Στην ομιλία του ο βραβευμένος αρχιτέκτονας δεν μίλησε για extreme design και εντυπωσιακούς σχεδιασμούς που απολαμβάνουν οι λίγοι, αλλά για την αρχιτεκτονική της καθημερινότητας, το επίπεδο ζωής στο οποίο θεωρεί ότι πρέπει να έχουν πρόσβαση οι πολλοί. «Focus στα κανονικά πράγματα» όπως έγραφε και η λεζάντα σε μια από τις φωτογραφίες του.
Δεν είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε στην Τεχνόπολη όπου το archisearch και το design lab show διοργάνωσαν την αρχιτεκτονική εκδήλωση, ωστόσο παρακολουθήσαμε την πραγματικά ενδιαφέρουσα διάλεξη του Κώστα Πουλόπουλου στο διαδίκτυο, όπου αναρτήθηκε, και σας μεταφέρουμε μερικά από τα σημεία της που μας έκαναν εντύπωση.
Πολλά παιδιά
Η Κοπεγχάγη έχει πολύ πράσινο, πολλά πάρκα, πολλά ποδήλατα και πολλά παιδιά που τα βλέπεις να κινούνται παντού. Το κεντρικότερο μέρος της πόλης είναι ένα λούνα παρκ, το Τίβολι. Και σύμβολο για τους ντόπιους δεν αποτελεί η γνωστή σε μας «γοργόνα», αλλά ο πύργος του λούνα παρκ που ανεβάζει ψηλά και στριφογυρίζει τα παιδιά. Οι παιδικές φωνές που ακούγονται από αυτόν τον πύργο είναι το “σάουντρακ” της πόλης, παρατήρησε ο Κώστας Πουλόπουλος.
Πράσινο
Στην Κοπεγχάγη σε κάθε κάτοικο αντιστοιχούν 36 τ.μ. πρασίνου, όταν στην Αθήνα αντιστοιχεί λιγότερο από 1 τ.μ. ενώ ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας θέτει ως όριο τα 9 τ.μ. Κι όμως οι κάτοικοι της Κοπεγχάγης διαμαρτύρονται ότι δεν έχουν αρκετό πράσινο και ψάχνουν συνεχώς τρόπους για να το αυξήσουν. Έτσι, εκτός από τα παλιά επίσημα πάρκα που έχουν, καταλαμβάνουν και ακάλυπτους χώρους στις γειτονιές τους, τους οποίους μετατρέπουν από κοινού σε κήπους. Μέχρι και τα νεκροταφεία αξιοποιούν σαν χώρους πρασίνου για ξεκούραση και χαλάρωση!
Μεταφορές
Στο Δήμο της Κοπεγχάγης οι μεταφορές, όπως σημείωσε ο Κώστας Πουλόπουλος, γίνονται σε συγκλονιστικό ποσοστό από ποδήλατα. Οι άνθρωποι μεταφέρουν με το ποδήλατο από τα παιδιά τους μέχρι τα προϊόντα ή τα εργαλεία τους. Γι’ αυτό υπάρχουν πολλοί τύποι ποδηλάτων.
Στην πόλη για κάθε 5 ποδήλατα αντιστοιχεί ένα αυτοκίνητο. Η χρήση ποδηλάτου είναι μια κουλτούρα που ξεκινά στην περιοχή από τον 19ο αιώνα. Όλοι οι ποδηλατόδρομοι έχουν άσφαλτο και όχι απλώς κάποιες πλάκες, γιατί το ποδήλατο θεωρείται σοβαρό μέσο μεταφοράς. Υπάρχουν νόμοι σχετικά με αυτό και η αστυνομία ελέγχει εάν ο ποδηλάτης φοράει κράνος ή έχει φώτα για παράδειγμα. Όλα αυτά σημαίνουν καθαρή ατμόσφαιρα, εξοικονόμηση ενέργειας και κέρδος για το ασφαλιστικό σύστημα, αφού η χρήση ποδηλάτου κάνει καλό στην υγεία.
Σκουπίδια = λεφτά
Η Κοπεγχάγη καίει το 40% των σκουπιδιών της για να ζεσταθεί. Έτσι εκτός από αυτό που ανακυκλώνει μένει μόλις ένα 2% για να πετάξει. Η διαχείριση των απορριμμάτων είναι σε μεγάλο ποσοστό ευθύνη των πολιτών. Υπάρχει καθορισμένη μέρα για το τι υλικά (γυαλί, πλαστικό, ξύλο κ.λπ.) θα πάρει το φορτηγό που θα περάσει. Εάν ξεχάσεις να τα βγάλεις, θα πρέπει να τα φορτώσεις στο δικό σου αυτοκίνητο και να τα πας εσύ στην ανακύκλωση. Σε αυτό το σημείο ο Κώστας Πουλόπουλος έδειξε φωτογραφία με τα ανακυκλώσιμα που μια μέρα ξέχασε να βγάλει ο ίδιος, οπότε τα είχε φορτώσει στο αυτοκίνητό του με προορισμό το σταθμό της ανακύκλωσης.
Παιδικοί σταθμοί
Το 24ωρο των παιδιών στην Κοπεγχάγη συμβαδίζει με το 24ωρο των γονιών. Δεν υπάρχει ο παππούς και η γιαγιά. Όλοι μαζί το πρωί ετοιμάζονται και φεύγουν από το σπίτι. Οι γονείς πηγαίνουν στη δουλειά και τα παιδιά στον παιδικό σταθμό: ένα απλό ισόγειο ξύλινο κτίσμα με χώρους για παιδικές δραστηριότητες και εκπαίδευση που δέχεται παιδιά 1-3 και 3-6 ετών. Όταν τελειώνει η δουλειά και το σχολείο, επιστρέφουν όλοι στο σπίτι, συναντιούνται, τρώνε μαζί και έτσι δημιουργείται ένα ισχυρό δέσιμο στην οικογένεια.
Φροντίδα - ευθύνη
Το κράτος, επισήμανε ο Κώστας Πουλόπουλος, φροντίζει τον πολίτη. Η φροντίδα στην Κοπεγχάγη περνάει από τους θεσμούς στους πολίτες και κατ’ επέκταση στα παιδιά. Αυτή η έννοια της φροντίδας του κράτους, της κοινότητας, μετασχηματίζεται σε ένα συναίσθημα στα μικρά παιδιά που τα κάνει να νιώθουν πολίτες. Τους περνάει την αίσθηση του “ανήκειν” και της ευθύνης για το περιβάλλον και τον συμπολίτη. Και παρότι είναι μικρά, δεν το ξεχνάνε ποτέ αυτό το “μάθημα”.
Της Μαρίας Νίκα
