Μια μάνα καταπιεστική, προδομένη, φαντασμένη, ένας γιος που έχει σιχαθεί τη ζωή του, μια κόρη χωρίς καμία αυτοπεποίθηση και διάθεση να πιέσει τον εαυτό της, ένας παλιός συμμαθητής και συνάδελφος του γιου, που περνάει από το σπίτι τους σαν διάττοντας αστέρας και εξαφανίζεται, είναι τα πρόσωπα του έργου. Δεν υπάρχει περίπτωση πτυχές του χαρακτήρα αυτών των προσώπων να μην εντοπίσει το κοινό και στο δικό του ψυχικό κόσμο.

Το έργο ασχολείται με τα δύσκολα αλλά υπαρκτά ζητήματα της συναισθηματικής κατάστασης και ωριμότητας των ανθρώπων. Όμως δεν είναι έργο που θα κάνει το κοινό να νιώσει ότι δεν αντέχει τόση ψυχική πίεση. Αντίθετα είναι σχετικά αισιόδοξο, γιατί κρατιέται ζωντανή η ελπίδα ότι τα πρόσωπα θα βρουν τη δύναμη για να βγουν από τον γυάλινο κόσμο τους. Λέει άλλωστε σε κάποιο σημείο ότι “οι παράξενοι άνθρωποι δε μοιάζουν με τους άλλους, μα η παραξενιά αυτή δεν είναι ντροπή”.

Στο ρόλο της μητέρας Αμάντα η Χρυσάνθη Δούζη, του γιου της Τομ ο Άρης Τσαμπαλίκας, της κόρης της Λώρα η Σοφία Κουλέρα και του παλιού συμμαθητή και συναδέλφου του Τομ, του Τζιμ, ο Γιάννης Μάνθος.

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Μαργαρίτης είναι και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕΚ. Τα σκηνικά και κοστούμια είναι του Δημήτρη Κακριδά, η μουσική του Δημήτρη Οικονομάκη, τα βίντεο της Χρυσούλας Κοροβέση και του Μάριου Γαμπιεράκη.

Στ.Μ.