Την ώρα που η κρίση είναι παγκόσμια, στη Τρόικα πρωταγωνιστεί η ΕΕ ως εταίρος και είναι βασική υπεύθυνη για τη σημερινή κατάσταση, να σε παραμυθιάζουν οι «αριστεροί» πως με μια άλλη διαπραγμάτευση εντός ΕΕ θα αλλάξουν τα πράγματα,  πράγμα που ούτε στη Δευτέρα Παρουσία δεν μπορεί να γίνει.

• Την ώρα που η ανεργία σπάει κόκαλα στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ, να σε παραμυθιάζουν «ότι φταίνε οι μετανάστες» που δεν έχεις φανάρι να δουλέψεις
• Την ώρα που η ανεργία σπάει κόκαλα στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ, να σε παραμυθιάζουν «ότι φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι και η μονιμότητα»
• Την ώρα που όλη η αγροτική παραγωγή πάει από το κακό στο χειρότερο, να σε παραμυθιάζουν για «νέες καλλιέργειες και τυποποιήσεις και ότι για όλα φταίει η Θεσσαλία ή τα λαμόγια στη Κρήτη» και όχι για την ΚΑΠ και τους εμπόρους
• Την ώρα που οι μικρές επιχειρήσεις κλείνουν με ρυθμό πολυβόλου, οι πολυεθνικές έχουν το 85% της αγοράς και ο κόσμος δεν έχει χρήματα να αγοράσει, να σε παραμυθιάζουν «ότι φταίει το παραεμπόριο, ο πάγκος στη Λαϊκή που δεν έχει άδεια και ο μαύρος με τα cd και τα χαϊμαλιά»
• Την ώρα που οι δήμοι δεν θα έχουν να πληρώσουν ούτε τους μισθούς και τη βενζίνη, να σε παραμυθιάζουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ-ΝΔ για νέους δήμους, με νέα όρια και πρωτεύουσα που θα κάνει τα ίδια και χειρότερα.

Αυτά κα άλλα πολλά θα ‘ρθουν να σου πουν, θα σου τα περάσουν όμορφα ή με βούρδουλα για να μην οργανωθείς, να μην αντιδράσεις και να μην αναφέρεις κουβέντα για τον άλλο δρόμο που μπορεί να ξεβολέψει τα αφεντικά.

Σε αυτά και σε άλλα πολλά μπορείς να δώσεις μια πρώτη απάντηση με την απεργία στις 26/09.

Βέβαια ακούγεται ήδη ο αντίλογος: δεν βγαίνει τίποτα με την απεργία, μόνο μια μέρα δεν φτάνει, είναι ντουφεκιά στον αέρα, θέλει καταλήψεις και απεργίες διαρκείας, δεν μπορώ να χάνω το μεροκάματο, να βρούμε κάτι άλλο κ.λ.π.

Βεβαίως και δεν είναι αντίδραση ανάλογη στα νέα εφιαλτικά και χειρότερα μέτρα της μεταπολεμικής περιόδου η μία μέρα απεργίας, βεβαίως και το κάνουν η ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ να είναι ντουφεκιά στον αέρα, βεβαίως και έπρεπε να γίνουν καταλήψεις-απεργίες διάρκειας όπως και να εναλλάσσονται και να έχουν φαντασία οι μορφές πάλης αλλά τώρα είναι ώρα μάχης και ΑΠΕΡΓΙΑΣ, τώρα απεργείς-κλείνεις το μαγαζί και παλεύεις για την επόμενη μέρα, για να γίνουν όλα αυτά. Αλλιώς σε θεωρεί συνένοχο ο Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης, αφού τον επικροτείς. Αλλιώς θα λάβουν υπόψη τους μία απεργία ή ένα κλάδο με 90% επιτυχία και αλλιώς με 20% και πρέπει να το σκεφτούμε όλοι καλά αυτό παρά τη θυσία που όντως έχει μια απεργία.

Το κίνημα όμως τώρα βρίσκεται σε ήττα (συνέβαλε αποφασιστικά το αποτέλεσμα των εκλογών), σε πτώση και το βλέπει και ο αντίπαλος. Σίγουρα δεν θα μείνει έτσι, θα αλλάξει χωρίς να αποκλείεται και νέα πτώση του. Μπορούμε όμως ενωτικά, ταξικά χωρίς να μας αποπροσανατολίζουν, χωρίς να έχουμε τη σκέψη μας σε μια νέα κυβερνώσα αριστερά που θα μας σώσει εντός ΕΕ μαζί με τον Αλαφούζο (αφού κεφάλαιο θα υπάρχει στην κυβέρνηση της αριστεράς) να κάνουμε από αύριο αποφασιστικό βήμα εμπρός.

Υ.Γ Τελικά ίσως κάναμε λάθος που δεν συμμετείχαμε στην κυβέρνηση της αριστεράς. Χάσαμε την ιστορική ευκαιρία να συγκυβερνήσουμε με το κύριο Κουβέλη, τη Ρεπούση, τον Ψαριανό και άλλους αριστερούς που τώρα προβάλλουν αποφασιστικά τα στήθη τους στη Τρόικα, στην ΕΕ και στο κεφάλαιο. Έτσι δεν μας καλούσαν οι «σύντροφοι» του ΣΥΡΙΖΑ, τελικά ποιος είχε δίκιο ρε παλικάρια;