Γιατί θα δεχτούμε να τους μοιράσουμε συσκευασίες με τρόφιμα που άλλο θα λένε στην ετικέτα και άλλο θα έχουν μέσα; Γιατί να το κάνουμε αυτό;

Επειδή συνηθίσαμε να ζούμε με εργολαβίες χωρίς έλεγχο; Επειδή συνηθίσαμε τα κρατικά εργολαβικά προϊόντα να είναι με υλικά και τεχνίτες βήτα διαλογής;  Επειδή οι γονείς ζαλισμένοι από την πλύση εγκεφάλου δεν ξέρουν με ποιον να τα πρωτοβάλουν  γι΄ αυτό που ζουν με τα παιδιά τους; Επειδή οι ομάδες γονέων και κηδεμόνων γι’ αλλού ξεκινούν κι αλλού πάνε;

Γιατί θα δεχτούμε ένα μενού όπου τα περισσότερα φαγητά οι μαθητές θα τα πετούν στον κάδο, για χάρη ενός - δύο πιάτων που θα τρώγονται;  

Επειδή κάλιο ένα στα δέκα που να τρώγεται παρά κανένα; Επειδή μάθαμε να αδιαφορούμε για το δημόσιο χρήμα, αν από τα εκατομμύρια που διασπαθίζονται, ένα-δύο σεντς ίσως φτάσουν στην τσέπη μας; Επειδή άμα ασχοληθούμε θα μπλέξουμε;

Γιατί θα δεχτούμε να πολιορκούμε τα παιδιά μας με αειφορικές διακηρύξεις για το τέλος του κλίματος και την ευθύνη του πολίτη εμπρός στο περιβάλλον, ενώ τα κατακλύζουμε με πλαστικές συσκευασίες τροφίμων μιας χρήσης;

Επειδή το φαγητό σε τροφοδοχείο από το σπίτι μας ανήκει σε άλλες εποχές; Επειδή το να πλένεις πιάτα είναι για δεύτερους πολίτες της Βιλαρίμπα και της Βιλαμπάχο; Ενώ εμείς είμαστε λαρτζ με συσκευασίες μιας χρήσης σε κάθε χαρά και κάθε λύπη, κάθε φιέστα και κάθε πανηγύρι;

Αγαπητέ αρχισυντάκτη, αν ποτέ ασχοληθούμε να διαθρέψουμε τα παιδιά μας στο σχολείο θα πρέπει να το κάνουμε σοβαρά. Τα παιδιά μας λυγάνε με τον παραλογισμό, αλλά δεν θέλουμε να το δούμε. Τα παιδιά μας δεν θα αντέξουν κι άλλο παράλογο για κανονικό. Βέβαια, για την ώρα είναι όλα καλά.

Με εκτίμηση

Η παραπαιδαγωγός 

Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού:«Ο Εμίρης και ο Κακομοίρης» και η Εκπαίδευση

Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Το Βιβλίο στην πόλη μας