Έχει. Διότι μια σπουδαία συγγραφέας από την Πάτρα, απαλλαγμένη -ήδη στα 97 της χρόνια!- από φόβο, θα μπορούσε να γράψει δυο λόγια για όσα υπέστη η ιδιαίτερη πατρίδα της, να καταθέσει την γνώμη της, την οποία επισημαίνω συχνά για το συντηρητικό θάρρος της στις τακτικές επιφυλλίδες της στην Καθημερινή της Κυριακής. Μπορεί να διαφωνεί κάποιος μαζί της, όμως παραδέχεται ότι οι αποσκευές ζωής ενός σχεδόν ολόκληρου αιώνα, της προσφέρουν το «άλλοθι» να αγνοεί τα λάθη της κεντρικής εξουσίας, που, πιστεύω πως δεν θα συγχωρούσαν -αν ζούσαν- οι παλαιοί δάσκαλοι της γραφής και της γνώμης Μαρία Ρεζάν ή Βασίλης Ραφαηλίδης.
Εν πάση περιπτώσει, η κυρία Αθηνά Κακούρη μας χαρίζει εδώ και δύο εβδομάδες μες το «Πριμαρόλια», ένα έπος της εποχής του εμπορίου της σταφίδας, το οποίο τοποθετώ πλάι στο σπουδαίο, επίσης μυθιστόρημα – ποταμό του Πειραιώτη Κώστα Μουρσελά «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά», που έκανε σπουδαίο σουξέ τόσο ως βιβλίο όσο και ως τηλεοπτικό έργο.
Στο «Πριμαρόλια», η Αθηνά Κακούρη κεντάει την ιστορία της από τα τέλη του 19ου αιώνα ως και λίγο μετά τον Μεσοπόλεμο, περιγράφοντας την δυναμική του εμπορίου, την κρίση και την πτώση της σταφίδας, προσθέτοντας στις σελίδες της «ένα μεγάλο έρωτα», αλλά και εικόνες ενός κόσμου στον οποίο «οι άνομοι θησαυρίζουν και οι δίκαιοι απελπίζονται». Η περιγραφή είναι στιγμές που σου κόβει την ανάσα. Κάτι που νοιώθω κι’ όταν μου περιγράφει ο φίλος μου ο Βασίλης –όποτε βρίσκομαι στα Φιλιατρά- όσα του άφησαν παρακαταθήκη οι παλαιοί συγγενείς και οι γέροντες έμποροι της μικρής πολιτείας, από την εποχή του εμπορίου της σταφίδας. Μια περιγραφή για πλούτο -με τα καϊκια που έφευγαν από το λιμανάκι της Αγίας Κυριακής για να επιστρέψουν με χρήμα και καλούδια από τα ξένα λιμάνια- αλλά και την ευημερία γύρω από την κεντρική πλατεία, με έδρα ένα διάσημο Καφέ Σαντάν, που βρισκόταν δίπλα στο φαρμακείο του…
ΕΙΝΑΙ Ν’ ΑΠΟΡΕΙΣ
Που θα πάει; Θα γίνουμε Ελβετία!
Στα 4,65 του ευρώ τα 100 gr σοκολάτας Dubai της ΙΟΝ… (η εταιρεία βραβεύτηκε)
Τα φύλλα πέφτουν (δικαιολογημένα…)
