Αυτή η απομόνωση του κόσμου από κάθε οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα ένα χρόνο τώρα, έχει οδηγήσει πολλούς συμπολίτες μας στα πρόθυρα της τρέλας.
Ταυτόχρονα γίνεται πλέον εμφανές, πως η παρούσα κυβέρνηση βρίσκεται σε πλήρη αμηχανία.
Διαφορετικά δε θα ακολουθούσε πιστά τις προσταγές των λοιμωξιολόγων, όλο αυτό το διάστημα, με το γνωστό αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα.
Στην ουσία αυτοί αποφασίζουν όχι μόνο για την υγειονομική κατάσταση στη χώρα μας αλλά και για το «θάνατο του εμποράκου» που βλέπει την επιχείρησή του, σχεδόν ένα χρόνο τώρα, να είναι κλειστή.
Οι κυβερνώντες απλώς εκτελούν χρέη διαμεσολαβητή και το μόνο που κάνουν, είναι να επιβάλλουν εξοντωτικά πρόστιμα στους υποτιθέμενους ανεύθυνους Έλληνες πολίτες.
Ταυτόχρονα ψάχνουν κάθε φορά, να βρουν τον αποδιοπομπαίο τράγο, για να του φορτώσουν τα κακώς κείμενα.
Την μία λένε, πως φταίνε οι ατίθασοι νέοι, την άλλη ο απρόσεκτος λαός, την επομένη ο κακός καιρός που ευνοεί την εξάπλωση του κορωνοϊού και πάει λέγοντας…
Τελικά μετά από ένα χρόνο εξοντωτικής απομόνωσης βρισκόμαστε πάλι στην ίδια κατάσταση, απ’ όπου ξεκινήσαμε και η ψυχολογία του κόσμου βρίσκεται πλέον στο ναδίρ.
Η ανησυχία των πολιτών είναι έκδηλη κι από το γεγονός ότι τόσο το Δημόσιο όσο και το ιδιωτικό χρέος, είναι υπερδιπλάσια του ΑΕΠ της χώρας μας.
Αυτό με απλά λόγια σημαίνει πως, αν παράγουμε ως κοινωνία ένα καρβέλι ψωμί, στην ουσία χρωστάμε δύο στο φούρναρη…
Από την άλλη μεριά, ό,τι είναι παραγωγικό σ’ αυτόν τον τόπο έχει εκχωρηθεί προ πολλού σε ξένα χέρια.
Έτσι, αντί να γιορτάζουμε φέτος την απελευθέρωση της χώρας μας από τον Τουρκικό ζυγό, το έτος (2021) θα μείνει στην ιστορία ως μια θλιβερή επέτειος.
Δημήτρης Ν. Μπουσούνης: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
