ΕΙΝΑΙ Ν’ ΑΠΟΡΕΙΣ 

Γιώργος Αρκουλής  

Με αφορμή την απώλεια του τραγουδοποιού της νιότης μας Διονύση Σαββόπουλου, και αφού με έπιασε ζαλάδα από το πλήθος θετικών και αρνητικών σχολίων για την τέχνη του και τον χαρακτήρα του, από το πλήθος δημοσιευμάτων και αναρτήσεων, θυμήθηκα μια παρουσίαση βιβλίου, πριν χρόνια, στο βιβλιοπωλείο «Γκαγκάριν» της Καλλιθέας. Ήταν για το «Βρώμικο ψωμί» (εκδόσεις ΟΞΥ) του καλού συναδέλφου Χριστόφορου Κάσδαγλη. Αυτό το βιβλίο -τώρα που το σκέφτομαι- αποτελούσε ‘μαγνητική τομογραφία’ του φαινομένου «Σαββόπουλος», αφού άφηνε στον αναγνώστη την μαγεία του συγγραφέα από την έκπληξη της παράστασης στο «Κύτταρο» του 1972, που τον είχε σημαδέψει ως νεαρό,  αλλά και την απογοήτευση για ό,τι ακολούθησε στην πορεία του ο καλλιτέχνης, σίγουρα άξιασε φόρμα, νότες και στίχους, αλλά όχι στην συμπεριφορά του ως δημόσιο πρόσωπο. Το κοινό σε αυτή την παρουσίαση βιβλίου ήταν σαφέστατα ‘ψαγμένο’ και κρεμόταν από τα χείλη των ομιλητών περιμένοντας κάποιο σχόλιο για τις πολιτικές επιλογές του Νιόνιου. Ο Κάσδαγλης, έξυπνα κράτησε αποστάσεις και η Ναταλί Χατζηαντωνίου, κεντρική παρουσιάστρια, περιορίστηκε στο βιβλίο και την συμβολή του στην μουσική αξία του τραγουδοποιού και στην λογοτεχνική πλευρά του έργου και καλά έκαναν.