Επειδή προϋπόθεση γι’ αυτήν (την ανάπτυξη), είναι να φτάσουν οι μισθοί στον πάτο, να γίνουν οι νέοι, δούλοι του 21ου αιώνα, να μονοπωληθεί κάθε κλάδος της παραγωγής και να τσακιστεί το εργατικό λαϊκό κίνημα στη χώρα μας. Ακόμα και τότε, όμως, δεν πρόκειται να βρουν δουλειά οι άνεργοι της Μεσσηνίας, που τείνουν να γίνουν πλειοψηφία, ιδιαίτερα στους νέους, ενώ η λαϊκή οικογένεια θα παραμείνει χρεοκοπημένη.
Για να δούμε, όμως, τι εννοούν όταν λένε ανάπτυξη. Εννοούν να ξεπαγώσουν τα έργα στους αυτοκινητόδρομους, για την ταχύτερη και φθηνότερη μεταφορά εμπορευμάτων και πρώτων υλών, από και προς τις μεγαλοεπιχειρήσεις, και όχι βέβαια για γρήγορες και ασφαλείς μετακινήσεις του λαού, που χρησιμοποιεί ολοένα και λιγότερο το αυτοκίνητο, λόγω του μεγάλου πλέον κόστους (καύσιμα - διόδια). Μιλάνε, επίσης, με προτροπή της Ε.Ε., για μεγαλύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για την ενέργεια και την παράδοση του φυσικού της πλούτου στα μονοπώλια, που καραδοκούν «να γίνει η χώρα προπύργιο της Ευρώπης στη Μέση Ανατολή» (Αντ. Σαμαράς Κυριακή 11 Μαρτίου, στην πολιτική επιτροπή της Ν.Δ.).
Τι έχει να κερδίσει ο μεσσηνιακός και ο ελληνικός λαός από μια τέτοια ανάπτυξη; Τίποτα απολύτως. Στο τέλος, μάλιστα, του κύκλου της αναιμικής ανάπτυξης, θα μετράει νέα χασούρα σε δικαιώματα, με το κεφάλαιο πιο ενισχυμένο και πιο επιθετικό απέναντί του.
Το γνωρίζει πολύ καλά αυτό η ΝΔ και μπροστά στο φόβο της για το λαό, τον οποίο έχει τσακίσει μαζί με το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ και την Ε.Ε., επιδίδεται σε ψεύδη κατά του λαϊκού κινήματος, σε αισχρές συκοφαντίες και σε αντικομουνισμό, για να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους, να κρύψει τι τους επιφυλάσσει και να τους υφαρπάξει την ψήφο.
Τι άλλο, εκτός απ’ αυτό, εξυπηρετεί το ΑΝΤΙ-ΚΚΕ παραλήρημα του Αντ. Σαμαρά το τελευταίο διάστημα; Ο Αντ. Σαμαράς προσπάθησε να ενοχοποιήσει το ΚΚΕ για την κρίση και τη σημερινή βαρβαρότητα που βιώνει ο λαός.
Ισχυρίστηκε προκλητικά ότι η «Αριστερά δεν προτείνει κάτι διαφορετικό», συκοφαντώντας το ΚΚΕ, που και πρόταση εξουσίας έχει και παλεύει για να γλυτώσει ο λαός από την εξαθλίωση που θέλουν να του επιβάλλουν οι αστοί και τα κόμματά τους. Κατηγόρησε το ΚΚΕ ότι «στήριξε προνόμια και αγκυλώσεις της δημόσιας διοίκησης». Εμφάνισε τα δικαιώματα και τους αγώνες του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, ως «βασικούς υπεύθυνους για την κρίση και τα δεινά που ζούμε …έδιωξαν επιχειρήσεις …επενδύσεις …τουρίστες …επέβαλαν ακαμψία στις αγορές …εμπόδισαν τον ερχομό ιδιωτικών πανεπιστημίων».
