτελούν οι μανάδες, οι σύζυγοι και οι αδελφές των φυλακισμένων, εξόριστων και αγωνιζόντουσαν για τη σωτηρία τους. "Μαύρες μανάδες με τα μαύρα φουστάνια", κατά τους λόγους του ποιητή, "αφήνουν πίσω τους τη σκόνη καθώς γυρνάνε από του Αβέρωφ ή από του Χατζηκώστα ή από τα τμήματα των μεταγωγών".