Από τον αρχικό εμπλουτισμό με πληθώρα βαγονιών, που φιλοξένησαν ιστορικά κειμήλια των Ελληνικών Σιδηροδρόμων μέχρι την κατασκευή μια σειράς χώρων αναψυχής και αθλητικών εγκαταστάσεων, το πάρκο αποτέλεσε ένα δυναμικό πόλο ανάπτυξης της γύρω περιοχής και ένα σημαντικό πνεύμονα για όλη την πόλη.
Η θριαμβευτική επικράτηση του πρασίνου στο εσωτερικό του, άλλοτε με υψίκορμα αειφύλλα δέντρα, που κάλυπταν τους χώρους θεάματος, και άλλοτε με θάμνους και χλόη, που προφύλασσαν τους χώρους του παιδικού παιχνιδιού, δεν σταμάτησε στα όρια του πάρκου, αλλά εισχωρούσε όσο χρειαζόταν για να προστατεύσει, να εξυπηρετήσει και να ευχαριστήσει όσους απολάμβαναν τις παροχές του.
Σαν αποκορύφωμα, οι σεισμοί που έπληξαν την πόλη το Σεπτέμβρη του 1986, όρισαν ένα νέο ρόλο στο δημοτικό πάρκο. Ο χώρος του πλημμύρισε από εκατοντάδες σκηνές σεισμοπαθών και εκεί φιλοξενήθηκαν μονάδες περίθαλψης και σίτισης, ορίζοντας έναν νέο συντελεστή στην κοινωνική μνήμη της πόλης.
Από τότε μέχρι σήμερα, τα σημάδια του χρόνου έχουν κάνει έντονη την παρουσία τους. Η σταδιακή απαξίωση και εγκατάλειψη του πάρκου, η ελλιπής συντήρησή του, η απραξία των εκάστοτε δημοτικών αρχών και ο πλημμελής έλεγχος του είναι οι σημαντικότερες αιτίες διαμόρφωσης της σημερινής εικόνας.
Υψώνοντας τείχη σήμερα, δίνεται μια ημιτελής και επικίνδυνη λύση προστασίας του, αφού αφενός σκοπός ενός πάρκου είναι πως θα προσελκύει περισσότερο κόσμο στο εσωτερικό του και όχι πως να τον αποκλείει, αφετέρου η σημαντική λειτουργία του ως χώρου συνάθροισης κοινού σε περίπτωση σεισμού και εκτάκτων φαινομένων, ουσιαστικά απενεργοποιείται με επικίνδυνο τρόπο για την ασφάλεια των δημοτών.
Παράλληλα, η άκριτη παραχώρηση χώρου του "Σιδηροδρομικού Σταθμού Παραλίας" στο Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών Μεσσηνίας, η οποία σε έγγραφο του συνδέσμου προς τον δήμαρχο αναφέρεται πως κρίνεται απαραίτητη ιδιαιτέρως σήμερα "ένεκα των χιλιάδων παράνομων μεταναστών", κρίνεται ως απρογραμμάτιστη, ως αντίθετη με τα δημοκρατικά ιδεώδη και ως ασύμβατη και άσχετη με τον χώρο.
Από το πάρκο σήμερα λείπει ένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξη και βιωσιμότητας, ένας φορέας διαχείρισης που θα περιλαμβάνει εκτός από τον Δήμο και κοινωνικές ομάδες, περιβαλλοντικές οργανώσεις και περιοίκους, ο απαιτούμενος προϋπολογισμός που θα βελτιώνει την προσβασιμότητά του (αφου οι παιδικές χαρές είναι πρακτικά απροσπέλαστες από αμαξίδια και εμποδιζόμενα άτομα), που θα ηλεκτροδοτεί ενεργειακά τον χώρο και θα συντηρεί με βέλτιστο τρόπο την κυκλοφορία του νερού που γίνεται για χρόνια με πολλά προβλήματα, που θα προσθέτει συμβατές λειτουργίες αναψυχής (όπως θερινό κινηματογράφο, αμφιθέατρο εκδηλώσεων, στεγασμένα καθιστικά αναψυχής), που θα αναδεικνύει την μνημειακή τοποσημία του σεισμού και θα διαφημίζει τα σιδηροδρομικά εκθέματά του, που θα προσελκύει περισσότερη νεολαία στο εσωτερικό του (με παροχή γρήγορου δωρεάν wifi) και θα ελέγχει τον χωρο όλο το 24ωρο για παραβατικές συμπεριφορές και όχι μόνο το βράδυ.
Αντί να υψώνει τείχη στο μυαλό, η δημοτική αρχή οφείλει να προσκαλέσει χωρίς προκαταλήψεις όλες τις δημιουργικές ομάδες της πόλης για την ανάδειξη του Πάρκου και της σπουδαίας σημασίας του. Κυρίως οφείλει να σταματήσει να το πληγώνει με αποφάσεις μη συνετές και απρογραμμάτιστες.
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Κ.Π. Καβάφης - Τείχη
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
εκ μέρους του Kalamatamove
Βασίλης Παπαευσταθίου, Πολιτικός Μηχανικός, MSc, ΕΜΠ Vassilis Papaefstathiou
Βασίλης Πουλόπουλος, Μηχανικός Η/Υ και Πληροφορικής, MSc, PhD Vassilis Poulopoulos
Ηλίας Καλφακάκος, Οικονομολόγος Ηλίας Καλφακάκος