Τους απαντάμε: Το κράτος είναι γέννημα θρέμμα του ίδιου του συστήματος εξαγοράς συνειδήσεων και ενσωμάτωσης του λαού, για να σταθεροποιήσουν την αστική τάξη. Η μόνη ευθύνη που αναλαμβάνει το ΚΚΕ, είναι για την πρωτοπόρα στάση του στην υπεράσπιση των εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Αυτό δεν του το συγχωρούν ο Σαμαράς και οι άλλοι, γι’ αυτό του επιτίθενται με λύσσα.
Όσο δε για τις επιχειρήσεις, δεν τις διώχνουν οι εργατικοί αγώνες, αλλά η αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, οι νόμοι των αστικών κομμάτων, το θεσμικό πλαίσιο της Ε.Ε., το γεγονός ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Όσο για τα πανεπιστήμια, δεν ξέραμε να αφήσουμε να ξεσαλώσουν τα μονοπώλια σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, όπως θέλουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και οι παρατάξεις τους στο φοιτητικό κίνημα.
Όσο για την εναντίωση του ΚΚΕ στην παράδοση του ΣΕΜΠΟ στην κινέζικη cosco, το ΚΚΕ έχει ξεκάθαρη θέση που λέει να γίνουν λαϊκή περιουσία καράβια, λιμάνια, ναυπηγεία και στρατηγικοί τομείς της παραγωγής.
Δεν περιορίστηκε όμως μόνο στη συκοφαντία ο κος Σαμαράς, αλλά προχώρησε και σε προβοκάτσιες ενάντια στο ΚΚΕ και το ταξικό εργατικό κίνημα, υποστηρίζοντας ότι «προστάτεψαν ή ανέχτηκαν τα όργια των κουκουλοφόρων» και πως έχουν «ενοχοποιήσει την έννοια της ασφάλειας, όπως έχουν ενοχοποιήσει την επιχειρηματικότητα», συνεχίζοντας έτσι την επικίνδυνη προπαγάνδα των κινδύνων «από τα άκρα», που μοιάζει με το «τέλος της δημοκρατίας της Βαϊμάρης» που έχει γίνει της μόδας τελευταία. Ταύτισε, δηλαδή, την οργανωμένη ταξική εργατική δράση κόντρα στον καθολικό πόλεμο του κεφαλαίου, με τη δράση ομάδων και μηχανισμών που στοχεύουν στην υπονόμευση, στο τσάκισμα του οργανωμένου εργατικού λαϊκού κινήματος.
Αυτή η προπαγάνδα «των άκρων» είναι η ίδια βρώμικη προπαγάνδα ταύτισης φασισμού-κομμουνισμού.
Οι υποστηρικτές της επικινδυνότητας ενίσχυσης «των άκρων», υπονοούν ότι έτσι πήρε την εξουσία ο Χίτλερ. Σκόπιμα ξεχνούν ότι τον Χίτλερ τον ανέβασαν στην κυβερνητική εξουσία οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, αφού το κόμμα του ήταν δικό τους μπλοκ, και ότι τη μεγαλύτερη συμβολή στην άνοδό του είχε το Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.
Με το σύνταγμα της Βαϊμάρης το 1932, ανέβασαν τον Χίτλερ στην εξουσία οι καπιταλιστές, με την τεράστια βοήθεια της σοσιαλδημοκρατίας, μη μπορώντας να κρατήσουν τη Γερμανία έξω από τη δίνη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης του 1929. (Όλη δε την περίοδο 1919-1932, στην κυβέρνηση εναλλάσσονταν ή συγκυβερνούσαν οι σοσιαλδημοκράτες και τα άλλα αστικά κόμματα και, βέβαια, δεν μπόρεσαν να αποφύγουν την κρίση, γιατί έλα μου που η οικονομική κρίση στον καπιταλισμό είναι νομοτελειακή).
