Συμβουλευτική εταιρεία με ειδίκευση στην πρόσληψη γιατρών, πρότεινε θέσεις εργασίας σε δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία της Γαλλίας. Αναζητούσε γιατρούς από χώρες της Νότιας Ευρώπης και κυρίως από την Ελλάδα, δίνοντας ευκαιρίες μακροχρόνιας σταδιοδρομίας σε όλη τη Γαλλία, σε νοσοκομεία με άριστη υλικοτεχνική υποδομή, ελκυστικές αποδοχές, ποιοτικό επίπεδο ζωής.
Εν τω μεταξύ, σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση, η εταιρεία προσέφερε βοήθεια για τη σύνταξη της αίτησης του υποψηφίου στα γαλλικά, αναλάμβανε τα έξοδα της πρώτης συνέντευξης στη Γαλλία με τον υπεύθυνο του Νοσοκομείου και διασφάλιζε τις καλύτερες συνθήκες εργασίας και απολαβών πριν την υπογραφή του συμβολαίου. Επίσης, παρείχε βοήθεια σε όλες τις διοικητικές διαδικασίες που απαιτούνται για εγκατάσταση στη Γαλλία, μαζί με την οικογένεια του γιατρού, και ό,τι άλλο χρειαζόταν για εγγραφή στον Ιατρικό Σύλλογο. Επιπλέον, υπηρεσίες coaching για επιτυχημένη προσαρμογή.
Αρκεί να ήσουν ειδικευμένος γιατρός με γνώση γαλλικής γλώσσας ή διάθεση για ταχύρρυθμη εκμάθηση. Και όλα αυτά χωρίς καμία προμήθεια από τον γιατρό…
Κάθε φόρα που γίνεται πρόσληψη γιατρού, έστω και επικουρικού συμβασιούχου, στο Νοσοκομείο Καλαμάτας, σχεδόν κάνουμε πάρτυ! Η Διοίκηση βγάζει ενημερωτικά δελτία Τύπου και η είδηση δημοσιεύεται στις τοπικές εφημερίδες με πανηγυρικό ύφος. Διαβάζοντας λοιπόν την ανακοίνωση για τη Γαλλία μέσα στο δημόσιο νοσοκομείο, δεν πίστευα στα μάτια μου! Εδώ αντί να μας φέρουν κι άλλους θα μας πάρουν κι αυτούς που έχουμε!
Η γιατρός που με εξέτασε προχθές, είναι επικουρική με σύμβαση για δύο χρόνια στο καλαματιανό νοσοκομείο. Δεν είναι από ΄δω. Βρέθηκε η θέση και ήρθε. Περίπου στην ηλικία μου, έχει περάσει τη μισή της ζωή πάνω από τα βιβλία και μέσα στα χειρουργεία. «Όταν περάσει η διετία τι θα κάνετε;» τη ρώτησα, αφού προηγουμένως είχα δει την ανακοίνωση για τη Γαλλία. Σκέφτηκε λίγο και μου είπε: «Μετά; Κανείς δεν ξέρει…».