ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΠΠΑΣ
Δύσκολα θα περίμενε κάποιος από έναν αγρότη να έχει κλίση στην ποίηση. Έχει καλλιεργηθεί μια εικόνα στην κοινωνία ότι οι αγρότες είναι για να δουλεύουν μόνο στο χώμα, χωρίς ανησυχίες για τον πολιτισμό, τις τέχνες, τα γράμματα. Και όμως, ο Παναγιώτης Λάππας, από τον Αγροτικό Σύλλογο Χανδρινού, ο οποίος πρωτοστατεί στο μπλόκο των αγροτών στο Ασπρόχωμα, έγραψε ένα ποίημα με θέμα εκείνους που χτυπούν τους αγρότες τους για τις κινητοποιήσεις τους…
Φαγούρα στον αστράγαλο,
τα γένια τους εξούσαν.
Και τα αυτιά τους τα μακριά,
με χάρη τα κουνούσαν.
Με την ουρά τους την πλατιά,
τις μύγες σαλαγούσαν.
Πεσμένοι όλοι στα τέσσερα,
χορτάρι εβοσκούσαν.
Βελάζουνε και μπεμπερούν,
μα να βαδίσουν δεν μπορούν.
Συνήθια απ’ τα παλιά,
σκυφτοί να είναι και ζαλιά.
Αρέσκονται στα χαλινά,
ποτέ δεν βγάζουνε μιλιά.
Την ιστορία απ’ τα μαλλιά,
την σέρνουνε σαν τα σκυλιά.
Παναγιώτης Λάππας