Χυδαία επίθεση στο ΚΚΕ εξαπέλυσε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., Ν. Δένδιας, στη βουλή, με εμφυλιοπολεμική φρασεολογία περί «ξενοκίνητου ΚΚΕ», κουνώντας το δάχτυλο στο ΚΚΕ για την πολιτική του την περίοδο ΄48-΄49.
Εκείνο που δεν μπορούν να χωνέψουν οι αστοί και τα κόμματά τους, είναι η αντικειμενική αλήθεια, ότι ο ταξικός εμφύλιος πόλεμος (1946-49) αποτέλεσε τη μοναδική περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, που αμφισβητήθηκε έμπρακτα το δικαίωμα της αστικής τάξης να εκμεταλλεύεται τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας.
Παρά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, συνολικά η δεκαετία του 1940 αποτέλεσε περίοδο κατά την οποία οι μάζες του εργαζόμενου λαού βγήκαν στο προσκήνιο της πολιτικής ιστορίας και έγιναν πρωταγωνιστές της. Χιλιάδες επώνυμοι και ανώνυμοι, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελλάδας, τροφοδότησαν τις επερχόμενες γενιές με υποδείγματα αυτοθυσίας και αγώνα, με πλούσια επαναστατική πείρα.
Ο ηρωικός αγώνας του ΔΣΕ ανέδειξε το ανέφικτο μιας φιλολαϊκής προοπτικής δίχως την ανατροπή του καπιταλισμού. Δίδαξε στους εργάτες και τα καταπιεζόμενα στρώματα ότι διέξοδός τους είναι ο μονόδρομος του αγώνα με όλα τα μέσα για την κατάκτηση του σοσιαλισμού, ακόμα και κάτω από τις δυσκολότερες συνθήκες. Τα διδάγματα αυτά φοβούνται οι αστοί και οι εκπρόσωποι τους, μην τυχόν και πιάσουν τόπο …
Το ΚΚΕ και τώρα και τότε, στα χρόνια του πολέμου, ανέδειχνε τη δύναμη που έχει ο λαός, όταν θελήσει να δράσει και να οργανώσει τον αγώνα του.
Είναι καθαρό τι επιδιώκει η ΝΔ με την επίθεση στο ΚΚΕ. Να δημιουργήσει αναστολές, καχυποψία και αντιδραστικά αντανακλαστικά σε λαϊκούς ανθρώπους, που απεγκλωβίζονται από τα αστικά κόμματα και αναζητούν διέξοδο έξω από την πολιτική τους ή σε αντιπαράθεση μ’ αυτήν. Σε λαϊκούς ανθρώπους, που τώρα συνειδητοποιούν αυτό που πάντα τους έλεγε το ΚΚΕ: Ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι κόμματα της πλουτοκρατίας και ενιαία υπηρετούν τη στρατηγική της. Τρανή απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι συγκυβερνούν σε βάρος του λαού και ετοιμάζονται να συμπράξουν μετά τις εκλογές, για να διασφαλίσουν στο ακέραιο τα μέτρα εντός και εκτός μνημονίου. Η ΝΔ, όχι μόνο δεν μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική λύση για το λαό, αλλά πρέπει να τσακιστεί πολιτικά, όπως και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου και της Ε.Ε.
Να αποτελέσει κριτήριο ψήφου (να καταδικαστεί και γι’ αυτό) η ένταση της επίθεσης στο ΚΚΕ, που έχει στόχο τον ίδιο το λαό, τους αγώνες και τα δικαιώματά του. Όσο πιο αδύνατους τους καταστήσει ο λαός στις εκλογές, τόσο πιο δύσκολα θα μπορούν και μετά τις εκλογές να ελίσσονται σε βάρος του, να αποφασίζουν και να εφαρμόζουν βάρβαρα μέτρα.
Ισχυρό ΚΚΕ γερή οργάνωση και ταξικό κίνημα παντού.
Για να φοβηθούν, να χάσουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, ν’ ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή τους.
