Κάθε πρωί έλεγα καλημέρα βλέποντας τους φτερωτούς χτίστες.
Τι μαστοριά κι’ αυτή! Άψογη συμμετρική κούπα…
Κι’ όταν τελείωσαν το κομψοτέχνημα, αντί για σταγόνες λάσπης έπεφταν στο μπαλκόνι κουτσουλιές! Κι’ εγώ χαιρόμουν και καμάρωνα γιατί διαλέξανε τη δική μου βεράντα.
Μεγάλη μου τιμή, χελιδόνα μου!
Και οι μέρες κυλούσαν κι’ εγώ ένοιωθα πάνω απ’ το κεφάλι μου να δημιουργείται η ζωή!
Τι δρομολόγια και τι φιγούρες έβλεπα την ώρα που τάιζε τα χελιδονάκια...
Μια μέρα είδα ένα μέτρο δίπλα και μια άλλη φωλιά! Μια άλλη χελιδόνα την έχτισε και η χαρά μου έγινε διπλή.
Η Μάνα μου έλεγε πως είναι ευτυχία να φτιάχνουν φωλιές τα χελιδόνια στο σπίτι.
Αυτή την ευτυχία νοιώθω κι ‘εγώ τούτη την άνοιξη-καλοκαίρι!
Όμως ήρθε η ώρα για να φύγουν τα δύο πρώτα χελιδονάκια. Μας ευχαρίστησαν για τη φιλοξενία φεύγοντας…
Καλή τύχη χελιδονάκια μου! Καλό ταξίδι! Μάθετε την τέχνη της ζωής για να επιζήσετε. Καλή τύχη και του χρόνου σας περιμένουμε!
Τώρα έχουμε τη δεύτερη φωλιά. Σήμερα στάθηκα πολύ ώρα και θαύμαζα τη μάνα, τη χελιδόνα μου, να έρχεται, να φέρνει το φαγητό με πολλές φτερόφτιαχτες φιγούρες. Τι ομορφιά!
